Η ιδιοκτησία (των άλλων) είναι κλοπή

(Φωτογραφία: Sooc.gr)

Υπάρχει ένα κομμάτι του ΣΥΡΙΖΑ (πείτε το συνιστώσα αν σας βολεύει) που θεωρεί λογική την πράξη βίας που ονομάζεται κατάληψη. Όχι μόνο την κατάληψη εγκαταλελειμμένων κτηρίων αλλά όποιου κτηρίου τους βολεύει. Οι υπόλοιποι στον ΣΥΡΙΖΑ τους ανέχτηκαν στο όνομα της πολυσυλλεκτικότητας και τους προσέφεραν κάλυψη, θεωρώντας ότι αυτή η ανήθικη θεωρία βοηθά στο ριζοσπαστικό προφίλ. Η ανακοίνωση του τμήματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων του κόμματος για τις εκκενώσεις των καταλήψεων αποτελεί μια ξεκάθαρη πράξη υποκρισίας και εκβιασμού του υπόλοιπου ΣΥΡΙΖΑ από μια χούφτα αμετανόητων που έκαναν επάγγελμα τη “ρύθμιση” της ανομίας. Κάτι σαν τροχονόμοι των μπαχαλάκηδων.

«Η αριστερά, παραδοσιακά, ξέρει να διεκδικεί χώρους και δικαιώματα με το δικό της τρόπο: με πρόταση, έμπνευση, αλληλεγγύη, με ανθρώπους, κίνημα και ασφαλώς όχι με τα ΜΑΤ», ήταν το περιεχόμενο της ανακοίνωσης με στόχο κυρίως τον πρώην ΠΑΣΟΚ και πρώην στέλεχος του ΝΑΤΟ, υπουργό της Κυβέρνησης κο. Νίκο Τόσκα.

Ο κός Τόσκας δεν παρανόμησε, εφήρμοσε τον νόμο. Όσοι εκ’ των αντιδρώντων αυτοαποκαλούνται αριστεροί, διεκδικούν για τον εαυτό τους το δικαίωμα να εξαιρούνται από το νόμο και να κρίνουν οι ίδιοι αν μπορούν να “απαλλοτριώνουν” δημόσιους αλλά και ιδιωτικούς χώρους βάσει των προτάσεών και των εμπνεύσεών τους. Με τη γνωστή λογική του κακομαθημένου, αδιαφορούν για το τι θα συνέβαινε αν μια άλλη χούφτα “προστατών” εξέδιδε την ακόλουθη ανακοίνωση: «Η δεξιά, παραδοσιακά, ξέρει να διεκδικεί χώρους και δικαιώματα με το δικό της τρόπο: με πρόταση, έμπνευση, αλληλεγγύη, με ανθρώπους, κίνημα και ασφαλώς όχι με τα ΜΑΤ». Αδιαφορούν επίσης για το αν άλλοι αυτοαποκαλούμενοι αριστεροί διεκδικούσαν αυτό το προνόμιο για τους εαυτούς τους. Κατέχουν τη μόνη αλήθεια και τραμπουκίζουν όποιον έχει αντίθετη άποψη.

Στην πραγματικότητα και σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε ο κος Τόσκας, μια χούφτα άνθρωποι είχαν καταλάβει ένα κτήριο του Δήμου Αθηναίων και ένα κτήριο του Ερυθρού Σταυρού. Οι αλληλέγγυοι συριζαίοι επιχειρούν να δώσουν άλλοθι σε παράνομες πράξεις και μάλιστα στο όνομα της αριστεράς, χωρίς περαιτέρω εξηγήσεις. Ούτε για τον λόγο της αλληλεγγύης ούτε γιατί σφετερίζονται το όνομα της αριστεράς.

Ακόμη χειρότερα, το τμήμα ανθρωπίνων δικαιωμάτων του ΣΥΡΙΖΑ, δημιουργεί ένα υπόβαθρο αμφισβήτησης της ίδιας της κυβέρνησης, προκειμένου να μπορούν ανενόχλητοι να παίζουν οι ίδιοι το ρόλο του αυτόκλητου προστάτη της ανομίας. Αμφισβητούν την ικανότητα του κράτους (ακόμη και υπό αριστερή διακυβέρνηση) να προστατέψει τα δικαιώματα μεταναστών και θέλουν οι ίδιοι να πάρουν το νόμο στα χέρια τους.

Με τέτοια πολιτική κάλυψη, δεν είναι να απορεί κανείς που μια (επίσης) χούφτα τραμπούκων διέλυσαν μετά τις αστυνομικές επιχειρήσεις την πλατεία Γαρδένιας στου Ζωγράφου με την αστυνομία να κοιτάζει ανήμπορή σαν συνέπεια του bullying που υπέστη ο υπουργός.

