Τι θα σημαίνει η πώληση των εταιρειών ύδρευσης στους Γάλλους

Θα πρέπει να αποφασίσουμε κάποια στιγμή αν ο Εμανουέλ Μακρόν είναι φιλελεύθερο καπιταλιστικό ρομπότ και μίσθαρνο όργανο των τραπεζιτών ή ένας φιλέλληνας οραματιστής με σοσιαλιστικές κατά βάση αξίες και ατζέντα που συγκλίνει με τις προτάσεις που κατέθεσε ο Αλέξης Τσίπρας για εμβάθυνση της δημοκρατίας στην Ευρώπη. Επί του παρόντος βρισκόμαστε ευτυχώς εγγύτερα στην δεύτερη εκδοχή με τον Έλληνα Πρωθυπουργό να αποθεώνει τον Γάλλο πρόεδρο και κυρίως τους Γάλλους επενδυτές που τον συνοδεύουν.

Ο Αλέξης Τσίπρας μοιάζει να έχει αλλάξει πλήρως άποψη για τις επενδύσεις και τη χρησιμότητά τους για την ανάπτυξη και την ευημερία της χώρας. Πολλοί σπεύδουν να τον κατηγορήσουν για μια ακόμη κολοτούμπα. Στη φάση όμως που βρίσκεται αυτή τη στιγμή η χώρα είναι πιο χρήσιμο να εστιάσουμε στο αποτέλεσμα της αλλαγής. Θα έχουμε χρόνο για κριτική.

Η αλλαγή όμως της άποψης του Πρωθυπουργού και της ηγετικής ομάδας του ΣΥΡΙΖΑ για τις επενδύσεις, δεν βρίσκει δυστυχώς ανταπόκριση στο σύνολο των συντρόφων όπως έγραφα πρόσφατα. Δείτε το παράδειγμα του Βουλευτή Κυρίτση, ο οποίος δήλωσε προ διμήνου στον ΣΚΑΙ ότι: “Αρκετοί στον ΣΥΡΙΖΑ είμαστε αντίθετοι στην επένδυση στο Ελληνικό” (11 Ιουνίου). Προσθέστε σ’ αυτούς και τους συντρόφους που έμειναν πίσω μετά το μεγάλο ξεκαθάρισμα του καλοκαιριού του 2015. Άνθρωποι όπως ο Π. Λαφαζάνης που κυβέρνησαν και παρά λίγο να ρίξουν τη χώρα στα βράχια (όχι μόνο μέσω νομισματοκοπείου), χθες διαδήλωναν κατά του Μακρόν με κεντρικό σύνθημα “η Ελλάδα δεν πωλείται”.

Η Κυβέρνηση λοιπόν θα έχει δύσκολο έργο για να ξεπεράσει τα εμπόδια που παλαιότερα η ίδια δημιουργούσε σε κάθε λογής επένδυση, ώστε τελικά να πείσει τον Μακρόν και τους επιχειρηματίες ότι τα λεφτά τους είναι ασφαλή στη χώρα μας. Ο Πρωθυπουργός ωστόσο διατυμπανίζει σε κάθε τόνο ότι προτίθεται να το κάνει, ανεξαρτήτως κόστους. Διαβεβαιώνουν περί τούτου και στελέχη που βρίσκονται πολύ κοντά του. Η παρουσία του στη φετινή ΔΕΘ, θα κινηθεί προς αυτή την κατεύθυνση.

Οι Γάλλοι επιχειρηματίες δεν είναι τίποτε κορόιδα. Τα γνωρίζουν ολ’ αυτά. Και το αντιεπενδυτικό παρελθόν του ίδιου του Πρωθυπουργού και το αντιδραστικό DNA της ελληνικής κοινωνίας και όλα. Αντιλαμβάνονται όμως το τεράστιο δυνητικό όφελος από την αξιοποίηση ελληνικών επιχειρήσεων που βρίσκονται σε ύπνωση αλλά και τις δυνατότητες της ελληνικής οικονομίας. Στο ρίσκο τους συνυπολογίζουν τις πιθανές καθυστερήσεις και τις αντιδράσεις.

