Βρετανία: Στο νοσοκομείο δύο από τους απεργούς πείνας για την Παλαιστίνη

Δύο από τους ακτιβιστές της οργάνωσης “Palestine Action” που συμμετέχουν σε απεργία πείνας για την Παλαιστίνη μέσα στη φυλακή όπου κρατούνται, εδώ και περίπου δύο μήνες, μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο, σύμφωνα με ένα μέλος της οικογένειας και έναν φίλο τους, γεγονός που εντείνει τους φόβους ότι οι νεαροί Βρετανοί, οι οποίοι αρνούνται την τροφή σε ένδειξη διαμαρτυρίας, θα μπορούσαν να πεθάνουν ανά πάσα στιγμή.

Ο 28χρονος Kamran Ahmed, ο οποίος κρατείται στις φυλακές Πέντονβιλ στο Λονδίνο, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο το Σάββατο, όπως δήλωσε η αδελφή του, Shahmina Alam, στο Al Jazeera.

Το Amu Gib, που δεν έχει φάει τροφή εδώ και 50 ημέρες στη φυλακή HMP Bronzefield στο Σάρεϊ, μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο την Παρασκευή, σύμφωνα με την ομάδα Prisoners for Palestine και τη φίλη του, Νίντα Τζάφρι, η οποία βρίσκεται σε τακτική επικοινωνία μαζί του. Οι Γκιμπ χρησιμοποιεί την αντωνυμία «το».

Ο Ahmed και το Gib συγκαταλέγονται ανάμεσα στους έξι κρατούμενους που διαμαρτύρονται σε πέντε φυλακές για την φερόμενη εμπλοκή τους σε εισβολή στις εγκαταστάσεις της βρετανικής θυγατρικής της ισραηλινής αμυντικής εταιρείας Elbit Systems στο Μπρίστολ και σε βάση της Βασιλικής Πολεμικής Αεροπορίας στην Οξφόρδη.

Αρνούνται τις κατηγορίες που τους αποδίδονται, όπως διάρρηξη και βίαιη διατάραξη της τάξης.

«Είναι η 42η ημέρα [της απεργίας πείνας του Ahmed] και σε αυτό το σημείο υπάρχει σημαντικός κίνδυνος βλάβης οργάνων», δήλωσε η αδελφή του, Alam. «Γνωρίζουμε ότι τις τελευταίες ημέρες χάνει βάρος με ταχείς ρυθμούς, έως και μισό κιλό την ημέρα».

Το τελευταίο καταγεγραμμένο βάρος του Ahmed ήταν 60 κιλά.

Όταν το Al Jazeera πήρε για πρώτη φορά συνέντευξη από την Alam στις 12 Δεκεμβρίου, ο Ahmed, ο οποίος έχει ύψος 180 εκ., ζύγιζε 64 κιλά, ενώ είχε εισέλθει στη φυλακή με υγιές βάρος 74 κιλά. Την Πέμπτη, η Alam δήλωσε σε δημοσιογράφους σε συνέντευξη Τύπου στο Λονδίνο ότι το βάρος του ήταν 61,5 κιλά.

Η ομιλία του Ahmed ήταν μπερδεμένη κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας με την οικογένεια την Παρασκευή, δήλωσε η Alam. Σύμφωνα με τις ίδιες πληροφορίες, αντιμετωπίζει υψηλά επίπεδα κετονών και πόνους στο στήθος.

«Ειλικρινά, δεν ξέρω πώς θα βγει από αυτό», είπε η Άλαμ.

Είναι η τρίτη φορά που ο Άχμεντ έχει νοσηλευτεί από τότε που ξεκίνησε την απεργία πείνας.

Τα αιτήματα των απεργών

Στα αιτήματα των απεργών πείνας περιλαμβάνονται η άμεση αποφυλάκιση με εγγύηση, το δικαίωμα σε δίκαιη δίκη και η άρση της απαγόρευσης της οργάνωσης Palestine Action, η οποία κατηγορεί τη βρετανική κυβέρνηση για συνενοχή στα εγκλήματα πολέμου του Ισραήλ στη Γάζα.

Η βρετανική κυβέρνηση απαγόρευσε την Palestine Action τον Ιούλιο, χαρακτηρίζοντάς την «τρομοκρατική» οργάνωση, χαρακτηρισμό που εφαρμόζεται σε ομάδες όπως το ISIS.

Οι διαδηλωτές έχουν καλέσει να μπει τέλος στη φερόμενη λογοκρισία στις φυλακές, κατηγορώντας τις αρχές ότι παρακρατούν αλληλογραφία, τηλεφωνικές κλήσεις και βιβλία. Ζητούν επίσης να κλείσουν όλες οι εγκαταστάσεις της Elbit.

Οι έξι αναμένεται να κρατηθούν για περισσότερο από έναν χρόνο μέχρι τις ημερομηνίες της δίκης τους, πολύ πέραν του ορίου των έξι μηνών προφυλάκισης που ισχύει στο Ηνωμένο Βασίλειο.