Στην πραγματικότητα οι “προστάτες” των μπαχαλάκηδων έχουν στήσει μια ολόκληρη μπίζνα, γύρω από τη συγκάλυψη παρανόμων. Την ίδια στείρα ρητορική χρησιμοποίησαν και πέρυσι το καλοκαίρι όταν η πολιτεία εκκένωσε τρία κτήρια στη Θεσσαλονίκη. «Η αστυνομική επιχείρηση εκκένωσης καταλήψεων στέγης στη Θεσσαλονίκη μας βρίσκει αντίθετους», ανέφεραν τότε σε ανακοίνωσή τους, συμπληρώνοντας : «Η ποινικοποίηση εγχειρημάτων αλληλεγγύης συνιστά πρακτική που δεν έχει καμία σχέση με τις αρχές και τις αξίες της Αριστεράς».

Ωστόσο ως αριστεροί αυτοπροσδιορίζονται και ο κ. Χρυσογόνος και ο κ. Βέττας που είχαν ταχθεί υπέρ του Τόσκα στη συγκεκριμένη υπόθεση της Θεσσαλονίκης. Οι προστάτες των δικαιωμάτων θεωρούν τους εαυτούς τους φωτεινούς παντογνώστες που ορίζουν με φετφάδες ποιες είναι οι άξιες και οι αρχές της αριστεράς.

Η κατάσταση ήταν ακόμη χειρότερη όσο ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονταν στην αντιπολίτευση. Τότε χωρίς κανέναν φραγμό, επιφανή στελέχη υποστήριζαν τις καταλήψεις. Είναι σχετικά πρόσφατη η επιχείρηση στην Βίλα Αμαλίας, επί εποχής Ν. Δένδια. Τότε η Βασιλική Κατριβάνου, ο Χρήστος Καραγιαννίδης και ο Τάσος Κουράκης, είχαν καταγγείλει την επιχείρηση ως  «κίνηση εντυπωσιασμού και εκφοβισμού της κοινής γνώμης» η οποία, μάλιστα είχε υπαγορευθεί από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, όπως τουλάχιστον υποστήριζαν.

Σύμφωνα με τους 3 βουλευτές, «η κινητοποίηση της Ελληνικής Αστυνομίας δεν είχε να κάνει με την αποκατάσταση της τάξης και την αντιμετώπιση έκνομων ενεργειών, αλλά αντίθετα, υπαγορεύτηκε από έναν σαφή πολιτικό στόχο: την εκκένωση, με εντολή του ίδιου του πρωθυπουργού, ενός κοινωνικού και πολιτιστικού κέντρου, που εδώ και 22 χρόνια λειτουργεί χωρίς κερδοσκοπικά κριτήρια, έχει δε να επιδείξει πολυετή αντιφασιστική δράση και δράση αλληλεγγύης στους μετανάστες».

Το πόσο κοινωνικό και πολιτιστικό κέντρο ήταν η Βίλα Αμαλίας, δύσκολα το γνώριζαν οι 3 βουλευτές. Τους “έπαιρνε” όμως να πολιτικοποιήσουν μια παράλογη πράξη για να αποκομίσουν μικροκομματικά οφέλη. Μπορούσαν και το έκαναν. Σήμερα η Βίλα είναι σχολείο και οι τρεις βουλευτές δεν αισθάνονται καμία ντροπή για το γεγονός ότι αντιδρούσαν στην δημιουργία του.

Ακόμη πιο χαρακτηριστική είναι η περίπτωση της ιδιοκτήτριας ξενοδοχείου που επαινούσε τις καταλήψεις κτηρίων, ορμώμενη προφανώς από ιδεολογικά κίνητρα. Άλλαξε άρδην άποψη μόλις συνειδητοποίησε ότι κατέλαβαν το δικό της ξενοδοχείο και άρχισε τις κατηγορίες για εμπορευματοποίηση των προσφύγων και το κήρυγμα περί δικαιώματος στην ιδιοκτησία. Κάποιοι γαλουχήθηκαν με την άποψη ότι “η ιδιοκτησία είναι κλοπή”. Βαρέθηκαν όμως να διαβάσουν τη συνέχεια του έργου του Προυντόν. Έτσι κατέληξαν απλουστευτικά στην άποψη ότι είναι κλοπή γενικώς, αρκεί να αφορά στην ιδιοκτησία των άλλων.

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι αρθρογράφος του NEWS 247 και σύμβουλος έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos).