Ο χορός του μίσους πάνω στα καμμένα

Πεινασμένοι κανίβαλοι του πληκτρολογίου, αμετροεπείς γραφιάδες της συγκυρίας, καμουφλαρισμένοι χαμαιλέοντες μιας avatar ευκολίας.

Ποιοι είναι αυτοί που με περισσή υπερηφάνεια “λερώνουν” facebook τοίχους και προφίλ ανθρώπων που ουδόλως γνωρίζουν, ή στην καλύτερη, ελάχιστα ξέρουν;

Ποιος έχει το θράσος να μισεί χωρίς μέτρο;

Τα περί απόψεων και γούστου τα έχουμε πει και έχουν πολλάκις και ποικιλοτρόπως αναλυθεί. Ο καθένας και η γνώμη του. Ο καθένας και το PC του, η περιχαράκωση και η βολή του.

Το πώς συμπεριφέρεσαι στα social media δεν είναι όμως μόνο ζήτημα παιδείας. Είναι και ζήτημα αισθητικής. Είναι στάση ζωής. Είναι η νέα στάση ζωής. Είναι η νέα τοποθέτηση στη δημόσια σφαίρα, είτε έχει να κάνει με την τραγωδία στο Μάτι, είτε με την επόμενη αφορμή.

Κάποτε τα nicknames στα φόρουμ συζητήσεων μας σύστηναν μεγαλοπρεπώς το κεφάλαιο “τρολ”. Πλέον τα έμμισθα accounts από όλα τα στρατόπεδα έχουν ονοματεπώνυμο.

Όνομα, επίθετο, στράτευση και IP. Λογαριασμοί έτοιμοι για μάχη. Μάχες έτοιμες για λογαριασμούς. Παραταχθείτε. Και φυλαχτείτε από τα σκάγια που θα φέρουν παράπλευρες bullying απώλειες.

Ο χορός του μίσους πάνω στα καμμένα.

Είναι δύσκολο να βρεις κάποιον να σε αγαπάει όσο τον αγαπάς. Είναι ζόρικο να αγαπήσεις οτιδήποτε άλλο εκτός από τον εγωισμό σου, το καταλαβαίνω. Είναι δύσκολο να μην περιχαρακωθείς στον αμυντικό προμαχώνα σου, όταν έχεις μεγαλώσει μέσα στην ημιμάθεια. Όταν έχεις μεγαλώσει με υποσχέσεις.

Κανίβαλοι. Καμμένα δάση, καμμένα σπίτια, καμμένοι άνθρωποι και άρρωστα μυαλά.

Ξέρω, το ίντερνετ είναι το όχημα των πολλών. Τα social media διέπουν τη νέα οχλαγωγία. Όλα καλά. Ή προσαρμόζεσαι ή απομακρύνεσαι, τόσο απλά.

Αν έχεις την ελάχιστη ευαισθησία, την ελάχιστη ενσυναίσθηση, την ελάχιστη λογική, κράτα τα παιδιά σου μακριά από όλα αυτά. Αν όχι, κρίμα που έκανες παιδιά.

Είναι νέο το (αντι)social-mediakό ίντερνετ στην Ελλάδα και θα σκληρύνει κι άλλο. Τα στρατόπεδα θα μεταλλαχθούν, θα αλλάξουν χρώματα αλλά στην πορεία θα πάρουν πιο φονικό όπλα. Όποιος μείνει να κυβερνήσει θα κυβερνά μέσα σε μια θάλασσα από ψηφιακό δηλητήριο που ο ίδιος αποδέχθηκε, καλλιέργησε και φρόντισε να είναι όλο και πιο αποτελεσματικό. Να ενσταλάζει πιο βαθιά.

Κι από την άλλη ξέρεις γιατί θα σκληρύνει όλο αυτό;

Γιατί οι περισσότεροι από τους υγιείς που είναι εκεί έξω και βοηθούν, απέχουν. Οι περισσότεροι αλληλέγγυοι που πέφτουν στη μάχη της ζωής δίνοντας κάτι από όσα ενδεχομένως και οι ίδιοι στερούνται, δεν κοιτάζουν όλη μέρα ένα smartphone, δεν ανταλλάσσουν ύβρεις κι απειλές στα social, δεν διαφημίζουν τις αποψάρες τους σε κάποιο timeline. Όχι. Είναι έξω και ζουν για τη ζωή.

Οι “αλληλέγγυοι των social”, κρίμα και για αυτούς, μονάχα αλληλέγγυοι δεν είναι.

Κανιβαλίζουν κι εκείνοι την ίδια τους την ύπαρξη.

Κι όσο για τους γραφιάδες που γράφουν γνώμες σαν ετούτη, αν μένουν στεγνά στην κριτική και στο μπλα μπλα, κρίμα και για εκείνους.

Ίσως και να μην άξιζε να γίνουνε γραφιάδες.