Σε κρίσιμο στάδιο η υγεία τους

Η 20χρονη Qesser Zuhrah, η οποία έχει αρνηθεί την τροφή για 50 ημέρες, νοσηλεύεται επίσης στο νοσοκομείο, έχοντας χάσει το 13% του σωματικού της βάρους, σύμφωνα με τους δικηγόρους της. Οι άλλοι διαδηλωτές είναι οι Heba Muraisi, Teuta Hoxha και Lewie Chiaramello, ο οποίος είναι διαβητικός και αρνείται την τροφή κάθε δεύτερη μέρα.

Εκπρόσωπος των φυλακών HMP Bronzefield δήλωσε: «Κάθε κρατούμενος που αρνείται την τροφή υποβάλλεται σε τακτική ιατρική αξιολόγηση και λαμβάνει υποστήριξη από κλινικούς γιατρούς, καθώς και του προσφέρεται υποστήριξη ψυχικής υγείας».

Η Gib τηλεφώνησε την Πέμπτη από τη φυλακή στη φίλη τους, τη Jafri, λέγοντάς της ότι χρειάζονταν αναπηρικό αμαξίδιο για να μεταβούν σε ιατρικό ραντεβού, όπου θα ελέγχονταν τα ζωτικά τους σημεία.

Το προσωπικό της φυλακής αρχικά «αρνήθηκε» να παράσχει αναπηρικό αμαξίδιο και αργότερα, αφού το προσέφερε, «αρνήθηκε να το σπρώξει», είπε η Jafri. «Έτσι έμειναν ξαπλωμένοι εκεί, χωρίς… κανέναν έλεγχο των ζωτικών τους σημείων, την 47η ημέρα της απεργίας πείνας τους», ανέφερε.

Όταν μεταφέρονται στο νοσοκομείο, οι κρατούμενοι δεν μπορούν να επικοινωνήσουν με τους αγαπημένους τους, όπως μπορούν από τη φυλακή.

Η Jafri δήλωσε στο Al Jazeera: «Φοβάμαι ότι είναι εκεί μόνοι τους, χωρίς τηλέφωνα και χωρίς να επιτρέπονται κλήσεις».

Η Gib, που έχει χάσει περισσότερα από 10 κιλά, βρίσκεται κάτω από τα φυσιολογικά όρια στους περισσότερους δείκτες υγείας, κάτι που είναι «ιδιαίτερα ανησυχητικό» για το ανοσοποιητικό τους σύστημα, σύμφωνα με τους δικηγόρους τους.

Οι σωφρονιστικές αρχές «απέτυχαν να παρέχουν [στη Gib] θειαμίνη [μια βιταμίνη] με συνέπεια και η Amu na αισθάνεται τις επιπτώσεις στη γνωστική τους λειτουργία», ανέφεραν οι δικηγόροι.

Τα μάτια της Gib είναι επίσης «ερεθισμένα από τα έντονα [φωτιστικά] φώτα της φυλακής», είπε η Jafri.

Οι δικηγόροι έχουν ζητήσει συνάντηση με τον υπουργό Δικαιοσύνης David Lammy, ελπίζοντας ότι η παρέμβασή του θα μπορούσε να σώσει ζωές. Χιλιάδες απλοί Βρετανοί πολίτες, εκατοντάδες γιατροί και δεκάδες βουλευτές έχουν καλέσει τον Lammy να ανταποκριθεί στο αίτημά τους. Ωστόσο, μέχρι στιγμής έχει αρνηθεί, γεγονός που οδήγησε επικριτές να κατηγορήσουν τη βρετανική κυβέρνηση ότι αγνοεί σκόπιμα το ζήτημα.

Τα βρετανικά μέσα ενημέρωσης έχουν επίσης κατηγορηθεί ότι υποβαθμίζουν τη διαμαρτυρία και τους κινδύνους της.

Λέγεται ότι πρόκειται για τη μεγαλύτερη συντονισμένη απεργία πείνας σε φυλακές του Ηνωμένου Βασιλείου από το 1981, όταν Ιρλανδοί Ρεπουμπλικάνοι κρατούμενοι, με επικεφαλής τον Bobby Sands, αρνήθηκαν την τροφή.

«Σε αντίθεση με την εκτενή κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης των ιρλανδικών απεργιών πείνας τη δεκαετία του 1980, οι απεργίες πείνας της Palestine Action αντιμετωπίζονται σε μεγάλο βαθμό με σιωπή από τα μέσα», έγραψε ο Bart Cammaerts, καθηγητής πολιτικής και επικοινωνίας στο London School of Economics.

«Τι θα χρειαστεί για να δώσουν προσοχή τα βρετανικά μέσα στην κατάσταση των φυλακισμένων φιλοπαλαιστινιακών ακτιβιστών; Ο θάνατος ενός ακτιβιστή; Ή το ξύπνημα μιας ηθικής συνείδησης;»