Στα παρασκήνια του Rockwave Festival
Αλήθεια, πως είναι να σε σερβίρει μπύρα ο Dio, ένας ημίθεος του μέταλ; Να σου υπογράφουν τα άλμπουμ τους οι ίδιοι οι Black Sabbath;
- 03 Ιουλίου 2007 16:30
Αλήθεια, πως είναι να σε σερβίρει μπύρα ο Dio, ένας ημίθεος του μέταλ; Να σου υπογράφουν τα άλμπουμ τους οι ίδιοι οι Black Sabbath; Το MEN 24 βρέθηκε στα παρασκήνια του Rockwave Festival και περιγράφει την εμπειρία του. Είναι από τις στιγμές που δεν θέλεις να τελειώσουν ποτέ, να διαρκέσουν όσο μία αιωνιότητα. Προσπαθείς να ρουφήξεις κάθε δευτερόλεπτο, να απορροφήσεις όλη την ενέργεια, την αύρα που αναβλύζει από την περιρρέουσα ατμόσφαιρα. Οι Heaven and Hell ή αν θέλετε οι Black Sabbath με τον Ronnie James Dio στα φωνητικά αποτελούν τις “πριμαντόνες” της δεύτερης μέρας του Rockwave.
Πάνω από 13.000 κόσμος έχει συρρεύσει στον χώρο για να βιώσει από κοντά πως γράφεται ένα μέρος της σύγχρονης μουσικής ιστορίας σε ότι αφορά τα συναυλιακά δρώμενα στη χώρα μας. Το Men 24 κατάφερε να εισέλθει στα άδυτα των συγκροτημάτων καταγράφοντας οτιδήποτε ήταν αθέατο στους φανς. Για να μην ξεχνιόμαστε πριν από την εμφάνιση των Heaven and Hell ανέβηκαν on stage, οι βιρτουόζοι Dream Theater, οι αγαπητοί στο ελληνικό κοινό Iced Earth, οι αινιγματικοί Anathema αλλά και οι δικοί μας Kinetic.
Περίπου 3,5 ώρες πριν από την προκαθορισμένη εμφάνιση τους αφίχθησαν στα παρασκήνια των εγκαταστάσεων οι Heaven and Hell. Η παρουσία τους και μόνο αποτέλεσε πόλο έλξης για τους λιγοστούς παρευρισκόμενους, ακόμη και για τα υπόλοιπα συγκροτήματα που κοιτούσαν με δέος τα παιδικά τους ινδάλματα. Άλλωστε εάν δεν υπήρχαν οι Iommi, Dio και Butler το Heavy Metal ενδεχομένως να είχε άλλη μορφή σήμερα.
Η άφιξη
Κάθε μέλος των Sabbath είχε το δικό του καμαράκι το οποίο ήταν ουσιαστικά ένα ευρύχωρο δωμάτιο που θύμιζε λυόμενο. Το συγκρότημα έφτασε αρκετά νωρίς, αφού είχαν προγραμματιστεί συνεντεύξεις στους εκπροσώπους του ελληνικού Τύπου.
Ο ιδρώτας του Appice
Ο θηριώδης ντράμερ Vinnie Appice ήταν εκείνος που αποχωριζόταν περισσότερο το καμαρίνι του προκειμένου να πάρεις κάποιες ανάσες δροσιάς, αφού δεν τα πήγαινε καλά με το κλιματιστικό του με συνέπεια να είναι συνεχώς ιδρωμένος και απηυδισμένος από τον καύσωνα. Μάλιστα δεν ήταν λίγες οι φορές που ζητούσε να του επαναλάβουμε τις ερωτήσεις μας, καθώς έδειχνε να ταλαιπωρείται από τις υψηλές θερμοκρασίες. Ο Appice εξαιρετικά προσγειωμένος αλλά και ο προσιτός -όσο δεν βρισκόταν κοντά ο αυστηρός tour manager Ρότζερ Σάμερς- έδειχνε ανυπόμονος για το show, ενώ ρωτούσε για το ελληνικό κοινό για το οποίο είχε ακούσει μόνο καλά λόγια. Παράλληλα ασχολούνταν με το lap-top του. Αυτή ήταν η δεύτερη επίσκεψη του στην Ελλάδα…
Ο ήρεμος Iommi
Ο Tony Iommi, ο άνθρωπος που έπαιξε μερικά από τα πιο διαχρονικά riff στην ιστορία του rock, έβγαινε περιστασιακά από το καμαρίνι του φορώντας τα κλασικά μαύρα γυαλιά ηλίου. Αντάλλαξε λιγοστές κουβέντες, έμοιαζε υπερβολικά χαλαρός, ενώ οι κινήσεις του ήταν νωχελικές. Μπορούσε να τον πλησιάσει κανείς, όμως δύσκολα θα μπορούσε να του μιλήσει αφού καραδοκούσαν οι security αλλά και ο tour manager που ενημερωνόταν για την παραμικρή λεπτομέρεια. Ενίοτε μιλούσε στο κινητό του τηλέφωνο, ωστόσο η παρουσία του ήταν εντελώς αθόρυβη και διακριτική αφού, ενώ για βεντετισμό ούτε λόγος…
Η μπύρα του Dio
Για τον Ronnie James Dio όλοι γνωρίζουν ότι εκτός από σπουδαίος τραγουδιστής είναι και προσγειωμένος άνθρωπος. Ο θρυλικός front man συνομιλούσε με όποιον τον προσέγγιζε, χαμογελούσε στους πάντες δείχνοντας μία ασυνήθιστη σεμνότητα για σταρ του δικού του βεληνεκούς. Μάλιστα, πρόσφερε ακόμη και μπύρα σε Έλληνα εκπρόσωπο της δισκογραφικής εταιρείας των Heaven and Hell. Μετά το πέρας της συναυλίας μοίραζε αυτόγραφα στους λίγους τυχερούς (αφού τα μέτρα είχαν χαλαρώσει), ενώ έπλεκε το εγκώμιο των Ελλήνων φανς μιλώντας με άνθρωπο της διοργανώτριας εταιρείας.
