Το Αιγαίο, το ΝΑΤΟ και τα κύματα της κρίσης

Το πιο σύντομο χτεσινό ανέκδοτο μεταδόθηκε από τις Βρυξέλλες και ήταν η “διαβεβαίωση” ότι σκοπός της παρέμβασης του ΝΑΤΟ στη “θαλάσσια περιοχή μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας” είναι η… καταπολέμηση του λαθρεμπορίου μεταναστών!

Με απόλυτη σοβαρότητα δηλαδή, οι επίσημοι κύκλοι της ΕΕ και της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας “ξέχασαν” ότι ο συνεχιζόμενος πόλεμος στη Συρία δεν δημιουργεί μετανάστες αλλά… πρόσφυγες, και ισχυρίζονται ότι οι τέσσερις νατοϊκές φρεγάτες και το πλοίο υποστήριξης που τις συνοδεύει, “δεν θα απωθούν μετανάστες” αλλά θα συγκεντρώνουν “σημαντικές πληροφορίες για να βοηθήσουν τους Συμμάχους στην εξάρθρωση των εγκληματικών δουλεμπορικών δικτύων”.

Με άλλα λόγια, ένας ολόκληρος στόλος καταπλέει στο Αιγαίο για να κάνει κάτι… λιγότερο από αυτό που υποτίθεται ότι έκανε τόσους μήνες η FRONTEX, σαν η Κομισιόν και η ηγεσία του ΝΑΤΟ να μην έχουν αντιληφθεί ότι οι βάσεις των δουλεμπορικών κυκλωμάτων δεν βρίσκονται στη θάλασσα αλλά στην τουρκική ενδοχώρα, και σαν να αγνοούν ότι τα δουλεμπορικά δίκτυα δεν θα μπορούσαν να λειτουργήσουν χωρίς την ανοχή ή και τη στήριξη του τουρκικού κράτους!

Δεν έχει περάσει άλλωστε ούτε ένας μήνας απ’ όταν ο υπουργός Μεταναστευτικής Πολιτικής, Γιάννης Μουζάλας, δήλωσε, τόσο δημοσίως όσο και στις συναντήσεις του με τους Ευρωπαίους ομολόγους του, ότι «Η Ευρώπη οφείλει να σταματήσει τους δουλέμπορους και την εμπορία απεγνωσμένων ανθρώπων από τις ακτές της Τουρκίας. Αυτή την δέσμευση έχει αναλάβει και η Τουρκία απέναντι στην Ευρωπαϊκή Ένωση, προς το παρόν χωρίς αντίκρισμα».

Ο υπουργός μάλιστα, είχε συμπληρώσει τότε, απευθυνόμενος σαφώς σε όσους επέμεναν να παριστάνουν ό,τι δεν καταλαβαίνουν, ότι δεν έχει “πρακτική απόδειξη ότι η Τουρκία προσπαθεί να σταματήσει τους δουλεμπόρους».

Προφανώς οι ηγεσίες του ΝΑΤΟ και της Ευρωπαϊκής Ένωσης δεν αγνοούν αυτές τις απλές αλήθειες αλλά επιλέγουν να προσπαθήσουν να κρυφτούν πίσω από… το δάχτυλό τους, μιλώντας για “πληροφορίες” και όχι για “απωθήσεις”, για μετανάστες και όχι για πρόσφυγες, και για πρόβλημα στο Αιγαίο αντί για την μεγάλη ανοιχτή πληγή του πολέμου στη Συρία.

Το χειρότερο είναι ότι, με τέτοιες πολιτικές, περνά σε δεύτερο πλάνο η επικίνδυνη κλιμάκωση του πολέμου στα σύνορα Τουρκίας – Συρίας όπου εντείνονται οι επιθέσεις του τουρκικού στρατού εναντίον των Κούρδων, με σαφή στόχο της τουρκικής πλευράς να αποτραπεί η ανεξαρτησία της Ροζάβα (Δυτικό Κουρδιστάν/Βόρεια Συρία) και ταυτοχρόνως να στηριχτεί το Ισλαμικό Κράτος, το οποίο βρίσκεται κοντά σε μια νέα, στρατηγικού χαρακτήρα, ήττα.

Αν σε αυτά προσθέσουμε την έξοδο του τουρκικού ωκεανογραφικού πλοίου “Τσεσμέ” στο Αιγαίο και πιο συγκεκριμένα στα διεθνή ύδατα ανάμεσα στην Εύβοια, την Σκύρο και τα Ψαρά, δεν είναι δύσκολο να αντιληφθούμε ότι η χώρα βρίσκεται πλέον στη δίνη πολλαπλών κρίσεων, καθώς στην κοινωνική και την οικονομική κρίση προστίθενται οι επερχόμενες γεωπολιτικές μεταβολές και το παλιό σχέδιο διχοτόμησης του Αιγαίου.

Σε αυτό το πλαίσιο, το πρωτογενές έλλειμμα της χώρας δεν βρίσκεται στα λογιστικά του κράτους αλλά στην ανικανότητα του συστήματος να χαράξει ένα σχέδιο διεξόδου από την καθολική κρίση.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας