Αυτό το έγκλημα “καθαρίζει” με ένα πλημμεληματάκι;

Η κυβερνητική προπαγάνδα γύρω από την τραγωδία των Τεμπών είναι προκλητική και θρασύτατη.

Πρώτα μας είπαν ότι μοναδικός υπεύθυνος είναι ο μοιραίος σταθμάρχης. Όταν είδαν ότι αυτό παραείναι πρόκληση, το άλλαξαν. Τα έριξαν «στις διαχρονικές παθογένειες του κράτους».

Μετά οι πιο θρασείς υπουργοί αποφάνθηκαν ότι τα Τέμπη «δεν ενδιαφέρουν τον κόσμο» (Γεωργιάδης) ή ότι «κρίθηκαν δυο φορές στις εκλογές» (Βορίδης).

Στη συνέχεια άρχισαν οι επιθέσεις στους συγγενείς των θυμάτων. Όμως, όταν είδαν ότι αυτό εξοργίζει και βγάζει τον κόσμο στους δρόμους, ακούσαμε το «σκύβω το κεφάλι» (Μητσοτάκης). Αλλά  την εργολαβία  ανέλαβαν κρατικοδίαιτες «ομάδες» και τρολ του Διαδικτύου και οι διαβόητοι ακροκεντρώοι (ή νεοδεξιοί) ταλιμπάν.

Η πολιτική κατάληξη όλων αυτών ήταν διπλή: Πρώτα η κυβερνητική πλειοψηφία της διαβόητης Εξεταστικής Επιτροπής (υπό τον βουλευτή Μαρκόπουλο) δεν βρήκε καμιά πολιτική ευθύνη, ο Άδωνις κραύγαζε «είναι αθώος ο Καραμανλής», ο Μητσοτάκης έχρισε ξανά υποψήφιο τον Καραμανλή και οι Σερραίοι ψηφοφόροι τον έστειλαν ξανά στη Βουλή.

Μετά η ίδια κυβερνητική πλειοψηφία πήρε την εξής εξωφρενική απόφαση. Ενώ σύμπασα η ΝΔ διακηρύττει ότι ο υφυπουργός Τριαντόπουλος είναι αθώος, τον παραπέμπει στο Δικαστικό Συμβούλιο! Το σκεπτικό είναι απλό, πονηρό και πιθανότατα θα καταλήξει σε κάτι ανώδυνο: απαλλαγή χωρίς κάν παραπομπή σε δικαστήριο ή παραπομπή για ένα πλημμεληματάκι και  ανώδυνη καταδίκη.

Τώρα βρισκόμαστε σε νέα φάση, που μάλλον θα είναι και η τελευταία. Το πιστοποιεί η πανηγυρική κυβερνητική αντίδραση για το «πόρισμα Καρώνη». Που σημαίνει ότι «δεν υπάρχει συγκάλυψη». Και αφού δεν υπάρχει, δεν υπάρχει και αδίκημα. Άρα αθώος ο Τριαντόπουλος για το «μπάζωμα». Εκεί το πάνε οι κυβερνητικοί προπαγανδιστές.

Και απομένει η περίπτωση Καραμανλή. Για την οποία θέλουν, λένε, να ακολουθήσουν το «μοντέλο Τριαντόπουλου». Που σημαίνει (το πολύ) «παράβαση καθήκοντος».  Αυτό θέλουν. Και για να το πετύχουν χρειάζονται τη σύμπραξη κάποιων δικαστών. Δεν θα είναι τόσο εύκολο όσο η περίπτωση Τριαντόπουλου, διότι εδώ δεν θα δικαστεί το(δευτερογενές) «μπάζωμα», αλλά το κυρίως έγκλημα.

Διότι η υπόθεση των Τεμπών δεν είναι απλώς τραγωδία, είναι έγκλημα. Η ουσία της δεν είναι τα έλαια σιλικόνης ή το ξυλόλιο. Είναι αυτό καθαυτό το γεγονός της σύγκρουσης, γιατί προκλήθηκε και ποιοι έχουν την ευθύνη. Ποιοι δεν μερίμνησαν να μη βρεθούν τα δύο τρένα στην ίδια γραμμή. Όσοι αγνόησαν τις προειδοποιήσεις και διαβεβαίωναν ότι «διασφαλίζουν την ασφάλεια». Αυτοί είναι οι εγκληματίες.

Ο βαθμός ενοχής τους θα κριθεί από δικαστές. Οι οποίοι θα κληθούν εν τέλει να πουν αν υπάλληλοι θα καταδικαστούν για κακουργήματα και οι πολιτικοί προϊστάμενοί τους θα «καθαρίσουν» με  ένα απλό πλημμέλημα. Θα είναι θρίαμβος των -κατά τον Αμερικανό εγκληματολόγο Έντουιν Σάδερλαντ-  «εγκληματιών του λευκού κολλάρου»…