Υπάρχει κι αυτή η Ελλάδα: Το αντιπαράδειγμα δημάρχου και μητροπολίτη…

Ποια είναι η δουλειά του δημάρχου; Να μαζεύει τα σκουπίδια για να είναι η πόλη του καθαρή, να φτιάχνει δρόμους και πεζοδρόμια, ώστε να μην κινδυνεύουν οι δημότες του, να κάνει καμιά γιορτή για να ξεσκάνε.

Ο δήμαρχος της Φλώρινας φαίνεται ότι ζήλεψε έναν άλλο ρόλο. Αυτόν του ελέγχου μιας εκδήλωσης, που δεν διοργάνωσε ο ίδιος. Πιο απλά το ρόλο του λογοκριτή.

Στη Φλώρινα έγινε μια συναυλία, στην οποία το συγκρότημα είπε ένα τραγούδι στη σλαβική γλώσσα(λέει και σε άλλες). Απ’ ό,τι είδα δεν ήταν τίποτα το «αντιπατριωτικό», ούτε «εχθρικό» προς τη δική μας γλώσσα ή χώρα.

Όμως, ο δήμαρχος εμφανίστηκε θιγόμενος. Μπούκαρε στο χώρο της συναυλίας και τη διέκοψε, λέγοντας ότι «στην πόλη του»(!) δεν τα επιτρέπει αυτά! Πρώτα ας δούμε αυτό το «στην πόλη μου», που δείχνει ιδιοκτησιακή αντίληψη. Όμως, δήμαρχος εξελέγη, δεν την αγόρασε, δεν είναι ιδιοκτήτης της. Επιπλέον, ένα δημόσιο πρόσωπο εμφανίζεται να μη  γνωρίζει ότι η λογοκρισία σε καλλιτεχνικές εκδηλώσεις ανήκει σε άλλες σκοτεινές-και ευτυχώς μακρινές- εποχές. Οι καλλιτέχνες τραγουδούν σε όποια γλώσσα θέλουν και ουδείς μπορεί να το απαγορεύσει. Όποιος δεν θέλει να ακούσει μια γλώσσα δεν πάει στη συναυλία κι αν έχει πάει σηκώνεται και φεύγει. Το μόνο που δεν δικαιούται να κάνει είναι να απαγορεύει και να απειλεί, όπως ο δήμαρχος (διαβάστε εδώ την καταγγελία).

Σε μια διπλανή πόλη, την Κοζάνη, έδρασε ο μητροπολίτης. Ο οποίος στο χριστουγεννιάτικο κήρυγμά του τα έβαλε πρώτα με το ντύσιμο των νέων και μετά με όσους υιοθετούν ζώα!

Και για μεν το ντύσιμο μπορεί να λέει ό,τι θέλει. Άλλωστε, το όποιο ντύσιμο ενός κοριτσιού σίγουρα είναι λιγότερο προκλητικό από τα πλουμιστά άμφια της συνομοταξίας των μητροπολιτών.

Αλλά όσα είπε για τα ζώα, όσους τα υιοθετούν και όσους τα κακοποιούν δείχνουν άνθρωπο που δεν ξέρει τι του γίνεται.

Είπε ο μητροπολίτης: ««Σκότωσες έναν άνθρωπο; Μαχαίρωσες έναν άνθρωπο; Κακοποίησες έναν άνθρωπο; Δεν τρέχει τίποτα. Πάμε, εκεί, στον ανακριτή, στον εισαγγελέα. Ε, και μετά λέει τους αφήνουμε ελεύθερους με έναν περιορισμό και ξέρω γω. Σκότωσες ένα γατί και ένα σκυλί. 30.000 εκείνη την ώρα και μετά το δικαστήριο».

Μόνο που ο άγιος Κοζάνης ψεύδεται. Όποιος σκοτώσει άνθρωπο δεν αφήνεται ελεύθερος, όπως νομίζει εκείνος. Μπορεί να πάει φυλακή από δέκα έως και 30 χρόνια, ανάλογα με την περίπτωση. Αντίθετα, μέχρι πρότινος όποιος σκότωνε ένα ζώο πήγαινε απλώς σε σπίτι του, μέχρι να σκοτώσει το επόμενο. Τώρα θα πληρώσει τουλάχιστον βαρύ πρόστιμο, έτσι λέει ο νέος νόμος, ένας από τους καλύτερους που έφερε η σημερινή κυβέρνηση.

Είπε, επίσης, ο μητροπολίτης: «Tώρα όλες οι κυρίες, όλοι οι κύριοι, γιατί βλέπω και έξω και καθηγητές – πανεπιστημιακούς και πάει λέγοντας, να γυρίζουν στους δρόμους από τη μαύρη νύχτα με το σκυλάκι τους. Και δεν είπαν. Το σκυλάκι; Μα αυτά τα έφτιαξε ο Θεός για ένα σκοπό. Μέχρι εκεί. Τα αγαπάμε, τα φροντίζουμε, μέχρι εκεί. Να πάμε στο γηροκομείο, να δούμε έναν παππού και μια γιαγιά, να πάμε σε έναν άρρωστο που είναι κλινήρης. Να πάμε σε μια οικογένεια που έχει πένθος».

Πώς ξέρει ο μητροπολίτης ότι όσοι έχουν ή φροντίζουν σκυλάκια και γατάκια δεν πάνε στα γηροκομεία, στον παππού και στη γιαγιά; Πώς ξέρει ότι δεν πάνε σε έναν άρρωστο που  είναι κλινήρης; Το αντίθετο συμβαίνει, αυτό υπαγορεύει η κοινή λογική. Ο άνθρωπος που δεν αδιαφορεί για τα ζώα ενδιαφέρεται το ίδιο και παραπάνω για το συνάνθρωπό του. Ας μάθει ο μητροπολίτης ότι όλες οι έρευνες δείχνουν πώς ο «άνθρωπος» που  κακοποιεί ζώα κάποια στιγμή θα γίνει επικίνδυνος και για τους ανθρώπους.

Συμπέρασμα: η «λογική» του δημάρχου Φλώρινας και του μητροπολίτη Κοζάνης- παρ’ ότι είναι διαφορετικές οι περιπτώσεις- δείχνουν ότι υπάρχει και αυτή η απεχθής όψη της Ελλάδας. Του «ιδιοκτήτη» δημάρχου που λογοκρίνει ένα τραγούδι. Και του, δήθεν, ανθρωπιστή ιερωμένου, που  τον ενοχλούν οι άνθρωποι οι οποίοι έχουν ή φροντίζουν ζώα.

Και οι δύο δεν έχουν τίποτα καλύτερο να πουν ή να κάνουν; Χρονιάρες μέρες ας μην πούμε κάτι βαρύτερο. Θού Κύριε φυλακήν των στόματί μου…