Χίος: Δίπλα στα άτομα με διαβήτη με μια ξεχωριστή εκδήλωση
Διαβάζεται σε 7'
Η δράση της “Γλυκιάς Διάδρασης” που πραγματοποιείται στην Χίο 17-18 Οκτωβρίου ετοιμάζεται να σου μάθει όλα όσα πρέπει να ξέρεις για τον διαβήτη.
- 16 Οκτωβρίου 2025 06:40
Πάνω από 1.300.000 άτομα στην χώρα μας πάσχουν από διαβήτη, αριθμός που όπως όλα δείχνουν πρόκειται να αυξηθεί αρκετά τα επόμενα χρόνια ειδικότερα ο Διαβήτης Τύπου 2 καθώς ο τρόπος ζωής, η ελλιπής ενημέρωση σε θέματα που αφορούν την υγεία μας αλλά και οι συνήθειες μας σχετικά με τη διατροφή και την άσκηση αλλάζουν συνεχώς και με ταχείς ρυθμούς.
Στόχος των συλλόγων αλλά και των ατόμων που ασχολούνται με τον διαβήτη είναι η ευαισθητοποίηση, τόσο των ίδιων των ατόμων όσο και της κοινωνίας ευρύτερα.
Σε μια πρωτοφανή εκδήλωση για τα δεδομένα καθώς αποτελεί την πρώτη συλλογική δράση, με συμμετοχή όλων των συλλόγων που σχετίζονται με τον διαβήτη αλλά και του σωματείου ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ (Πανελλήνια Ομοσπονδία Σωματείων – Συλλόγων Ατόμων με Σακχαρώδη Διαβήτη), η κυρία Σμάρω Μπουλαζέρη, πρόεδρος του συλλόγου “Γλυκιά Δράση” και νοσηλεύτρια-εκπαιδεύτρια σε θέματα που αφορούν το διαβήτη μίλησε στο News247 τόσο για την εκδήλωση και για τον διαβήτη όσο και για τον ρόλο της ως εκπαιδεύτρια και ειδικό σε θέματα που αφορούν την συγκεκριμένη πάθηση.
Η ίδια αναφέρει: “Στην Χίο 17 και 18 Οκτωβρίου στην πλατεια Πλαστήρα, για τα βασικά ζητήματα που αφορούν τον διαβήτη, όπως είναι η διατροφή, η σωματική άσκηση, η τεχνολογία, πρόληψη του διαβητικού ποδιού, θα έχουμε θεματικα περίπτερα που θα γίνεται διάδραση με τον κόσμο, δηλαδή όποιος θα έρχεται εκεί δεν θα εκπαιδεύεται με τον κλασικό τρόπο αλλά θα διαδρά. Θα έχουμε διαιτολόγος, γιατρούς, θα έχουμε όλων των μορφών της σωματικής άσκησης, γιατί θέλουμε να δείξουμε πως η σωματική άσκηση δεν είναι μόνο το γυμναστήριο, σωματική άσκηση είναι και ο παραδοσιακός χώρος ή ακόμα και εκεί που σιδερώνουμε μπορούμε να κάνουμε κάποιες ασκήσεις. Θέλουμε με αυτή την εκδήλωση να δείξουμε το «ευ ζην».
Σε μια προσπάθεια ενότητας και ανάδειξης του σοβαρού έργου των συλλόγων για την σωστή ενημέρωση, ευαισθητοποίηση και εκπαίδευση ο σύλλογος καλεί τον κόσμο να συμμετέχει ενεργά και έμπρακτα σε αυτή την πρωτοβουλία.
“Αποτελεί μια εκδήλωση για όλους, είναι με ελεύθερη είσοδο το πρωί 10:00-14:30 και το απόγευμα έχουμε προσκεκλημένους κορυφαίους καθηγητές που ασχολούντ6αι ε τον διαβήτη, και θα είναι στο νησί 18:00-21:00 Παρασκευή και Σάββατο δίνοντας διαλέξεις για το κοινό σε θέματα που αφορούν τον διαβήτη. Διαβητικά χωριά κατά τόπους έχουνε γίνει αλλά διαβητικό χωριό που να έχει την συμμετοχή των συλλόγων ατόμων με διαβήτη όλης της Ελλάδος καθώς και της ομοσπονδίας (ΠΟΣΣΑΣΔΙΑ) αλλά και τόσο διακεκριμένων καθηγητών, δεν έχει
ξανά γίνει”, συνεχίζει.
