IMAM BAILDI: ΤΑ ΚΑΛΑ ΠΕΙΡΑΧΤΗΡΙΑ

Μεγάλωσαν ανάμεσα σε δίσκους από βινύλιο που στα αυλάκια τους έτρεχαν ήχοι από ρεμπέτικα έως βαριά λαϊκά χάρη στις επανεκδόσεις που έκαναν ο πατέρας τους Γρηγόρης και ο θείος τους Τάσος Φαληρέας. Ταυτόχρονα στα αυτιά τους έτρεχαν και οι πιο ψαγμένοι ήχοι που είχε ακούσει η Αθήνα στην δεκαετία του ’90, αυτούς που τους συντρόφευαν όταν πήγαιναν να βοηθήσουν στο οικογενειακό δισκάδικο Pop11 στο Κολωνάκι. Αποτέλεσμα;

Ένα πάντρεμα μουσικών ή ένα πείραγμα που βγάζει κάτι εντελώς καινούργιο. Από αυτό το πείραγμα αποφασίσαμε να ξεκινήσουμε την κουβέντα μας. Γιατί πειράζεις; Πόσο πειράζει αυτό που πειράζεις; Ποιους πειράζει; Γενικότερα “πειραγματισμοί”… 

Για τα “πειράγματα”

Το “πείραγμα” στα τραγούδια δεν είναι εύκολα κατανοητό από όλους. Άλλοι νομίζουν ότι το κάνουμε για να δώσουμε ζωή σε παλιά κομμάτια ή ότι είναι η εύκολη λύση για να δημιουργήσουμε επιτυχίες. Εμείς όταν ξεκινήσαμε ήμασταν ιδιαίτερα επηρεασμένοι από παραγωγούς όπως ο Dj Shadow ή ο Moby ή Thievery Corporation που έκαναν όλα αυτά τα remix στην δεκαετία του ’90 σε hip-hop και ηλεκτρονική μουσική. Γενικά αυτό που ξεκινήσαμε και μας άρεσε να κάνουμε είναι να παίρνουμε παλιά κομμάτια και να δημιουργούμε κάτι καινούργιο από αυτό. Ακόμη και στα δικά μας τραγούδια (σ.σ. τα δύο πρώτα συμπεριλαμβάνονται στον νέο τους δίσκο που θα κυκλοφορήσει αύριο) αυτό κάνουμε, τα φτάνουμε σε ένα σημείο και από εκεί και πέρα τα αλλάζουμε και τα κάνουμε κάτι διαφορετικό από αυτό που ήταν αρχικά, είναι ο τρόπος που δουλεύουμε αυτός. 

Στον πρώτο δίσκο, είχαμε δύο τρεις αρνητικές απαντήσεις από συγγενείς, στο να “πειράξουμε” κάποια τραγούδια των οποίων είχαν τα δικαιώματα. Σε ένα βαθμό είναι κατανοητό, καθώς οι περισσότεροι από αυτούς διαχειρίζονται ένα έργο που είναι πάρα πολύ σημαντικό, πρέπει να καταλάβουμε ότι οι άνθρωποι αυτοί έχουν πάρα πολύ μεγάλο βάρος στους ώμους τους. Δεν έχει να κάνει μόνο εάν εσύ πάρεις την σωστή ή την λάθος απόφαση αλλά και το τι εντύπωση θα προκαλέσει το αποτέλεσμα αυτό. Δυστυχώς η προσέγγιση γίνεται κάπως ψυχρά, η ΑΕΠΙ στέλνει το κομμάτι μας ανώνυμα και αντίστοιχα αυτοί οι άνθρωποι καλούνται να απαντήσουν είτε θετικά είτε αρνητικά. Εμείς νιώσαμε την ανάγκη να έρθουμε σε επαφή μαζί τους να μάθουμε τι ήταν αυτό που τους απέτρεψε. Σε όλες τις περιπτώσεις καταφέραμε να βρούμε ένα κοινό τόπο. Νομίζω ότι και αυτοί χάρηκαν που γνώρισαν τους ανθρώπους που κρύβονται πίσω από αυτή την δουλειά. Το ενδιαφέρον είναι ότι πλέον συζητήσαμε και κάποιες παρατηρήσεις που είχαν τελικά αποδείχθηκαν ωφέλιμες. Αλλάξαμε τα τραγούδια με βάση τις σημειώσεις που είχαν επισημάνει και νομίζουμε ότι το αποτέλεσμα τελικά βγήκε καλύτερο. Εν τέλει αυτό που βοήθησε ήταν ότι κατάλαβαν ότι αυτό που κάναμε δεν ήταν ένα απλό remix αλλά κάτι το οποίο έγινε με σεβασμό στο αρχικό τραγούδι και στόχο να φτιάξουμε κάτι το οποίο θα αρέσει και σε εμάς.

