Τι δείχνει το απόρρητο βίντεο εκτέλεσης επιζώντων στην Καραϊβική από τις ΗΠΑ

Αυτήν την στιγμή, στον πλανήτη που ζεις υπάρχουν, βάσει καταγραφών, από 5 έως 8.000.000 εκατομμύρια διαφορετικές λέξεις.

Δύσκολα ωστόσο, θα βρεις μια που να μπορεί να περιγράψει επαρκώς αυτό που αποκαλύφθηκε ότι έκανε η αμερικανική κυβέρνηση, στις 2/9: μετά το αρχικό (από αέρος) πλήγμα σε ταχύπλοο που πιστευόταν πως μετέφερε κοκαΐνη από τη Βενεζουέλα στις ΗΠΑ, μέσω της Καραϊβικής θάλασσας, διατάχθηκε και δεύτερο, για να εξοντωθούν δυο επιζώντες.

Ενώ έχει δημοσιευθεί το βίντεο με το πρώτο χτύπημα, το δεύτερο δεν έχει δει ακόμα το “φως” της δημοσιότητας. Προβλήθηκε όμως, σε εξεταστική της Πέμπτης, στο Κογκρέσο και έδειχνε πράγματα που κάνουν τη θανάτωση των επιζώντων, έγκλημα πολέμου.

Παρεμπιπτόντως, οι επιθέσεις συνεχίστηκαν και σήμερα, με τέσσερις νεκρούς. Το σύνολο έφτασε στους 87.

Σύμφωνα με την Washington Post, της αρχικής επίθεσης είχαν επιβιώσει δυο εκ των 11 μελών του πληρώματος «προκειμένου να υπάρξει συμμόρφωσε με την προφορική εντολή του (υπουργού Άμυνας) Πιτ Χέγκσεθ» στην έναρξη της επιχείρησης κατά των “ναρκοσκαφών”, να μην υπάρχουν επιζώντες, που θα μπορούσαν να καλέσουν άλλους διακινητές για να ανακτήσουν, τους ίδιους ή/και το φορτίο.

Οι περισσότεροι Ρεπουμπλικάνοι έχουν εκφράσει την υποστήριξή τους στην ευρύτερη στρατιωτική εκστρατεία του Ντόναλντ Τραμπ στην Καραϊβική θάλασσα, ωστόσο η δευτερεύουσα επίθεση στις 2ας Σεπτεμβρίου έχει προκαλέσει διμερή έλεγχο, συμπεριλαμβανομένης μιας δέσμευσης από την Επιτροπή Ενόπλων Δυνάμεων της Γερουσίας να ασκήσει εποπτεία.

Για 41 λεπτά το Πεντάγωνο έβλεπε τους δυο επιζώντες να επιπλέουν

Το ζήτημα λοιπόν, της δεύτερης επίθεσης ερευνάται από το Κογκρέσο, καθώς αν αποδειχθεί πως οι επιζώντες του πρώτου χτυπήματος ήταν “τεχνικά ναυαγοί’ και δεν “παρέμεναν μάχιμοι”, η θανάτωση τους γίνεται “έγκλημα πολέμου”.

Το εγχειρίδιο του Πενταγώνου, για τον νόμο περί πολέμου, ορίζει τους ναυαγούς ως άτομα «που χρειάζονται βοήθεια και φροντίδα» που «πρέπει να απέχουν από οποιαδήποτε εχθρική πράξη» και οι νομοθέτες τονίζουν πως «η θανάτωση ναυαγών είναι έγκλημα πολέμου».

Την Πέμπτη, ημέρα της κατάθεσης του Ναυάρχου Φρανκ Μπράντλεϊ, ανώτατου στρατιωτικού αξιωματικού που διηύθυνε την επιχείρηση/επίθεση της 2ας Σεπτεμβρίου και έδωσε την εντολή για το δεύτερο χτύπημα, προβλήθηκε το βίντεο της επίθεσης.

Όσοι ήταν στην αίθουσα της προβολής, είδαν το σκάφος να χωρίζεται στα δύο μετά το πρώτο χτύπημα (με δυο πυραύλους), να ανατρέπεται και να “βγαίνει” ένα τεράστιο σύννεφο καπνού. Ακολούθως, έγινε μεγέθυνση της, υψηλής ευκρίνειας, εικόνας και η προσοχή εστιάστηκε στους δυο επιζώντες, οι οποίοι εμφανίζονταν να κρατιούνται από το αναποδογυρισμένο τμήμα του σκάφους.

Για 41 λεπτά ο Μπράντλεϊ και οι συνεργάτες του -το υπόλοιπο στρατιωτικό κέντρο διοίκησης των ΗΠΑ- συζητούσαν για το τι πρέπει να γίνει, όπως οι επιζώντες αγωνίζονταν να επιβιώσουν.

Τελικά, όπως κατέθεσε ο Ναύαρχος στους νομοθέτες, διέταξε τη δεύτερη επίθεση για να καταστρέψει τα υπολείμματα του σκάφους, καθώς οι επιζώντες φαίνονταν να θέλουν να γυρίσουν το κομμάτι της βάρκας που είχε τα ναρκωτικά-, ώστε να συνεχίσουν την πορεία τους.

