Κάνε Focus: Η Βασιλική παίζει με όλα τα “Ενδεχόμενα”

Βασιλική τον έρωτα πολύ βαρύ τον πήρες! Δεν φταίμε αλλά το όνομας μας πάει κατευθείαν στον στίχο του Ζιώγαλα. Η συγκεκριμένη Βασιλική είναι πιο… ψύχραιμη. Ένα φρέσκο κορίτσι γεμάτο όνειρα για το τραγούδι, που έχει κάνει ένα δυναμικό ξεκίνημα και έχει ήδη βρει το κοινό της.

Η Βασιλική Μιχαλοπούλου επιστρέφει στον Σταυρό του Νότου Club, την Παρασκευή 10 Οκτωβρίου, για μια βραδιά που θα έχει τα πάντα: ρυθμό, συγκίνηση και μπόλικη ενέργεια – και τη Βασιλική να στήνει το δικό της πάρτι.

Στο ενεργητικό της μετρά ήδη το πρώτο προσωπικό album «Ενδεχόμενα» (Minos – Emi, στίχοι/μουσική: Γιώργος Καψάσκης), με τραγούδια που αγαπήθηκαν – όπως το ομώνυμο κομμάτι, το «Είναι Κρίμα» και το εκρηκτικό «Περιμένω» που ξεσηκώνει τα live. Το κοινό την ακολουθεί όλο και πιο ένθερμα,

Οι επιρροές της απλώνονται από τον Φοίβο Δεληβοριά, τον Αγγελάκα και τον Παπακωνσταντίνου, μέχρι την Amy Winehouse και τον Goran Bregovic – και όλο αυτό το μίγμα γίνεται μια παράσταση που δύσκολα αντιστέκεσαι. Λίγο πριν το live της η Βασιλική μοιράστηκε μαζί μας κάποιες σκέψεις που

 

Πώς ξεκίνησε για σένα το ταξίδι στη μουσική; Και πότε συνειδητοποίησες ότι ήθελες να κυνηγήσεις αυτό το όνειρο; Στα παιδικά σου χρόνια, υπήρχε περισσότερη μουσική (ή περισσότερο θέατρο);

Ανέκαθεν αγαπούσα τη μουσική και εκφραζόμουν μέσα από αυτήν. Ενεργά όμως, μπήκε στη ζωή μου στα φοιτητικά μου χρόνια, όπου μέσα από παροτρύνσεις φίλων και μέσα από αυτοσχεδιασμούς στη θεατρική ομάδα που συμμετείχα, ανακάλυψα ότι πραγματικά μπορούσα να τραγουδήσω και άρχισα να προσπαθώ να αφοσιωθώ μόνο σε αυτό. Στα παιδικά μου χρόνια, η μουσική υπήρχε πάντα, αλλά όχι πρωταγωνιστικά. Δεν μάθαινα κάποιο μουσικό όργανο, ούτε με πήγαιναν οι γονείς μου σε κάποια σχετική δραστηριότητα. Γι’ αυτό και σήμερα απολαμβάνω ότι είναι μια εντελώς προσωπική μου ανακάλυψη, κάτι πολύ δικό μου.

Η Νομική πώς σε βοήθησε στη ζωή και τη μουσική σου πορεία; Υπήρξαν σημεία που στάθηκε εμπόδιο; Πόσο θάρρος χρειάζεται μια τέτοια μετάβαση;

Η Νομική είναι μια δύσκολη και απαιτητική σχολή, όμως μου πρόσφερε μια ενήλικη ματιά στη ζωή, αντίληψη της σκληρής πραγματικότητας και την ικανότητα να υπερασπίζομαι τον εαυτό μου και το δίκαιο. Όλο αυτό ίσως να εκφράζεται κάπως και μουσικά. Είναι βίωμα. Κάτι επίσης πολύ σημαντικό είναι ότι λόγω της εμπειρίας μου στη δικηγορία, μπορούσα, όπου χρειάζεται, να αντιμετωπίζω και τα μουσικά μου με οργάνωση, επιμονή και ψυχραιμία. Μέχρι πολύ πρόσφατα, έκανα τα πάντα μόνη μου, στήσιμο των live, οργάνωση προβών, συμφωνίες με μαγαζιά, κοκ. Καθόλου απλή υπόθεση!

