Η ΠΙΟ ΔΟΞΑΣΜΕΝΗ ΤΣΑΤΣΑ ΤΗΣ ΑΓΓΛΙΑΣ

Μπορεί στην Ελλάδα να γνωρίζουμε τον βίο και την πολιτεία της πιο γνωστής πόρνης της Αθήνας, της Γκαμπριέλας Ουσάκοβα, όμως στην Βρετανία τα μεγαλύτερα έντυπα και ηλεκτρονικά μέσα έκαναν εκτενή αφιερώματα την εβδομάδα που μας πέρασε στην πιο δοξασμένη ιδιοκτήτρια πορνείου. Η διάσημη Σύνθια Πέϊν έφυγε από την ζωή σε ηλικία 82 ετών και το BBC, η Guardian και η Telegraph δημοσίευσαν νεκρολογίες για την μεγάλη κυρία που είχε τάξει την ζωή της στην σεξουαλική ικανοποίηση των ανδρών. Η Πέϊν δεν ήταν απλώς μια καλή επιχειρηματίας αλλά ένα πνεύμα ανεξάρτητο και τολμηρό που θέλησε μάλιστα κάποια στιγμή να ανακατευτεί με την πολιτική για να γίνουν ορισμένοι νόμοι πιο φιλελεύθεροι. Κοινώς ήξερε ότι ο ιδιωτικός βίος πάντα μπλέκεται με τον δημόσιο και ότι το που τοποθετούνται τα όρια ανάμεσα στα δύο, χαρακτηρίζει τελικά την κοινωνία μιας χώρας. Η ζωή της έγινε ταινία και βιβλίο, ενώ η ίδια υπήρξε μια από τις πιο αναγνωρίσιμες φιγούρες την δεκαετία του 1970 και του 1980. Ο μόνος της καημός ήταν ότι δεν υπήρξε εν τέλει η ηρωίδα μιούζικαλ. Βέβαια καθότι οι Άγγλοι λατρεύουν το συγκεκριμένο θεατρικό είδος, κανείς δεν πρέπει να αποκλείσει το ενδεχόμενο η Μαντάμ να βρει τον δρόμο της στο σανίδι μετά θάνατον.

Ποια ήταν η Σύνθια Πέϊν και γιατί τα ευυπόληπτα ΜΜΕ αισθάνθηκαν την ανάγκη να την “αποχαιρετήσουν” με καλά λόγια; Η πρώτη της επαφή με τη δημοσιότητα έγινε το 1978, όταν η αστυνομία εισέβαλε στον οίκο ανοχής που διεύθυνε στην περιοχή Στρέθαμ του Λονδίνου. Οι αστυνομικοί έπιασαν στα πράσα πολλούς ηλικιωμένους κυρίους να δέχονται τις υπηρεσίες των κοριτσιών και συνέλαβαν την ιδιοκτήτρια. Η Πέϊν δικάστηκε και πήγε λίγους μήνες στην φυλακή. Όντας ιδιαιτέρως ευφυής, εκμεταλλεύτηκε το γεγονός ότι έγινε γνωστή και άρχισε να εμφανίζεται ως ομιλήτρια ειδική στα θέματα του σεξ, κάτι που για την εποχή εκείνη ήταν αρκετά πρωτοποριακό.

Η επαναστατική της φύση είχε φανεί από νεαρή ηλικία. Η μητέρα της έφυγε νωρίς από την ζωή και εκείνη ήταν ένα από τα πιο άτακτα παιδιά στο σχολείο της, απ όπου απεβλήθη. Προσπάθησε να μάθει την τέχνη της κομμωτικής, ανεπιτυχώς. Ύστερα έγινε σερβιτόρα και περίπου στην εφηβεία μετακόμισε από την βρετανική επαρχεία στο Λονδίνο. Μόλις ενηλικιώθηκε άρχισε να εργάζεται σε ένα πολυκατάστημα. Έμεινε έγκυος από έναν πολύ μεγαλύτερό της άνδρα και γέννησε έναν γιο που εδόθη για υιοθεσία. Δεν έχασε ποτέ τα ίχνη του παιδιού, συνέβαλε στα έξοδα της μόρφωσής του και πήγε και στον γάμο του. Έκανε ακόμα έναν γιο που πήγε και αυτός σε άλλους γονείς ενώ έκανε και πολλές εκτρώσεις.