Η κ. Σμάρω ως ένα άτομο που ο διαβήτης έχει μπει στη ζωή της τόσο σε προσωπικό επίπεδο όσο και στο οικογενειακό της περιβάλλον, ο ρόλος της ως εκπαιδεύτριας έγινε κατά κάποιον τρόπο μια “προσωπική αποστολή”.
Η ίδια αποτελεί μια από τους ελάχιστους πιστοποιημένους εκπαιδευτές- νοσηλευτές που αφορούν τον διαβήτη στην χώρα μας και ο ρόλος της είναι πολύτιμος. “Ως ειδικευμένη νοσηλεύτρια για τον διαβήτη, ο ρόλος μου δεν είναι απλός, δεν δίνουμε απλά οδηγίες, μεταφέρουμε την γνώση, που είναι ζωτικής σημασίας με κατανοητό, εφαρμόσιμο και κυρίως ανθρώπινο, γιατί η εκπαίδευση είναι ισοδύναμη της ενδυνάμωσης”, λέει.
Τι πρέπει να ξέρει όμως ενά άτομο με διαβήτη και πόσο εύκολο είναι ζήσει μια ομαλή ζωή βελτιώνοντας την ποιότητα ζωής του;
Ο ασθενής οφείλει πρώτα να κατανοήσει τι είναι ο διαβήτης και ποια μορφή της νόσου αντιμετωπίζει, ώστε να μπορέσει να τον διαχειριστεί σωστά.
Όπως εξηγεί η κ. Μπουλαζέρη, ο διαβήτης απαιτεί συνεχή, εικοσιτετράωρη φροντίδα, η οποία περιλαμβάνει μια σειρά ενεργειών ανάλογα με τον τύπο του — Τύπου 1 ή Τύπου 2. Τονίζει ακόμη ότι ο ασθενής πρέπει να εξοικειωθεί με τη χρήση των απαραίτητων ιατρικών συσκευών και να γνωρίζει πώς να αντιμετωπίζει υπογλυκαιμίες ή άλλες πιθανές επιπλοκές και εδώ ακριβώς παρεμβαίνει ως εκπαιδεύτρια.
“Ο ειδικευμένος νοσηλευτής πάνω από όλα κάνει το άτομο με διαβήτη να μη νιώθει μόνο του σε όλο αυτό”, συμπληρώνει η ίδια.
Και ενώ ακόμα χρειάζονται αρκετά βήματα για την σωστή εκπαίδευση των ατόμων με διαβήτη αλλά και την ευαισθητοποίηση της κοινωνίας, τα τελευταία χρόνια φαίνεται να ζούμε μια “τεχνολογική επανάσταση” σχετικά με τα νέα εργαλεία που αφορούν την ρύθμιση της γλυκόζης αλλά και αισθητήρες που εντοπίζουν τυχόν υπογλυκεμίες που παλαιότερα σίγουρα δυσκόλευαν το άτομο στο να τις αναγνωρίσει και δημιουργούσαν φόβο και αγωνία ειδικότερα στους γονείς μικρών παιδιών με διαβήτη.
“Τώρα έχει αλλάξει θεαματικά η ποιότητα ζωής μας αρκεί να υπάρχει και η πρόσβαση και η σωστή και ολιστική εκπαίδευση. Στην ελλάδα στο θέμα της εκπαίδευσης πάσχουμε. Βρισκόμαστε σε ένα σύστημα ιατροκεντρικό γενικότερα, ο διαβήτης όμως θέλει μια διεπιστημονικη αντιμετώπιση, γιατί δεν είναι μόνο ιατρικό, δηλαδή θέλει τον γιατρό του, θελει τον διαιτολόγο του, θέλει τον νοσηλευτή του να τον εκπαιδεύσει, πρέπει να υπάρχει μια ομάδα, και σε αυτό το κομμάτι είμαστε ακόμα λίγο πίσω εδώ”, σχολιάζει
Το να ζεις με διαβήτη έχει τις δυσκολίες και τις ευκολίες του, σε ψυχολογικό αλλά και κοινωνικό τομέα. Ο ψυχολογικός παράγοντας είναι πολύ σημαντικός, και θα πρέπει να δίνεται μεγάλη βαρύτητα στην καλή ψυχική υγεία.
“Ο διαβήτης είναι μια χρόνια κατάσταση που απαιτεί αδιάκοπη εγρήγορση, οι δυσκολίες δεν είναι μόνο της καθημερινότητας είναι και ψυχολογικές γιατί όπως καταλαβαίνεται υπάρχει μια ψυχολογική επιβάρυνση καθώς είναι μία χρόνια πάθηση”
Τα προβλήματα όμως δεν τελειώνουν εκεί, η κακή ενημέρωση του ευρύτερου κοινωνικού περιβάλλοντος δημιουργεί λανθασμένες εντυπώσεις για την πάθηση και θέτει τα άτομα σε μια κατάσταση περιθοριοποίησης.
Η κυρία Μπουλαζέρη σχολιάζει πάνω σε αυτό: “Το να μη γνωρίζει ο κόσμος και να μαθαίνει πως έχω διαβήτη και να μου λέει “μη το φας αυτό γιατί έχει ζάχαρη” ή να πει “εσύ έφταιγες γιατί έφαγες πολλά γλυκά” ή να ρωτήσει “ποιόν διαβήτη έχεις τον καλό ή τον κακό” είναι κάποια πράγματα που δεν καταλαβαίνουν οι άνρθωποι αλλά εμάς ( τους διαβητικούς) μας πληγώνουν, ειδικά τα παιδιά.
‘Έχουμε ακόμη στα σχολεία και ρατσιστικές συμπεριφορές και μπουλινγκ σχετικά με τον διαβήτη το οποίο οφείλεται στην μη σωστή ενημέρωση. Γίνονται προσπάθειες από διάφορους συλλόγους που ασχολούνται με τον διαβήτη γιατί η μη γνώση κάνει δυσκολότερη την προσαρμογή των παιδιών με διαβήτη πίσω στο σχολείο”.
Ταυτρόχρα, καίριο ρόλο στην δημιουργία γερών θεμελίων ενημέρωσης αλλά και υποστηρικτικού περιβάλλοντος για τα άτομα με διαβήτη και ειδικότερα για τα παιδιά είναι το οικογενειακό πλαίσιο, όπως τονίζει η κ. Σμάρω.
“Πολλές φορές βλέπουμε φαινόμενα υπερπροστατευτικά, γιατί οι γονείς νιώθουν πως έχουν ένα αδύναμο παιδί λόγω του προβλήματος και δεν το αφήνουν να ανεξαρτητοποιηθεί λόγω του φόβου ότι το παιδί μπορεί να πάθει κάτι, ναι μεν τις περισσότερες φορές είναι υποστηρικτικό αλλά οι γονείς πρέπει να κρατήσουνε ισορροπίες δεν πρέπει να καταπιέζουν το παιδί και γι αυτό πιστεύω πως χρειάζονται και οι γονείς ψυχολογική υποστήριξη για να μπορέσουν να αντιμετωπίσουν την κατάσταση”.
Η σωστή ενημέρωση γύρω από το θέμα του διαβήτη θα πρέπει να είναι συνεχής και ολιστική, λέει κλείνοντας η κ. Μπουλαζέρη, τόσο για την αποφυγή συχνών παρανοήσεων όσο και για την εξοικείωση των ατόμων με διαβήτη με την πάθηση τους, με στόχο ένα πιο ενημερωμένο σύνολο ανθρώπων στο μέλλον, κάτι που η ίδια φαίνεται να θεωρεί εφικτό.
“Θεωρώ πως το περισσότερο έγκειται στην εκπαίδευση, όσο καλύτερα γνωρίζεις το θέμα που έχεις τόσο το καλύτερο”.