Ποιοι καλλιτέχνες, Έλληνες ή ξένοι, σε έχουν επηρεάσει περισσότερο στον τρόπο που τραγουδάς και δημιουργείς;

Η Χάρις Αλεξίου, ο Αλκίνοος Ιωαννίδης, η Δήμητρα Γαλάνη, η Νατάσσα Μποφίλιου, η Amy Winehouse, οι Placebo είναι κάποιοι από τους καλλιτέχνες που έχω ακούσει πολύ και κατά κάποιο τρόπο, έστω και όχι εντελώς φανερό, είναι οι επιρροές μου στον τρόπο που δουλεύω σήμερα.

Αν έπρεπε να περιγράψεις το μουσικό σου ύφος σε κάποιον που δεν σε έχει ακούσει ποτέ, τι θα του έλεγες; Πόσο ανοικτή είσαι σε πειραματισμούς με διαφορετικά μουσικά είδη;

Κάνω «έντεχνο» ρεπερτόριο (χρησιμοποιώ τον όρο για λόγους συνεννόησης), το οποίο όμως σε κάθε τραγούδι διανθίζεται με έξτρα στοιχεία. Νομίζω πως κυριαρχούν οι pop-rock επιρροές, καθώς και λαϊκά ή και παραδοσιακά στοιχεία. Πια νομίζω πως οι καλλιτέχνες δεν ανήκουμε σε ένα είδος, ή τουλάχιστον σε ένα είδος που περιγράφεται με μια κουβέντα. Έχουμε πάρα πολλά ακούσματα και επιρροές, τα οποία εντάσσονται στη δουλειά μας και φτιάχνουμε νέους ήχους, φυσικά με επιρροές από προηγούμενα ρεύματα. Αυτό είναι μια διαδικασία που απολαμβάνω και φυσικά είμαι ανοιχτή σε οτιδήποτε καινούργιο. Αν βρω τον τρόπο που μου ταιριάζει να εκφραστώ μέσα από κάτι διαφορετικό, θα το κάνω χωρίς δεύτερη σκέψη.

Ποια είναι η πιο δυνατή στιγμή που έχεις ζήσει μέχρι τώρα πάνω στη σκηνή; Προτιμάς τα live ή τον χρόνο ηχογράφησης και δημιουργίας ενός δίσκου.

Η πιο δυνατή στιγμή ήταν σε μία από τις τελευταίες μου εμφανίσεις στον Σταυρό του Νότου πέρυσι την άνοιξη, όπου όλο το κοινό τραγουδούσε με μια φωνή τα «Ενδεχόμενα» και το «Μόνο εσένα έχω». Συγκινήθηκα βαθιά, γιατί ένιωσα πως αυτοί οι άνθρωποι ήρθαν πραγματικά για να ακούσουν τη δουλειά μας, τραγουδούσαν με μια φωνή ένα πρωτότυπο, δικό μου υλικό. Ένιωσα βαθιά ευγνώμων για αυτή τη στιγμή και μου έδωσε μεγάλη χαρά και δύναμη να συνεχίσω!

Είναι εντελώς διαφορετικές διαδικασίες το live σε σχέση με την ηχογράφηση. Ίσως να προτιμώ λίγο τη σκηνή, γιατί μου αρέσει και με απελευθερώνει το μοίρασμα, έχει μια μαγεία. Η συγκέντρωση και η απομόνωση βέβαια της ηχογράφησης σου χαρίζει μια βαθιά βουτιά στο τραγούδι. Μάλλον μου αρέσει να τραγουδάω σε οποιαδήποτε συνθήκη!

Ποια θεωρείς ότι είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι νέοι καλλιτέχνες στην Ελλάδα σήμερα;

Σε πρώτο χρόνο να βιοποριστούν από τη δουλειά τους. Λείπει και από την κουλτούρα μας η στήριξη της μουσικής και των νέων καλλιτεχνών. Βλέπεις ότι ένας καλλιτέχνης συνήθως μετράει μια δεκαετία στο χώρο μέχρι να αρχίσει να στέκεται στα πόδια του χωρίς φόβο. Πρέπει και εμείς ως κοινό να αναζητούμε περισσότερο τους νέους καλλιτέχνες, τις καινούργιες δουλειές και να τις στηρίζουμε έμπρακτα.

Πώς βλέπεις την εξέλιξη του ελληνικού τραγουδιού; Υπάρχουν ευκαιρίες για νέους τραγουδιστές και στιχουργούς να ξεχωρίσουν;

Πιστεύω ότι το ελληνικό τραγούδι είναι σε τεράστια άνθιση και μάλιστα σε πολλά διαφορετικά ρεπερτόρια. Οι καλλιτέχνες της γενιάς μου αλλά και οι μικρότεροι, έχουν πολλές επιρροές από προηγούμενα ρεύματα και δημιουργούν δουλειές πολύ υψηλού επιπέδου. Τόσο όσον αφορά στη φωνή, στο στίχο και στη μουσική, αλλά και όσον αφορά στο επίπεδο της παραγωγής. Νομίζω ότι πια ακούμε πολύ καλές δουλειές, νέους ήχους, νέες προτάσεις. Ίσως είναι λίγο πιο δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς, διότι υπάρχει καλό υλικό σε μεγάλη ποσότητα, εξακολουθώ όμως να πιστεύω ότι το καλό τραγούδι πάντα βρίσκει τον ακροατή του και δεν πάει χαμένο.

Πιστεύεις ότι η μουσική μπορεί να επηρεάσει την κοινωνία; Έχεις νιώσει την ανάγκη να μιλήσεις μέσα από τα τραγούδια σου για όσα συμβαίνουν γύρω μας;

Σαφέστατα και είναι ένας από τους ρόλους της. Μέσα από τις μουσικές επιλογές εκφραζόμαστε, ευαισθητοποιούμαστε, μαθαίνουμε. Νιώθω την ανάγκη καθημερινά και το κάνω και στα live μου. Πάντα υπάρχουν τραγούδια μέσα από τα οποία δηλώνω τη θέση και την άποψή μου. Και πώς γίνεται αλλιώς; Η εποχή μας είναι άγρια και σκληρή. Μόνο στην πρόσφατη ιστορία, έχουμε στην πλάτη μας τον Γρηγορόπουλο, τις δολοφονίες από τη Χρυσή Αυγή, τη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου, την Πύλο, τον πόλεμο στην Ουκρανία, τα Τέμπη, τη γενοκτονία των Παλαιστινίων, τις γυναικοκτονίες για τις οποίες διαβάζουμε κάθε τρεις και λίγο και τόσα άλλα. Όλα αυτά με απασχολούν, τα παρακολουθώ και εκφράζω την άποψή μου για αυτά και μουσικά, μέσα από τα τραγούδια που επιλέγω να τραγουδήσω.

Ζούμε σε εποχές που όλα είναι ένας αγώνας δρόμου, ακόμα και η τέχνη. Πώς καταφέρνεις να κρατάς το όνειρό σου ζωντανό χωρίς να σε καταπιεί το άγχος της “επιτυχίας”;

Φροντίζω να κρατάω τον «πυρήνα» μου καθαρό από αυτή τη συνθήκη. Με τους ανθρώπους που είναι πολύ κοντά μου μοιραζόμαστε βαθιά αγάπη, ηρεμία και ασφάλεια, η οποία με αποσυμπιέζει από τις αστρονομικές ταχύτητες με τις οποίες κινείται η εποχή.

Ποια είναι τα όνειρά σου για το μέλλον;

Εύχομαι να συνεχίσω να υπάρχω μέσα στη μουσική και να δημιουργώ υλικό που μου ταιριάζει και με εκφράζει. Να επικοινωνήσω ουσιαστικά με τους ανθρώπους που στηρίζουν αυτό που κάνω και να κρατήσουμε αυτή τη σχέση ζωντανή στα χρόνια!

Μαζί της οι μουσικοί:
Αλέξης Στενάκης (πλήκτρα), Τάσος Γιαννούτσος (κιθάρα), Γιώργος Κάστανος (σαξόφωνο), Κωνσταντίνος Σαπούνης (τρομπέτα), Χρήστος Χλιούρας (τύμπανα), Αλέξης Νασσάτι (μπάσο).

Info

Σταυρός του Νότου Club
Παρασκευή 10 Οκτωβρίου
more.com