Άρθρο Βαγγέλη Ραπτόπουλου στο NEWS 24/7:  Θρασύτατη αλεπού Τουρκία

Υποτίθεται ότι τα έργα έχουν μεγαλύτερο βάρος και σημασία από τα λόγια. Δεν λέμε, όμως, ότι και η γλώσσα κόκαλα δεν έχει και κόκαλα τσακίζει; Το πρόσφατο θερμό επεισόδιο στα Ίμια, όπου τουρκική ακταιωρός εμβόλισε σκάφος του λιμενικού μας, αποδεικνύεται λιγότερο σημαντικό, ή τουλάχιστον ισάξιο με όσα δήλωσαν εκ των υστέρων οι Τούρκοι.

«Δυστυχώς, η ελληνική πλευρά παραπληροφορεί την ελληνική κοινή γνώμη και, ως συνήθως, αλλάζει την πραγματικότητα», ανέφερε η σχετική ανακοίνωση του τουρκικού υπουργείου Εξωτερικών. «Η αλήθεια είναι ότι ο γ.γ. του υπουργείου μας κάλεσε χθες το βράδυ τον γ.γ. του ελληνικού ΥΠΕΞ και τον ενημέρωσε ότι στα (Καρντάκ) Ίμια, τα οποία ανήκουν στη χώρα μας, υπάρχει έντονη παρουσία των ελληνικών ενόπλων δυνάμεων στον αέρα και στη θάλασσα. Του ανέφερε ότι δεν θα ανεχθούμε τέτοιες συμπεριφορές, ότι δεν συμφέρει η ένταση τις δύο χώρες και ζήτησε να σταματήσει αυτή η επικίνδυνη στάση».

Εάν σκεφτεί κανείς ότι, σύμφωνα με τις διεθνείς συμβάσεις, τα Ίμια δεν ανήκουν στην Τουρκία αλλά στην Ελλάδα, τα παραπάνω λόγια αποκτούν δραματική ή απλώς κωμικοτραγική χροιά. Άλλο να ισχυρίζονται οι Τούρκοι ότι έχουν κι εκείνοι δικαιώματα στο Αιγαίο αμφισβητώντας τα ελληνικά («γκρίζες ζώνες»), και εντελώς άλλο να απαλείφουν την Ελλάδα και να δηλώνουν ότι τα Ίμια τους ανήκουν, τελεία και παύλα.

Ιδίως σήμερα που ο φασισμός γύρω μας καλπάζει, δυσφορώ με το γεγονός ότι αναγκάζομαι να εκφράζω απόψεις που ρίχνουν λάδι στην εθνικιστική φωτιά. Εν προκειμένω, όμως, η προκλητικότητα των γειτόνων μας ξεπερνάει τα όρια, και η Τουρκία φέρεται σαν θρασύτατη αλεπού, ή αλλιώς σαν κλέφτης που φωνάζει για να φοβηθεί ο νοικοκύρης.

Συχνά γίνεται λόγος για την απερίγραπτη πανουργία της τουρκικής διπλωματίας, ή για το πόσο ωμή και αδίστακτη έχει φανεί επανειλημμένα. Τα παραπάνω επιβεβαιώνουν πανηγυρικά δηλώσεις όπως οι προαναφερθείσες του τουρκικού ΥΠΕΞ. Και φυσικά, ανάλογες ποιότητες, η δική μας διπλωματία μάλλον δεν διαθέτει, ή ίσως δεν είναι αρκετά έντονες.

Από τα σχετικά με την Τουρκοκρατία βιβλία Ιστορίας ή λογοτεχνίας, πιο ανεξίτηλα και ζωηρά στη μνήμη μου παραμένουν «Ο καπετάν Μιχάλης» και «Ο Χριστός ξανασταυρώνεται» του Καζαντζάκη. Ορισμένοι από τους μυθιστορηματικούς Τούρκους ήρωες του τελευταίου διαθέτουν μπόλικο θράσος και πονηριά. Μήπως δεν πρόκειται για μεμονωμένα, αλλά για συλλογικά χαρακτηριστικά, και μάλιστα εμβληματικά, των άσπονδων εχθρών μας;

Αυτό αναρωτιόμουν υπερβάλλοντας ασφαλώς, όταν μου ήρθαν στο μυαλό οι Σκοπιανοί και συνειδητοποίησα ότι παρόμοια θρασύτατα αλεπουδίσια κόλπα κάνουν κι αυτοί οι γείτονές μας. Μα να μιλάνε σλαβικά, οι αθεόφοβοι, και να ποζάρουν ως γνήσιοι απόγονοι του Μεγάλου Αλεξάνδρου; Γι’ άλλη μια φορά, δηλαδή, φωνάζει ο κλέφτης, για να φοβηθεί ο νοικοκύρης;

Και οι εγχώριοι πάνε πίσω, δηλαδή; Μήπως δεν έχουμε κι εμείς εδώ τον ίδιο ανθρωπότυπο της θρασύτατης αλεπούς εν αφθονία; Βλέπε όσους ωρύονταν στον διαπραγματευόμενο με τους δανειστές Τσίπρα: «Φέρε γρήγορα ό,τι συμφωνία να ’ναι!» Και τώρα τον κατηγορούν γιατί εφαρμόζει τη συμφωνία που υπέγραψε κάνοντας την κωλοτούμπα της ζωής του.

Ο κόσμος μας είναι σουρεαλιστικός, δεν υπάρχει αμφιβολία. Όσο είναι και γεμάτος με θρασύτατες αλεπούδες.

*Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος είναι συγγραφέας και παραγωγός στο Ραδιόφωνο 24/7. Την εκπομπή του, “Και λίγα λέω”, μπορείτε να την ακούτε από Δευτέρα έως Παρασκευή, 8.10 με 9.00 το βράδυ, στους 88,6. Περισσότερα για τα βιβλία του μπορείτε να δείτε στη διεύθυνση http://vangelisraptopoulos.wordpress.com/