Για την εμπειρία του εξωτερικού

Για το μεγαλύτερο μέρος του διεθνούς μουσικόφιλου κοινού ελληνική μουσική είναι ο Θεοδωράκης, ο Χατζηδάκης, ο Ντέμης Ρούσος, η Νάνα Μούσχουρη και μέχρι εκεί. Μέσα από τα remix μας θέλουμε να πιστεύουμε ότι όπου πάμε καταφέρνουμε να κάνουμε γνωστές κομμάτια της ελληνικής μουσικής που δύσκολα θα επιτύγχαναν να ακουστούν εκτός συνόρων.

Στην Ευρώπη παίζουμε χρόνια, και χωρίς να έχουμε γίνει ιδιαίτερα γνωστοί, αισθανόμαστε ότι έχουμε το κοινό μας, ότι παίζουμε για ανθρώπους που θα έρθουν να μας ακούσουν και να διασκεδάσουν με αυτό που θα ακούσουν.

Η Αμερική είναι ένας τελείως νέος κόσμος για εμάς. Πήγαμε μόλις πέρυσι μέσω crowfounding από το kickstarter και την βοήθεια του Εν Λευκώ. Είναι πολύ μεγαλύτερη αγορά, πολύ πιο δύσκολο να σε προσέξουν όμως το κοινό είναι το ίδιο έτοιμο να αποδεχθεί νέα πράγματα, αποτέλεσμα ο κόσμος στις συναυλίες μας, που 99,9% δεν έχει ακούσει κάτι δικό μας, δείχνει να περνάει καλά. Φέτος κάναμε μία μικρή περιοδεία σε τέσσερις πόλεις την άνοιξη και στις αρχές του μήνα ήμασταν στον Καναδά στο Jazz Festival του Μόντρεαλ.

Όπου και να πάμε σταθερή ερώτηση είναι τι γίνεται με την κρίση στην Ελλάδα. Στην Αμερική γίνεται με πολύ θετικό τρόπο, δηλαδή σαν να συμπάσχουν με ένα τρόπο. Αντίθετα στην Ευρώπη υπήρξαν και περιπτώσεις που είχαμε και μια πιο αρνητική αντιμετώπιση. Το αστείο είναι ότι αυτό δεν συνέβη στην Γερμανία, εκεί πλέον έχει ισορροπήσει η κατάσταση. Οι Γερμανοί πλέον αντιλαμβάνονται και την ευθύνη που έχουμε αλλά και την αδικία που έχουμε υποστεί, γενικότερα έχουν μία σφαιρικότερη εικόνα και αντιμετωπίζουν το θέμα ρεαλιστικά. Αντίθετα στην Ολλανδία μας έχουν τύχει δύο τρία περιστατικά από ανθρώπους που είναι ευθέως ρατσιστές απέναντι στους Έλληνες, και εκεί εάν θες είναι το παράδοξο καθώς η χώρα φημίζεται για τους ανοιχτόμυαλους ανθρώπους της.

