Κωνσταντίνος: Βίος και πολιτεία

Ένα από τα πιο κοινά ελληνικά ονόματα είναι και το όνομα Κωνσταντίνος. Προέρχεται από τη λατινική λέξη «constantia» που σημαίνει «σταθερότητα», ενώ η κατάληξη -ίνος είναι υποκοριστικό, ή δηλώνει τον απόγονο, το παιδί: ο Κωνσταντίνος είναι ο μικρός Κωνστάντιος. Το όνομα δίδεται προς τιμήν του Ρωμαίου αυτοκράτορα  Φλάβιου Βαλέριου Αυρηλίου Κωνσταντίνου, Ιλλυρικής καταγωγής, που γεννήθηκε στη Ναϊσσό της Σερβίας το 272, γιος του Ρωμαίου Καίσαρα Κωνσταντίου του Α’ του Χλωρού και της Ελένης, κόρης ξενοδόχου από τη Βιθυνία. 

Να πούμε πως ο Κωνσταντίνος ονομάστηκε Μέγας και ισαπόστολος, αν και πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του ως ειδωλολάτρης, ενώ αγιοποιήθηκε μαζί με τη μητέρα του Ελένη, η οποία φέρεται ότι ανακάλυψε τον σταυρό του Ιησού στα Ιεροσόλυμα. Ο Κωνσταντίνος υπέγραψε το διάταγμα των Μεδιολάνων, με το οποίο θεσμοθετούσε την ανεξιθρησκεία στο ρωμαϊκό κράτος, του οποίου μετέφερε την πρωτεύουσα από τη Ρώμη στην Κωνσταντινούπολη, την πόλη που ίδρυσε με το όνομά του, ενω συνεκάλεσε την Οικουμενική  Σύνοδο της Νίκαιας, με την οποία τέθηκαν οι βάσεις για την παγίωση και εξάπλωση του Χριστιανισμού.

Επίσης, ο Μέγας Κωνσταντίνος, για να γίνει ο απόλυτος ηγέτης όλης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, σκότωσε τον πεθερό του Μαξιμιανό, το γιο του Κρίσπο, τη δεύτερη γυναίκα του Φαύστα, και τον γαμπρό του Λικίνιο, μαζί με τον ενδεκάχρονο γιο του τελευταίου, ονόματι Λικινιανό. Η μνήμη αυτού του αγίου ανθρώπου τιμάται σήμερα,  στις 21 Μαΐου, βοήθειά μας.

Από πού κρατάει η σκούφια μας

Κάθε λέξη κρύβει μια ιστορία. Η ετυμολογία της, δηλαδή η αναζήτηση της προέλευσής της και της αρχικής της σημασίας, μπορεί να μας οδηγήσει πολύ μακριά, τόσο στα ονόματα των ανθρώπων και των τόπων, όσο και στις λέξεις που περιγράφουν αντικείμενα και αφηρημένες έννοιες.