Το μήνυμα της Μέρκελ

Η περιβόητη ρήση “κάποια πράγματα γίνονται και δε λέγονται και κάποια λέγονται και δε γίνονται” είναι μια από τις κοινοτυπίες “παντός καιρού”, που με ευκολία ανασύρονται από τα συρτάρια πολιτικών επιτελείων και δημοσιογραφικών γραφείων. Το περιοδικό “der Spiegel” συνηθίζει συχνά να παραβιάζει αυτό τον κανόνα, ειδικά όταν σχεδιάζει να μετρήσει τις διεθνείς αντιδράσεις, για κάτι που σχεδιάζεται στην καγκελαρία στο Βερολίνο.

Από αυτή την άποψη ο διάλογος της κυρίας Μέρκελ με τον κύριο Κάμερον για το ενδεχόμενο να “πάρει πόδι” η Βρετανία από την ΕΕ, σε περίπτωση που επιμείνει  στο κλείσιμο των συνόρων για τους μετανάστες από την υπόλοιπη Ευρώπη, προφανώς δεν προέκυψε από την “κοιλιά” των συντακτών του περιοδικού από το Αμβούργο. Ανεξάρτητα από το αν και πώς θα επιβεβαιωθεί ο σχετικός διάλογος το γεγονός και μόνο ότι το περιοδικό επέμεινε και για δεύτερη ημέρα στην εκδοχή του δείχνει ότι υπάρχει και φωτιά εκτός από τον καπνό.

Και η “φωτιά”, που σιγοκαίει εδώ και καιρό, δεν είναι άλλη από τη δυσαρέσκεια πολλών Ευρωπαίων και πρωτίστως του Βερολίνου με την πρόθεση του Βρετανού πρωθυπουργού Ντέιβιντ Κάμερον να μετατρέψει τον αντιευρωπαϊσμό σε “σημαία” του για τις εθνικές εκλογές του 2015.

Η ελευθερία διακίνησης των ευρωπαίων πολιτών είναι μια θεμελιώδης αρχή της ΕΕ. Προειδοποίησε για αυτό και ο απερχόμενος πρόεδρος της Κομισιόν. Εδώ πια αμφιβητείται η Ενωση στον πυρήνα της, στα θεμέλια της.  Αλλά δεν είναι μόνο αυτό το θέμα. Στην ηπειρωτική Ευρώπη έχουν κουραστεί από την εμμονή του Λονδίνου να ζητά συνεχώς “εξαιρέσεις και ειδική μεταχείριση”. Θα ακούσεις πια πολύ συχνά την φράση από στόματα διπλωματών: “αν οι Βρετανοί δεν θέλουν, καλύτερα να μας αδειάσουν τη γωνιά”. Ιδιαίτερα τώρα, που η Ευρώπη περνά μια φάση αναγκαστικής ανασυγκρότησης, με στόχο να αποφύγει την ολοκληρωτική της διάλυση. Οι Γερμανοί λοιπόν προφανώς και δεν αστειεύονται. “Από μια ΕΕ με τη Βρετανία ως ταραχοποιό και διαλυτικό στοιχείο, καλύτερα μια Ευρώπη χωρίς τη Βρετανία” ήταν το μήνυμα που αποφάσισε να στείλει η γερμανίδα καγκελάριος. Για να το… διαρρεύσει μάλλον το εννοεί. Αν δεν το εννοεί και ήθελε να “συνετίσει” ή να απειλήσει τους Βρετανούς συντηρητικούς, που δείχνουν σταθερά να διεμβολίζονται από το Κόμμα της Ανεξαρτησίας του εθνικιστή Νάιτζελ Φάρατζ, τότε μάλλον τον δεύτερο βοήθησε. Δεν είναι τυχαίο ότι λίγες ώρες μετά την δημοσίευση του σχετικού ρεπορτάζ ο ακροδεξιός πολιτικός καμάρωνε. λέγοντας ότι επιβεβαιώθηκε ηεπιχειρηματολογία του, που  λέει ότι δεν υπάρχει περιθώριο για το Λονδίνο να διαπραγματευτεί μια νέα σχέση με τις Βρυξέλλες.

Αλλά είπαμε. Η Μέρκελ πιθανώς να το εννοεί. Και αυτό είναι ένα πολύ ηχηρό μήνυμα και προς τους υπόλοιπους της παρέας…

* Ο Κώστας Αργυρός είναι δημοσιογράφος κι έχει βραβευτεί για το δημοσιογραφικό του έργο από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, το Ίδρυμα Μπότση και την Ένωση Ευρωπαίων Δημοσιογράφων. Τα τελευταία χρόνια ασχολήθηκε με το τηλεοπτικό ντοκιμαντέρ, αναδεικνύοντας κυρίως ευρωπαϊκά θέματα.