Τώρα σατιρίζουν τις μεταρρυθμίσεις

To θέμα το ανέδειξε την περασμένη εβδομάδα, με άρθρο του στο Liberal, ο Κωνσταντίνος Χαροκόπος, ένας διεθνούς επιπέδου γνώστης των χρηματαγορών και της λειτουργίας του επιχειρείν.

Στην ετήσια έκθεση του TMF Group που έχει τον εύγλωττο τίτλο «Παγκόσμιος Δείκτης Επιχειρηματικής Πολυπλοκότητας 2025: Βουλιάζουμε ή Κολυμπάμε», ανάμεσα στις 79 χώρες που κατατάσσονται ως προς το βαθμό πολυπλοκότητας της λειτουργίας του κράτους, η Ελλάδα αναδείχθηκε η χώρα με την πιο δαιδαλώδη διοίκηση.

Μάλιστα η Ελλάδα από την 6η θέση που κατείχε στον δείκτη το 2022, ανέβηκε στην 2η θέση το 2023 και ακολούθως αναρριχήθηκε στην κορυφή το 2024 και διατηρεί την πρωτιά και το 2025.

Δηλαδή, το πιο δύσκολο πράγμα του κόσμου είναι να κάνεις δουλειές στην Ελλάδα λόγω της γραφειοκρατίας.

Μα, τα πράγματα δεν θα μπορούσαν να έχουν εξελιχθεί διαφορετικά αφού, όπως ομολογούν όλοι πλέον, όταν λέμε ότι ψηφιοποιήσαμε το κράτος, εννοούμε ότι ψηφιοποιήσαμε τη γραφειοκρατία.

Όταν πρωτοακούσαμε τον όρο «επιτελικό Κράτος», οι περισσότεροι πιστέψαμε ότι η πρώτη ενέργεια της κυβέρνησης Μητσοτάκη θα ήταν ακριβώς αυτή: η απλοποίηση των διαδικασιών με στόχο τον περιορισμό της γραφειοκρατίας για να μπορέσει η χώρα να προσελκύσει επενδύσεις που θα δημιουργήσουν καλές και καλοπληρωμένες δουλειές, ώστε οι νέοι που στην πλειοψηφία τους σήμερα έχουν πολλά προσόντα, να μην απασχολούνται είτε ως σερβιτόροι είτε ως υπάλληλοι σε μικρομεσαίες επιχειρήσεις με πολύ χαμηλούς μισθούς.

Αντ’ αυτού αρχίσαμε να διαβάζουμε παραπολιτικά σχόλια για την ικανότητα του νυν Υπουργού Επικρατείας Άκη Σκέρτσου να χειρίζεται το… excel.

Πόσο ικανοποιημένος μπορεί να είναι ο πρωθυπουργός από την αποτελεσματικότητα του Επιτελικού Κράτους όταν, για παράδειγμα, διαπίστωσε μετά το δυστύχημα στα Τέμπη, ότι η περίφημη σύμβαση 717 για την τηλεδιοίκηση, αν είχε ολοκληρωθεί αντί να βαλτώσει στη γραφειοκρατία, η τραγωδία θα μπορούσε να είχε αποφευχθεί;

Ή πάλι, όταν πληροφορήθηκε κι αυτός από την Ευρωπαϊκή Εισαγγελία ότι η «τεχνική λύση» που είχε επιλεγεί για τις επιδοτήσεις των κτηνοτρόφων, όχι μόνο δεν έλυσε το πρόβλημα αλλά επί των ημερών της κυβέρνησής του δημιούργησε ένα σκάνδαλο θηριωδών διαστάσεων με τραγικές, όπως φαίνεται, επιπτώσεις σε όλο τον πρωτογενή τομέα της Οικονομίας, μια εξέλιξη που κανείς στην επιτελική του κυβέρνηση δεν είδε εγκαίρως για να τη σταματήσει;

Τι σόι επιτελικό είναι ένα κράτος που δεν μπορεί να διαγνώσει για να προλάβει εγκαίρως αυτά, τα εξόφθαλμα;

Θα μπορούσαμε να αναφέρουμε κι άλλες αποτυχίες του Επιτελικού Κράτους, κάτι διαβάζουμε τώρα για μαζικές απεντάξεις έργων από το Ταμείο Ανάκαμψης αλλά τόσο τα Τέμπη όσο και ο ΟΠΕΚΕΠΕ είναι αρκετά για να τεκμηριώσουν την παταγώδη αποτυχία του.

Τι ακούσαμε επ’ αυτού έκτοτε;

Μήπως έχετε διαβάσει σχόλιο για κάποιο σχέδιο, σκέψη έστω, της κυβέρνησης να προχωρήσει, επιτέλους, στην απλοποίηση των διαδικασιών; Να προχωρήσει δηλαδή σε μια ριζική μεταρρύθμιση της Διοίκησης προς όφελος του πολίτη και του επιχειρείν; Έστω και τώρα, στον έβδομο χρόνο της διακυβέρνησης του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Τίποτα.

Ή μάλλον όχι. Κάτι διαβάσαμε προχθές, την Κυριακή.

Σε ανάρτησή του ο Υπουργός Επικρατείας μας εξήγησε όλο υπερηφάνεια ότι «η κυβέρνηση προχωράει στην κατάργηση των πολλαπλών αρμοδιοτήτων που οδηγούν πολλές φορές σε αδράνεια και κενό αποφάσεων, όταν απειλείται η ιερότητα του χώρου του Μνημείου του Άγνωστου Στρατιώτη».

Αυτό κι αν είναι σαρωτική μεταρρύθμιση!

Αφού η κυβέρνηση δεν είχε τη βούληση να προχωρήσει σε μεταρρυθμίσεις, αφού αποφάσισε να προκρίνει τους πελάτες από τους πολίτες, τώρα απαξιώνει την έννοια της μεταρρύθμισης σατιρίζοντάς την και μάλιστα επικαλούμενη κάτι που η ίδια χαρακτηρίζει ιερό. Θα ήταν αστείο αν δεν αφορούσε την καθημερινότητά μας και ενίοτε την ίδια μας τη ζωή.