H συγκινητική ιστορία που μοιράζονται όλοι για το θάνατο του Ρότζερ Μουρ
Το viral στοιχείο σε ένα θάνατο που έτσι κι αλλιώς από μόνος του αξίζει να μοιραστεί
- 24 Μαΐου 2017 20:03
Του Μανώλη Κρανάκη
Από χθες, μετά την είδηση του θανάτου του Ρότζερ Μουρ, που στα 89 του χρόνια είναι ο πρώτος Τζέιμς Μποντ που αποχαιρετά ο κόσμος (έχοντας ήδη ανακηρύξει σε «Αγιο»!), ένα ποστ στο facebook ενός θαυμαστή του κυκλοφορεί σαν μια υπενθύμιση όχι μόνο για τον άνθρωπο πίσω από το θρύλο αλλά και για το πόσο σημαντική μπορεί να είναι μια τυχαία γνωριμία με κάποιον που αγαπάς.
Ακολουθεί η συγκινητική ιστορία του Μαρκ Χέινς, ο οποίος όταν ήταν παιδί ζήτησε αυτόγραφο από τον «Τζέιμς Μποντ» για να γίνει συμμέτοχος σε μια ιστορία που διήρκεσε πολλές δεκαετίες:
« Το 1983, όταν ήμουν επτά χρονών (εκείνες τις μέρες δεν υπήρχαν αίθουσες αναμονής First Class στα αεροδρόμια) βρέθηκα με τον παππού μου στο αεροδρόμιο της Νίκαιας και είδα τον Roger Moore να περιμένει στην πύλη αναχώρησης, διαβάζοντας μια εφημερίδα. Είπα στον παππού μου ότι μόλις είδα τον Τζέιμς Μποντ και τον ρώτησα αν μπορούσαμε να τον πλησιάσουμε για να μπορώ να πάρω ένα αυτόγραφο του. Ο παππούς μου δεν είχε ιδέα ποιος ήταν ο Τζέιμς Μποντ ή ο Ρότζερ Μουρ, ωστόσο με πήγε μπροστά στον ηθοποιό, με έβαλε μπροστά και είπε: “Ο εγγονός μου λέει ότι είστε διάσημος. Μπορείτε να του υπογράψετε ένα αυτόγραφο;
Ο γοητευτικός -όπως θα περίμενε κανείς να είναι- Moore ρώτησε το όνομά μου και υπέγραψε το πίσω μέρος του αεροπορικού εισιτηρίου μου: Πάνω από την υπογραφή έγραψε ένα ολόκληρο σημείωμα γεμάτο ευχές. Εκστατικός από χαρά επέστρεψα με τον παππού μου πίσω στα καθίσματά μας και κοίταξα την υπογραφή. Ήταν σχετικά δύσκολο να αποκρυπτογραφήσεις τα γράμματα, αλλά σίγουρα δεν έγραφαν “Τζέιμς Μποντ”. Δεν αναγνωρίζω το όνομα (που αναγράφεται στο πίσω μέρος του εισιτήριου μου) και ο παππούς μου το κοιτά και μου λέει ότι γράφει “Ρότζερ Μουρ”. Δεν είχα απολύτως καμία ιδέα ποιος ήταν αυτός και η καρδιά μου γεμίζει θλίψη. Λέω στον παππού μου ότι υπέγραψε με λάθος όνομα, ότι έβαλε το όνομα κάποιου άλλου. Τότε ο παππούς μου πήγε πίσω στον Ρότζερ Μουρ, κρατώντας στο χέρι το εισιτήριό μου.
Θυμάμαι να μένω πίσω στα καθίσματα και να ακούω τον παππού μου να λέει στον ηθοποιό: “Ο εγγονός μου λέει ότι υπογράψατε με λάθος όνομα. Λέει ότι το όνομά σας είναι Τζέιμς Μποντ”. Είδα το πρόσωπο του Μουρ να φωτίζεται και ο παππούς μου μού είπε να πλησιάσω. Όταν έφτασα δίπλα του, ο Μουρ έσκυψε, κοίταξε προσεκτικά τον χώρο γύρω μας, σήκωσε το ένα φρύδι και μου είπε ψιθυριστά: “Πρέπει να υπογράφω ως “Ρότζερ Μουρ” γιατί αλλιώς ο Μπλόφελντ θα μάθει ότι βρισκόμουν εδώ”. Μου ζήτησε να μην πω σε κανέναν ότι μόλις είχα δει τον Τζέιμς Μποντ, και με ευχαρίστησε εκ των προτέρων που θα κρατούσα το μυστικό του. Επέστρεψα στο κάθισμά μου ενθουσιασμένος. Ο παππούς μου με ρώτησε αν υπέγραψε σαν “Τζέιμς Μποντ” και του απάντησα “Όχι. Έκανα λάθος (ότι είναι αυτός)”. Ήμουν πλέον συνεργάτης του Τζέιμς Μποντ.
Πολλά χρόνια αργότερα εργαζόμουν ως σεναριογράφος πάνω σε μια κινηματογράφηση που αφορούσε μεταξύ άλλων τη UNICEF και ο Ρότζερ Μουρ μιλούσε στην κάμερα ως πρεσβευτής της οργάνωσης. Ήταν υπέροχος και την ώρα που οι εικονολήπτες προετοιμάζονταν για το γύρισμα, τού είπα την ιστορία όταν τον συνάντησα στο αεροδρόμιο της Νίκαιας. Ήταν ευτυχής που την άκουσε, με χτύπησε στον ώμο και είπε “Δεν το θυμάμαι αλλά είμαι χαρούμενος που συναντήσατε τον Τζέιμς Μποντ”. Ήταν μια πολύ όμορφη στιγμή.
Στη συνέχεια όμως έκανε κάτι καταπληκτικό: Όταν τελείωσε η κινηματογράφηση, με πρόλαβε στον διάδρομο, καθώς κατευθυνόταν προς το αυτοκίνητό του. Με σταμάτησε, κοίταξε προσεκτικά τον χώρο γύρω μας, σήκωσε το ένα φρύδι και μου είπε ψιθυριστά: “Φυσικά θυμάμαι τη συνάντησή μας στη Νίκαια. Αλλά δεν είπα τίποτα πριν, επειδή δίπλα μας ήταν αυτοί οι εικονολήπτες. Οποιοσδήποτε από αυτούς θα μπορούσε να δουλεύει για τον Μπλόφελντ.
Ένιωσα τόσο εκστασιασμένος στα 30 όσο ένιωσα στα επτά μου. Τι άνθρωπος. Τι τεράστιος άνθρωπος.»
(Φωτό: AP Photo/Alexis Duclos)
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΑΚΟΜΗ ΣΤΟ FLIX.GR:
