Η Λάουρα Κοβέσι στη χώρα με “λευκούς” υπουργούς…

Σε ένα ευνομούμενο κράτος, όπως είναι (θεωρητικά) όσα ανήκουν στην Ευρωπαϊκή Ένωση, οι δικαστές και εισαγγελείς δεν πρέπει να είναι ή να γίνονται “ήρωες”. Τέτοια “ηρωϊκά” χαρακτηριστικά προσλαμβάνει η δράση λίγων δικαστικών λειτουργών μόνο σε ανώμαλες εποχές.

Ως τέτοιοι ήρωες μνημονεύονται ακόμα ο Τερτσέτης και ο Πολυζωίδης, που αρνήθηκαν πριν από σχεδόν δύο αιώνες να καταδικάσουν τον Κολοκοτρώνη και τον Πλαπούτα, όπως ήθελε το πολιτικό κατεστημένο της εποχής. Και για να μην πάμε τόσο πίσω, ανάλογη, όντως ηρωϊκή για την εποχή, πράξη ήταν η απόφαση του ανακριτή Χρήστου Σαρτζετάκη και του εισαγγελέα Παύλου Δελαπόρτα να κυνηγήσουν τους δολοφόνους του βουλευτή Γρηγόρη Λαμπράκη το 1963, ερχόμενοι σε σύγκρουση με το πολιτικό και δικαστικό κατεστημένο και βιώνοντας κάθε είδους διώξεις.

Οι ιστορικές αυτές αναφορές, που γίνονται με αφορμή την επίσκεψη της ευρωπαίας εισαγγελέως Λάουρας Κοβέσι στην Αθήνα, κανονικά δεν θα έπρεπε να έχουν σήμερα καμιά ιδιαίτερη σημασία. Διότι η Ελλάδα του 2025 δεν έχει σχέση με την Ελλάδα του 1963 και των αρχών του 19ου αιώνα. Η Ελλάδα του 2025 είναι μια προηγμένη χώρα, με Σύνταγμα που κατοχυρώνει την ανεξαρτησία των δικαστών, οι οποίοι έχουν αναχθεί σε “τρίτη εξουσία”.

Μήπως, όμως, δεν είναι έτσι; Διότι, αν ήταν, δεν θα ήταν πρωταγωνίστρια στην επικαιρότητα η ευρωπαία Λάουρα Κοβέσι, “η Ρουμάνα”, όπως την αποκαλούν υποτιμητικά στις ιδιαίτερες αναφορές τους κυβερνητικοί παράγοντες, που ενοχλούνται από την “αντικυβερνητική” δράση της. Όπου “δράση” ας βάλουμε τη λέξη σκάνδαλα.

Η ευρωπαία εισαγγελέας, λοιπόν, είναι πρωταγωνίστρια για τρεις λόγους:

Πρώτον, διότι οι δικές της υπηρεσίες βρήκαν και ανέδειξαν το πλήθος απατών που σχετίζονται με ευρωπαϊκά χρήματα και δεν τις άφησαν να κουκουλωθούν.

Δεύτερον, διότι γι’ αυτές τις απάτες δεν θα ελεγχθεί κανένα πολιτικό πρόσωπο, που είχε την ευθύνη του αμαρτωλού ΟΠΕΚΕΠΕ. Διότι για τα πολιτικά πρόσωπα στην Ελλάδα δεν αποφασίζουν δικαστές, αλλά συνάδελφοί τους, δηλαδή πολιτικοί. Έτσι, για τους κκ Βορίδη και Αυγενάκη αποφάσισε ήδη η κυβερνητική πλειοψηφία, τους απάλλαξε προκαταβολικά, χωρίς ούτε κάν στοιχειώδη έρευνα ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών τους. Αυτό λέει το διαβόητο άρθρο 86. του Συντάγματος. Όμως, εν προκειμένω δεν φταίει (μόνο) το άρθρο. Αλλά οι βουλευτές της ΝΔ, οι οποίοι κατ’ εντολήν του κ. Μητσοτάκη προστάτευσαν τους δύο πρώην υπουργούς. Φυσικά, ούτε και οι ίδιοι είχαν το σθένος να κάνουν έστω αυτό που έκαναν, στην υπόθεση των Τεμπών, οι συνάδελφοί τους Καραμανλής και Τριαντόπουλος. Αυτοί θα ερευνηθούν τουλάχιστον για ένα πλημμέλημα. Και

Τρίτον, διότι η Κοβέσι και οι συνεργάτες της, μεταξύ των οποίων και Έλληνες εισαγγελείς, αυτομάτως μπαίνουν σε σύγκριση με όσα κάνουν ή δεν κάνουν εγχώριοι συνάδελφοί τους που χειρίζονται σκανδαλώδεις υποθέσεις. Είδαμε, για παράδειγμα, πόσα εμπόδια έβαλε ο τότε ανώτατος εισαγγελέας στη διερεύνηση του σκανδάλου των υποκλοπών, απειλώντας ακόμα και τον πρόεδρο της Ανεξάρτητης Αρχής. Το σκάνδαλο ετέθη στο αρχείο, “φυσιολογικά” για τα ελληνικά δεδομένα. Και βλέπουμε ακόμη και τις τελευταίες μέρες πώς οι δικαστικές αρχές συντάσσονται με τις κυβερνητικές επιδιώξεις στο θέμα της εκταφής θυμάτων των Τεμπών (φτάσαμε στο σημείο ο υπουργός Δικαιοσύνης να προαναγγέλλει αποφάσεις εισαγγελέων!).

Για όλους αυτούς τους λόγους προκαλεί τόση εντύπωση η επίσκεψη της ευρωπαίας εισαγγελέως. Στην οποία έχουμε εναποθέσει κάποιες ελπίδες ότι θα επέλθει, επιτέλους, κάποιου είδους κάθαρση. Και λέμε “κάποιου είδους” διότι αυτή η “κάθαρση” θα είναι μισή ή λειψή, αφού τα πολιτικά πρόσωπα που, ενδεχομένως, ευθύνονται για τους “Φραπέδες”, τους “Χασάπηδες” και τους “αγρότες” με τις Πόρσε και τις Φεράρι, έχουν αποδοθεί “λευκοί”.

Και μέσα στη λεύκανσή τους μπορεί να βλέπουν την επίσκεψη της ευρωπαίας εισαγγελέως και να λένε καγχάζοντας: “Άσε την Ρουμάνα να χτυπιέται, εμείς τη σκαπουλάραμε”…