Πόθεν Έσχες: Πλούσιοι πολιτικοί, τι ξέρουν από νοίκι και σούπερ μάρκετ;

Κάθε φορά που ανακοινώνονται τα «Πόθεν Έσχες» των πολιτικών, ιδιαίτερα σε περιόδους που οι περισσότεροι πολίτες δυσκολεύονται να τα φέρουν βόλτα, κάνουμε μια διαπίστωση και θέτουμε μερικά ερωτήματα.

Η διαπίστωση: η μεγάλη, αν όχι η συντριπτική πλειονότητα, των υπόχρεων σε «Πόθεν Έσχες», δεν έχει καμιά σχέση με τα εισοδήματα και την περιουσιακή κατάσταση αυτού που αποκαλούμε «μέσος πολίτης». Η βουλευτική «αποζημίωση», οι φοροαπαλλαγές και τα υπόλοιπα που τη συνοδεύουν είναι πολλαπλάσια (τέσσερις με πέντε φορές πάνω) αυτού που θεωρείται «μέσο» εισόδημα στην Ελλάδα. Γι’ αυτό και πολλοί πολιτικοί έχουν υψηλές καταθέσεις και, ταυτόχρονα, μεγάλα δάνεια. Ποια τράπεζα θα αρνηθεί να τους δώσει; Ταυτόχρονα, οι συντριπτικά περισσότεροι καταγράφονται ως ιδιοκτήτες πολλών ή λιγότερων ακινήτων, γεγονός πουν τους απαλλάσσει από το «άγχος της κατοικίας» (ενοικίαση ή απόκτηση), που κυνηγάει τους άλλους, ιδιαίτερα σε εποχές εκτόξευσης των τιμών, όπως αυτή που διανύουμε.

Και τώρα τα ερωτήματα: Αυτός ο τύπος του πολιτικού -και ιδιαίτερα αν τέτοια είναι η πλειονότητα όσων κυβερνούν- πρώτον, πόσο είναι σε θέση να αντιληφθεί πώς είναι η ζωή ενός πολίτη (όχι με το βασικό μισθό, ας τον αφήσουμε αυτόν, αλλά) με το λεγόμενο «μέσο μισθό», ο οποίος είναι σήμερα περίπου 1000 ευρώ και ο πρωθυπουργός φιλοδοξεί να τον πάει στα 1500 στο τέλος της τετραετίας; Δεύτερον, πόσο είναι σε θέση να καταλάβει την έννοια «πάω στο σούπερ μάρκετ;», δηλαδή την έννοια «ακρίβεια»; Πρέπει να έχει μεγάλη «ενσυναίσθηση» για να το πετύχει. Διότι άλλο είναι η ακρίβεια για τον αμειβόμενο με τον κατώτατο και μέσο μισθό και άλλο γι ‘αυτόν που βρίσκεται μια έως πολλές σκάλες  πάνω. Είναι, λοιπόν, αυτονόητο ότι ο δεύτερος, που κυβερνά κόλας, δυσκολεύεται να καταλάβει τι σημαίνει «ελέγχω την τιμή του ρεύματος», αφού δεν έχει καμιά δυσκολία να πληρώσει τον φουσκωμένο λογαριασμό. Γι’ αυτό κοιτάζει αφ’ υψηλού οποιαδήποτε πρόταση που λέει «φορολογώ με υψηλό συντελεστή τα υπερκέρδη» ή «μειώνω τον ΦΠΑ σε βασικά αγαθά». Δεν τον αγγίζει, ας πούμε, ο διπλασιασμός (και βάλε…) της τιμής τους και μας παραπέμπει στη (στατιστική) «πτώση του πληθωρισμού». Γι’ αυτόν που έχει τέτοιο «Πόθεν Έσχες» είναι αδιάφορα τα νούμερα.

Τρίτον, ο έχων ένα, δύο, τρία και βάλε ακίνητα ή αυτός που επιλέγει να ζει σε σπίτι πολλών εκατοντάδων τετραγωνικών δεν μπορεί να συνειδητοποιήσει τι σημαίνει ο πολίτης «μέσου» εισοδήματος να κοιτάζει τα ενοικιαστήρια (για τους νέους των 800 ευρώ ούτε συζήτηση, μένουν στην οικογενειακή στέγη μέχρι και τα 30 τους και βλέπουν…). Γι’ αυτό, ο πρωθυπουργός και οι αρμόδιοι υπουργοί, αντί να βάλουν μπροστά ένα πρόγραμμα δημιουργίας χιλιάδων κοινωνικών κατοικιών (υπάρχουν πολλά παραδείγματα από ευρωπαϊκές χώρες), καμώνονται ότι θα λύσουν το πρόβλημα  με τραπεζικά δάνεια, τα οποία το μόνο που κάνουν είναι να εκτοξεύουν κι άλλο τις τιμές των ακινήτων.

Και τώρα το καταληκτικό ερώτημα, που μπορεί να έχει ένας ενιστάμενος αναγνώστης: «Δηλαδή, τι θέλουμε; Να έχουμε πενόμενους πολιτικούς;». Και η απάντηση: Όχι, θέλουμε πολιτικούς που να πληρώνονται καλά και, ταυτόχρονα, να κάνουν καλά τη δουλειά για την οποία εκλέγονται. Ιδιαίτερα οι κυβερνητικοί βουλευτές να μην ψηφίζουν εύκολα ό,τι φέρνουν οι υπουργοί τους και να τους υπενθυμίζουν ότι η δική τους ζωή δεν πρέπει να απέχει παρασάγγας από εκείνη των ψηφοφόρων τους.

Διότι, αν συμβαίνει αυτό, ιδιαίτερα σε εποχές δύσκολες για την καθημερινότητα, μπορεί να έχουμε δυσάρεστες εκπλήξεις όταν έρθει η ώρα της κάλπης. Διότι, όταν όλο και περισσότεροι ψηφοφόροι νιώθουν (στο πετσί τους πια…) τόσο μεγάλη την απόσταση που τους χωρίζει από αυτούς που τους κυβερνούν, μπορεί να αντιδράσουν κάνοντας τις συγκρίσεις μεταξύ των πλούσιων αρχόντων και των αρχομένων, οι οποίοι τώρα πια διαβάζουν αλλιώς τα «Έσχες» που δεν εξηγούν το «Πόθεν».

Και τότε θα έχει διαψευσθεί πανηγυρικά αυτό που έλεγε ο αρχαίος Πλάτων και, δήθεν, ενστερνίζονται οι σημερινοί άρχοντες: «Ο αληθινός άρχων ου πέφυκε το αυτώ συμφέρον σκοπείσθαι αλλά το τω αρχομένω» (Ο αληθινός άρχοντας δεν πρέπει να κοιτάζει το δικό του συμφέρον αλλά των υπηκόων του)…