Από τις χώρες που έχουμε την θετικότερη υποδοχή είναι η Τουρκία. Ήδη στην Κωνσταντινούπολη έχουμε πάει τρεις – τέσσερις φορές ενώ ετοιμάζουμε βαλίτσες καθώς σε λίγες εβδομάδες παίζουμε σε ένα τουριστικό θέρετρο έξω από το Μπόντρουμ. Όποτε έχουμε παίξει στην Τουρκία αισθανόμαστε σαν να παίζουμε σε κάποια ελληνική πόλη. Είναι η πρώτη χώρα όπου το cd μας δεν πηγαίνει ως εξαγωγή αλλά γίνεται παραγωγή από την εκεί δισκογραφική.

Για εμάς είτε παίζεις στην Ελλάδα είτε στο εξωτερικό, η συναυλία είναι συναυλία. Δεν υπάρχουν παρά μόνο μικρές διαφορές στο πρόγραμμα μας και αυτές εάν στο κοινό μας στο εξωτερικό τυγχάνει να είναι περισσότερο ελληνικό. Η μόνη διαφορά είναι ότι το διεθνές κοινό έχει λιγότερο δισταγμό στο να εκδηλωθεί, να χορέψει, να φωνάξει. Οι Έλληνες, και όχι μόνο οι Έλληνες, όλοι οι λαοί της νότιας Ευρώπης, θέλουμε ένα μισάωρο για να “ζεσταθούμε”. Έχουμε και αυτό το άγχος, του τι θα πει ο άλλος όταν θα είμαστε οι πρώτοι που θα εκτεθούμε. 

Τα μελλούμενα

Την επόμενη εβδομάδα μετά από 3μιση χρόνια κυκλοφορεί το νέο μας cd (σ.σ. όσοι βρεθούν αύριο το βράδυ στο θέατρο Βράχων στην συναυλία των Imam Baildi θα έχουν την δυνατότητα να το προμηθευτούν σε προνομιακή τιμή). Είναι το πρώτο το οποίο φιλοξενεί δύο τραγούδια με δικούς μας στίχους και μουσική. Παράλληλα πέρα από τα remix υπάρχει και ένα ορχηστρικό καθώς και τα τραγούδια από δύο τηλεοπτικές σειρές (Κάτω Παρτάλι, Μην αρχίζεις την μουρμούρα). Σε αυτό τον δίσκο δουλέψαμε με πολύ περισσότερα πηγαινε-έλα, αλλάζαμε και ξαναλλάζαμε κάναμε συνέχεια ηχογραφήσεις μέχρι να φτάσουμε στο σημείο που επιθυμούσαμε. Για παράδειγμα, το “Σημείωμα” ένα από τα δύο δικά μας τραγούδια το παίζουμε στα live μας εδώ και τουλάχιστον δύο χρόνια, έχει αλλάξει τόσο πολύ μέσα στον χρόνο που σχεδόν δεν έχει σχέση με αυτό που πρωτοεμφανίσαμε.

Την Δευτέρα το βράδυ ανεβαίνουμε στο Θέατρο Βράχων για να παρουσιάσουμε την νέα μας δουλειά. Θα έχουμε μαζί μας την Γλυκερία, τον Γιώργο Μαζωνάκη, τον Εισβολέα ενώ κρατάμε και μερικές ακόμη εκπλήξεις.

Η συνέχεια έχει περιοδεία στην Ελλάδα αρχής γενομένης από την Πελοπόννησο, δύο φεστιβάλ στο εξωτερικό, το etnosur στην Ισπανία και το Βουκουρέστι. Επιστροφή στην Ελλάδα για κάποιες ακόμη συναυλίες και μετά, τον Σεπτέμβριο, περιοδεία σε Γερμανία, Ελβετία, Αυστρία.   

– Αύριο βράδυ, Δευτέρα 14 Ιουνίου,  οι Ιmam Baildi ανεβαίνουν για πρώτη φορά στο Θέατρο Βράχων όπου θα παρουσιάσουν μεταξύ των άλλων και τραγούδια από τον νέο τους cd “Imam Baildi III”.