Στην πορνεία κατέφυγε όταν άρχισε να αντιμετωπίζει σοβαρά οικονομικά προβλήματα με το ενοίκιό της. “Κάποια στιγμή συνειδητοποίησα ότι μπορώ να το κάνω και ταυτόχρονα να βγάζω λεφτά” είχε πει στον βιογράφο της Πολ Μπεϊλι. Άνοιξε το μπορντέλο της μακριά από το κέντρο της πόλης. Μέσα σε λίγο καιρό είχε μια εκλεκτή πελατεία ηλικιωμένων ανδρών που ήθελαν να ζήσουν τις φαντασιώσεις τους, από λίγο ξύλο και δέσιμο μέχρι μεταμφιέσεις. Το επιχειρηματικό της δαιμόνιο είχε να κάνει με τον τρόπο πληρωμής, μιας και δεχόταν κουπόνια για σίτιση που δίδονταν στους εργαζόμενους. Έκανε καλές τιμές στους συνταξιούχους και ήξερε να κρατά το στόμα της κλειστό. Δικηγόροι, τραπεζίτες και πολιτικοί είχαν βρει ένα νέο στέκι. Κάποια στιγμή, έγινε πελάτης ακόμα και ο ίδιος της ο πατέρας.

Δυστυχώς  κάποιος της κάρφωσε στην αστυνομία (παρότι πολλοί απόστρατοι της είχαν μεγάλη αδυναμία) και έτσι άρχισαν τα μπλεξίματά της με τον νόμο. Όταν εξέτισε την ποινή της την περίμενε έξω από την πόρτα της φυλακής μια λιμουζίνα από έναν πιστό της πελάτη. Μπήκε μέσα με χαμόγελο έστρεψε το βλέμμα στους φωτογράφους που την περίμεναν και τους έκανε το σήμα της νίκης με τα χέρια της λέγοντας “V for victory, V for vouchers” αναφερόμενη στα κουπόνια. Το 1988 και το 1992 κατέβηκε στις εκλογές ως μέλος του ευφάνταστου κόμματος “Plesure & Payne” (έκανε λογοπαίγνιο με τον πόνο και το επίθετό της) και μάζεψε μερικές ψήφους. Το αίτημά της ήταν η νομιμοποίηση της πορνείας. Αργότερα έγραψε και ένα βιβλίο με συμβουλές προς ναυτιλλομένους που λεγόταν “Διασκέδαση κατ οίκον” ενώ δεν δίστασε να κάνει και ένα  one woman show στο Φεστιβάλ του Εδιμβούργου.

Η Μαντάμ Cyn (εκανε λογοπαίγνιο και με το μικρό της όνομα, παραφράζοντάς το σε Αμαρτία) ήταν αγαπητή και στις νεότερες γενιές που δεν τους πρόλαβε ως πελάτες, πλην όμως την συμπαθούσαν ως δημόσιο πρόσωπο. Η ζωή της έγινε ταινία και βιβλίο αλλά η επιθυμία της ήταν όπως είπαμε να γίνει και μιούζικαλ. Μάλιστα δεν δίστασε να πλησιάσει και τον μέγα συνθέτη Αντριου Λοϊντ Βέμπερ με σχετική πρόταση. Δυστυχώς εκείνος προτίμησε να ασχοληθεί με το σκάνδαλο Προφιούμο και να γυρίσει την πλάτη στην ταπεινή Πέϊν. Όταν υπέγραφε έβαζε πάντα δίπλα στο όνομα της και δύο γράμματα LV. Και μπορεί σήμερα να σας έρχεται το Louis Vuitton εκείνη όμως εννοούσε το Luncheon Vouchers…