Ζήσης Μπλιάτκας: “Forecasting” Οι μέρες ως επιφάνειες

Ο Ζήσης Μπλιάτκας ζει στη Φλώρινα και τώρα εκθέτει στην Αθήνα (Αίθουσα Τέχνης Ρεβέκκα Καμχή). Τα έργα του είναι γεμάτα ένταση και χρώμα, σε ελκύουν από το πρώτο βλέμμα και σε αιχμαλωτίζουν για πάντα.

«Το τελάρο ζωγραφικής μοιάζει πολύ με τα δέντρα. Θα πρέπει να φανταστούμε τα ψηλότερα φύλλα του δέντρου ως εκείνα που αντιλαμβάνονται πρώτα τις αλλαγές του καιρού και της θερμοκρασίας. Ο κορμός είναι εκεί για να υποστηρίξει το άνοιγμα του φυλλώματος που επεκτείνεται σε μεγαλύτερη επιφάνεια και ύψος για την πρόσληψη του καθημερινού ηλιακού φωτός. Αν δούμε τα δέντρα κατασκευαστικά, θα μας εκπλήξει η μέριμνά τους για εξαιρετική στήριξη αλλά και η ευγενική κατάληψη του χώρου από τα φύλλα.

Μια παρόμοια στήριξη και έκταση έχει και το τελάρο ζωγραφικής καθώς καταφέρνει να μετέχει και να ανασυνθέτει την ιστορία του φωτός. Είτε αυτό είναι το ηλιακό είτε το ψηφιακό φως της οθόνης η επιφάνεια ζωγραφικής μπορεί να τα συμφιλιώνει. Άλλωστε πρόκειται για ένα αντικείμενο που αναμένει να μάθει για το πώς είναι η οργανική ζωή.

Έτσι αντιμετωπίζω τη ζωγραφική, σαν μια μεγάλη επιφάνεια που μπορεί να φιλοξενεί κατασκευές και επεισόδια, έναν ξύλινο φάρο, τα φώτα μιας επαρχιακής οδού, πυροτεχνήματα σε πτώση. Αυτές οι παραγωγές μπορούν να ηρεμούν στην επιφάνεια και να έχουν συνάφεια με την εξωτερική εμπειρία.
Η περιπέτεια κατασκευής μιας εικόνας είναι και η αφορμή μιας πρόβλεψης, μιας ήσυχης και στατικής αφήγησης του φωτεινού γίγνεσθαι», λέει ο ίδιος για την έκθεση.

Το γεγονός πως ζείτε εκτός μεγάλης πρωτεύουσας, σας βοηθά περισσότερο στην αυτοσυγκέντρωση και την εσωστρέφεια, ενδεχομένως, που συνοδεύει μια δουλειά σαν τη ζωγραφική;
Οπωσδήποτε, η επαρχία επιτρέπει την εσωστρέφεια! Νομίζω ότι οι ιδιαίτερες συνθήκες του τόπου ενεργοποιούν και το έργο μου με ανεπαίσθητο τρόπο.

Και ποια είναι η σχέση σας με τη φύση; Εννοώ πως είναι εμφανής η παρουσία της στα έργα σας όμως ταυτόχρονα έχετε αναφερθεί και στη στενή σχέση με τον υπολογιστή. Πως συνδυάζονται αυτά τα δύο;
Η φύση στα έργα μου έχει έναν υποστασιακό χαρακτήρα, δεν είναι ένα φόντο. Είναι κάτι που δρα και συμπεριφέρεται ποικιλοτρόπως στην εικόνα. Η σπηλιά, ο καταρράκτης, η πέτρα, είναι ενεργοί μεγάλοι χώροι που ορίζουν τις σχέσεις των πραγμάτων αλλά και την εσωτερική κίνηση του έργου. Χρησιμοποιώ μια ψηφιακή γλώσσα διότι μέσα σε αυτήν κολυμπώ. Την αντιλαμβάνομαι ως έναν τρόπο προσέγγισης και εκφοράς μιας θέασης (των ορίων, των επιπέδων).

Στα έργα σας νιώθω (προσωπικά φυσικά) έντονη την παρουσία ενός παιδιού ή ενός παιχνιδιού. Ισχύει αυτό και αν ναι, είναι ο μικρός Ζήσης;
Παρατηρώ ότι η ζωγραφική έχει το δικό της χρόνο, είναι ένας Ιανός που κοιτάει ταυτόχρονα και στο παρελθόν και στο μέλλον. Πράγματι υπάρχει ο μικρός εαυτός μου που όμως συνυπάρχει με έναν μελλοντικό εαυτό.

Ποια είναι η σχέση σας με την τεχνολογία και πόσο πιστεύετε ότι τα Social Media έχουν αλλάξει και ίσως διαβρώσει την εποχή μας;
Έχω μεγαλώσει με τον υπολογιστή και το Ίντερνετ. Το βλέπω ως έναν χώρο εκπαίδευσης και διαμοιρασμού αλλά και σαν ένα πεδίο διαπραγμάτευσης των ιδεών και των εικόνων, το οποίο χτίζεται συλλογικά και από διαφορετικά κέντρα. Το μόνο που θα μπορούσε να σταθεί εμπόδιο στα παραπάνω είναι η συγκεντρωτική διαχείριση των δεδομένων και ο αποκλεισμός της δικής μας αυτενέργειας στο διαδίκτυο.

Ποιους καλλιτέχνες αγαπάτε περισσότερο και γιατί;
Μου αρέσουν τα έργα του Fernando Botero διότι είναι μη διαχειρίσιμα. Δεν έχω καταλάβει αν είναι κωμικά ή τρομακτικά έργα. Το ίδιο και η ζωγραφική της Roberta Booth. Επανέρχομαι συχνά στα βιβλία του Tolkien, εκτός από το ότι είναι ανεξάντλητα μου παρέχουν απαντήσεις.

Πώς γίνεται η σύλληψη ενός έργου; Το έχετε στο νου σας εξαρχής ή αλλάζει στην πορεία; Είναι εύκολη η τελευταία πινελιά;
Προσπαθώ να διατηρώ την αρχική αιτία του έργου. Την ένδειξη από τη οποία ξεκινώ. Όταν αυτή προχωράει προς την ολοκλήρωση της, έχει περάσει από την περιπέτεια και τις παραξενιές του υλικού κόσμου. Βέβαια, υπάρχουν και κάποιες φορές που το πράγμα κυλάει εύκολα!

Λίγα λόγια για τον καλλιτέχνη

Ο Ζήσης Μπλιάτκας γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1992 και ζει στη Νάουσα Ημαθίας. Η ζωγραφική του περιλαμβάνει χρήση παρωχημένων λογισμικών ζωγραφικής στον υπολογιστή, έργα σε μουσαμά και σε χαρτί. Είναι απόφοιτος της σχολής Καλών Τεχνών Φλώρινας και απόφοιτος του Μεταπτυχιακού Εικαστικών Τεχνών στην Ανώτατη Σχολή Καλών Τεχνών Αθήνας. Από το 2023 φοιτά στο μεταπτυχιακό πρόγραμμα «Συστηματική Φιλοσοφία» του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης. Έχει πραγματοποιήσει ατομικές εκθέσεις στην Αθήνα, τη Νέα Υόρκη, την Μύκονο και σε ομαδικές εκθέσεις σε Αθήνα, Θεσσαλονίκη και Βερολίνο. Υπήρξε ιδρυτικό μέλος της εικαστικής ομάδας στην κολλεκτίβα καλλιτεχνών με ή χωρίς αναπηρία «Εν Δυνάμει».