Γνωρίζουν όμως ότι με σύμμαχο την αριστερή Κυβέρνηση και με την αυτοπροσδιοριζόμενη ως πιο φιλελεύθερη Νέα Δημοκρατία να μοιάζει ως φαβορί για τις επόμενες εκλογές, αξίζει να προσπαθήσουν.

Το παράδειγμα των εταιρειών ύδρευσης, οι οποίες διαχρονικά ενδιαφέρουν τη Γαλλική εταιρεία Suez είναι ενδεικτικό. Το Κυβερνητικό Συμβούλιο Οικονομικής Πολιτικής έχει εγκρίνει τον περασμένο Μάιο την πώληση ποσοστού 23% της ΕΥΑΘ και του 11% της ΕΥΔΑΠ. Θεωρητικά πρόκειται για μια μικρή συμμετοχή που δεν θα έπρεπε να ενδιαφέρει κανέναν σοβαρό επενδυτή. Στην Κυβέρνηση όμως φημολογείται ότι εξετάζουν το ενδεχόμενο να παραχωρήσουν και τη διοίκηση μαζί με τα προαναφερθέντα ποσοστά. Μια απόφαση που αν ληφθεί -και δη από μια αριστερή Κυβέρνηση- αλλάζει άρδην τα δεδομένα.

Εδώ που τα λέμε είναι γελοίο να σκέπτεται κανείς ότι οι διοικήσεις που τοποθετούν τα κόμματα στις εισηγμένες εταιρείες ύδρευσης θα τα καταφέρουν καλύτερα από τους ειδικούς ενός παγκόσμιου κολοσσού. Αν οι κυβερνήσεις θέλουν να ασκούν κοινωνική πολιτική θα μπορούν να το κάνουν. Διακριτά όμως από τις επιχειρήσεις και σίγουρα όχι με τα χρήματα των μετόχων.

Η περίπτωση των εταιρειών ύδρευσης είναι πιο εμβληματική ακόμη και από το Ελληνικό, για την αλλαγή σελίδας που προαναγγέλλει ο Πρωθυπουργός. Οι αντιδράσεις θα είναι πιθανότατα εντονότερες καθώς επηρεάζουν σχεδόν τα 2/3 των πολιτών. Η προπαγάνδα έχει πείσει μεγάλο μέρος του κόσμου ότι με τους ειδικούς το νερό θα γίνει σώνει και ντε είδος πολυτελείας. Η ολοκλήρωση τέτοιων αποκρατικοποιήσεων όμως -αν και εφ’ όσον συμβούν- θα είναι το απόλυτο μήνυμα προς τους επενδυτές. Τότε πράγματι θα αισθανθούν ασφάλεια.

Κάτι τέτοιο θα έχει σαν συνέπεια να αυξηθεί το ενδιαφέρον και συνακόλουθα και τα τιμήματα που θα προσφέρονται. Αν το καλοσκεφτεί κανείς, είναι μονόδρομος για τη χώρα αλλά και για τον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα. Ο Πρωθυπουργός απώλεσε σχετικά εύκολα το προφίλ του επαναστάτη με τον στείρο αντιδραστικό λόγο που καταγγέλλει “τα πάντα όλα”. Το να κάνει πίσω μετά από όλες αυτές τις υποχωρήσεις που έκανε δεν μοιάζει λογική επιλογή. Για να προχωρήσει όμως θα πρέπει να έρθει σε ευθεία ρήξη με το 3% και τα φαντάσματα του παρελθόντος. Αυτό θα είναι το απόλυτο crash test για την τελική ιδεολογική ήττα των κατ’ επάγγελμα αντιδραστικών που θα παραμείνουν γραφικοί να φωνάζουν “όχι στο ξεπούλημα”. Κανείς όμως δεν θα τους παίρνει τότε στα σοβαρά.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Αρθρογράφος του NEWS 247 και Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).