Πηγή που ήταν στην αίθουσα είπε στο CNN πως το σκεπτικό ήταν ότι «φαινόταν πως ένα μέρος του σκάφους παρέμενε στην επιφάνεια, επειδή περιείχε κοκαΐνη».

«Υποθετικά, οι επιζώντες θα μπορούσαν να επιπλεύσουν σε ασφαλές μέρος, να διασωθούν και να συνεχίσουν τη διακίνηση ναρκωτικών».

Το Πεντάγωνο ρωτήθηκε σχετικά, αλλά δεν απάντησε.

«Οι επιζώντες δεν πολεμούσαν με κανέναν»

Ο πρόεδρος της Επιτροπής Πληροφοριών της Βουλής των Αντιπροσώπων, Δημοκρατικός από το Κονέκτικατ, Τζιμ Χάιμς, το χαρακτήρισε «ένα από τα πιο ανησυχητικά πράγματα» που έχει δει ως νομοθέτης.

Πρόσθεσε ότι «όποιος Αμερικανός δει το βίντεο που είδα θα δει τον στρατό των Ηνωμένων Πολιτειών να επιτίθεται σε ναυαγούς -κακούς, κακούς, αλλά να επιτίθεται σε ναυαγούς. Ναι, μετέφεραν ναρκωτικά, αλλά δεν ήταν σε θέση να συνεχίσουν την αποστολή τους με κανέναν τρόπο. Δεν είχαν όπλα ή άλλο εργαλείο. Απλά, κρατιούνταν από τη ναυαγισμένη βάρκα».

Στη συνεδρίαση του υπουργικού Συμβουλίου, την περασμένη Τρίτη ο Χέγκσεθ είπε πως παρακολούθησε την αρχική επίθεση στο σκάφος, αλλά στη συνέχεια έφυγε για να παρακολουθήσει άλλες συναντήσεις και έμαθε για τη δεύτερη επίθεση, ώρες αργότερα. O Τραμπ δήλωσε ότι «θέλω να βγουν από τη μέση αυτά τα σκάφη και αν χρειαστεί, θα επιτεθούμε και στα εδάφη της Βενεζουέλας, όπως επιτιθόμαστε στη θάλασσα».

Οι New York Times επισημαίνουν πως η ακριβής διατύπωση των διαταγών του Χέγκσεθ σχετικά με την επίθεση της 2ας Σεπτεμβρίου ή των 23 άλλων που πραγματοποίησε ο στρατός -με 87 νεκρούς-παραμένει ασαφής, όπως και η ευρύτερη νομική δικαιολόγηση της εκστρατείας.

Τονίστηκε και ότι «στην πραγματικότητα, ένα άοπλο ταχύπλοο, ακόμα κι αν μεταφέρει κοκαΐνη, δεν είναι πολεμικό πλοίο. Και κανένα από τα 11 άτομα που επέβαιναν -όχι μόνο οι δύο αρχικοί επιζώντες, αλλά και οι εννέα άνθρωποι που σκότωσε ο αμερικανικός στρατός στην πρώτη του επίθεση- δεν πολεμούσε με κανέναν».

O Ντέιβιντ Κόουλ, καθηγητής στη νομική σχολή του Georgetown University, διευκρινισε στο Democracy Now πως «υπάρχει πρόβλημα με μεταφορά ναρκωτικών από τις ΗΠΑ στον Καναδά -στα σύνορα των χωρών.

Δίνει όμως, αυτό στον Καναδά το δικαίωμα να εκτελεί Αμερικανούς που πιστεύει ότι εμπλέκονται στη διακίνηση αυτή; Φυσικά και όχι.

Αν ο Καναδάς το έκανε αυτό στους Αμερικανούς, θα είχαμε πάρει όπλα στα χέρια.

Αυτό που δεν έχουμε καμία εξουσία να κάνουμε -δεν υπάρχει το παραμικρό νομικό δικαίωμα- είναι να εκτελούμε ανθρώπους από τον ουρανό, δίχως αποδεικτικά στοιχεία, δίχως δίκη, χωρίς να φαίνεται στο ελάχιστο πως αποτελούν άμεσο κίνδυνο στον οποιονδήποτε.

Ο Τραμπ παίρνει μια μεταφορά, τον “πόλεμο εναντίον των ναρκωτικών” και την μπερδεύει με έναν πραγματικό πόλεμο. Και τώρα, εμπλέκεται σε προμελετημένη εκτέλεση πολιτών.

«Δεν μπορείς να έχεις στόχους πολίτες, εκτός και αν πράγματι εμπλέκονται σε εχθροπραξίες εναντίον σου, εκτός και αν σε πυροβολούν».

Τα άτομα που εστάλησαν στον πάτο της θάλασσας από αυτόν τον πρόεδρο, εάν δικάζονταν και καταδικάζονταν, το χειρότερο που θα συνέβαινε, υπό το Σύνταγμα, θα ήταν κάθειρξη για κάποια χρόνια. Όχι η θανατική ποινή».