O “μποέμ” Geezer Butler
Για τον τέταρτο της παρέας, αλλά εξίσου κολοσσιαίο Geezer Butler τα λόγια είναι περιττά. O “γητευτής” του μπάσου, είναι ίσως το πιο μποέμ μέλος του συγκροτήματος. Στο τέλος της συναυλίας και αφού απολάμβανε σεβαστές ποσότητας μπύρας του ζητήσαμε ευγενικά να μας υπογράψει μερικά άλμπουμ των Black Sabbath. Χαμογελαστός αλλά και συνάμα μυστηριακός ο Butler στη θέα του πρώτου ομώνυμου άλμπουμ όπου διακρίνεται στο εξώφυλλο η μυστηριώδης μαυροφορεμένη γυναίκα (σ.σ.:λέγεται ότι είχε δει μία μαύρη φιγούρα στο κρεβάτι του πριν από 40 χρόνια και από εκεί εμπνεύστηκε το όνομα της μπάντας) αναφώνησε: “She is my mother, she is my mother!!!”. Επίσης στο εξώφυλλο του Mob Rules όπου απεικονίζονται πέντε απρόσωπες φιγούρες προέβη σε εικαστική παρέμβαση σχεδιάζοντας με τον μαρκαδόρο μάτια, μύτη και στόμα! Πραγματικά φοβερή περίπτωση…
Όλα τα λεφτά οι Iced Earth
Όσον αφορά στις υπόλοιπες μπάντες, οι Anathema έβγαλαν τις πιο πολλές φωτογραφίες μαζί με τις συντρόφους τους και την υπόλοιπη παρέα τους δίχως να γίνει ιδιαίτερα αισθητή η παρουσία τους, ενώ οι Dream Theater εθεάθησαν λίγες φορές στον χώρο προτιμώντας τα τραπέζια όπου υπήρχαν τριγύρω προκειμένου να δειπνήσουν από τον πλούσιο μπουφέ. Highlight τα σουβλάκια τα οποία καταβρόχθιζε ο ντράμερ της αμερικάνικης proggresive μπάντας, Mike Portnoy.
Το κέφι άναψε…
Ειδική μνεία όμως θα πρέπει να γίνει για τους Iced Earth που έκλεψαν την παράσταση με την σεμνότητα αλλά και την παρεϊστικη διάθεση τους. O περιώνυμος τραγουδιστής Τim “Ripper” Owens (σ.σ. είχε αντικαταστήσει στο παρελθόν τον Rob Halford στους Judas Priest) αλλά και ο κιθαρίστας και ηγέτης της μπάντας John Schaffer έκαναν τον μεγαλύτερο χαβαλέ από όλους τους παρευρισκόμενους. Η ικανοποίηση από την εμφάνιση τους (σ.σ.παρά κάποια μικροπροβλήματα στον ήχο) ήταν έκδηλη στις τάξεις της μπάντας που το έριξε στην πλάκα μετά το πέρας της παρουσίας της και αφού είχε απαλλαχθεί από το άγχος για την έκβαση του live.
Οι Αμερικανοί, πρώτα φωτογραφήθηκαν με μεγάλη χαρά με λιγοστούς τυχερούς φανς (που κέρδισαν σε διαγωνισμό) παίρνοντας απίστευτες πόζες ενώ στη συνέχεια άρχισε το πάρτι. Οι Heaven and Hell είχαν ολοκληρώσει το show τους, όμως οι Iced Earth έδειχνα να απολαμβάνουν την συμμετοχή τους στο Festival. To κλίμα ήταν εορταστικό αφού οι μπύρες και τα ποτά εναλλάσσονταν με γοργούς ρυθμούς, ενώ τα τραγούδια (από κάθε ρεπερτόριο!) είχαν την τιμητική τους. Το κέφι είχε ανάψει.
Όποιος ήθελε, μπορούσε να καθίσει μαζί τους και να γίνει κυριολεκτικά μέλος αυτής της εύθυμης παρέας που απολαμβάνει αυτό που κάνει. Πραγματικά ωραίες και αυθόρμητες στιγμές από ένα συγκρότημα που σέβεται το ελληνικό κοινό και λατρεύεται όσο λίγα.