Κυβέρνηση ό,τι κάτσει

Ποτέ άλλοτε η Ελλάδα δεν έφθασε στο σημείο να έχει μετατραπεί σε πράσινη τσόχα επί της οποίας μια κυβέρνηση θα ποντάριζε στη τύχη το παρόν και το μέλλον της. Και ποτέ άλλοτε μια κυβέρνηση δεν είχε τη τύχη να έχει παθητικά στο πλευρό της έναν κόσμο που ελπίζει ότι κάποια στιγμή θα κάτσει η μπίλια και θα γεμίσουν τα άδεια πορτοφόλια του.

Είναι τραγική ειρωνεία ότι οι σημερινοί κυβερνώντες που θα έσκιζαν τα μνημόνια μεταξύ άλλων ηρωικών πράξεων, είναι αυτοί που μιλούσαν για καπιταλισμό “καζίνο”. Το ότι κυβερνούν συνεχώς μπλοφάροντας- είτε με διεξαγωγή δημοψηφισμάτων είτε με θεαματικά τρικ τύπου μονομερών ενεργειών- είναι κατά αυτούς απολύτως φυσιολογικό.

Είναι όμως φυσιολογικό μια χώρα να ζει ένα παρατεταμένο καλοκαίρι του 2015, όπου υπενθυμίζω για όσους θεωρούν ότι η κυβέρνηση διαπραγματεύεται σκληρά ότι μετά το δημοψήφισμα ήρθαν τα capital controls και εν συνεχεία οι εκλογές που ανανέωσαν θριαμβευτικά την ανανέωση της εντολής του ελληνικού λαού προκειμένου να συνεχίσει η συγκυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ με τους ΑΝΕΛ να παίζουν ρουλέτα; Αντιλαμβάνομαι ότι ο πρωθυπουργός έχει πλήρη συναίσθηση που έφθασε τη χώρα εξαιτίας της θεωρίας των τυχερών παιγνίων με την οποία ο πρώην στενός συνεργάτης του επιχείρησε να εκβιάσει τους θεσμικούς του “συμπαίκτες”. Κι ενώ όλοι θα περίμεναν ότι ο τζόγος αποτελούσε παρελθόν, ο πρωθυπουργός επιχειρεί να ξαναδοκιμάσει τη τύχη του και ό,τι κάτσει.

Επί του παρόντος… “έκατσε” η οικονομία ενώ είναι θέμα χρόνου να…  κάτσουμε τη βάρκα. Πολύ απλά γιατί η κυβέρνηση δεν έχει την ικανότητα να διαβάσει τις εξελίξεις και να αναλύσει τα δεδομένα που είναι σαφώς δυσμενέστερα σε σχέση με εκείνα του περασμένου καλοκαιριού. Διότι αν ο κ. Τσίπρας πιστεύει ότι συναντώντας τον Ολάντ και επισκεπτόμενος το ευρωκοινοβούλιο θα επιστρέψει μ’ ένα δημοψήφισμα στις αποσκευές του, προφανώς δεν έχει επίγνωση του κινδύνου να βρεθεί η Ελλάδα στο κενό. Όσοι τον συμβουλεύουν οφείλουν να αναλογισθούν ότι το μελό της πολιτικής διαπραγμάτευσης και η δραματοποίηση του πρωθυπουργικού ταξιδιού, εν μέσω χαοτικών καταστάσεων στην Ειδομένη και στον Πειραιά, αυτή τη φορά δεν συγκινεί το ΔΝΤ(που τα κυβερνητικά κόλπα το μετέτρεψαν σε ΤΝΤ) και τις Βρυξέλλες. Κοινώς τους έχουν “πάρει μυρουδιά”.

Η ιστορία επαναλαμβάνεται ενίοτε ως φάρσα και υπό την παρούσα συγκυρία η επανάληψη της περσινής καλοκαιρινής κυβερνητικής επιθεώρησης του “Ό,τι κάτσει” δεν θα φανεί στο χειροκρότημα όπως το Σεπτέμβριο. Θα φανεί εντός ολίγου όταν ο πρωθυπουργός αντιληφθεί ότι ο πιο σίγουρος τρόπος για να πάρεις τίποτα είναι να δώσεις. 

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος