Πριν την Ανάσταση, προηγείται η Σταύρωση

Το άνοιγμα της συζήτησης για το κούρεμα χρέους, είναι το τέλος μιας διαδρομής, όπως την είχε οριοθετήσει ο ίδιος ο πρωθυπουργός τον περασμένο Ιούλιο.

Όλη η επιχειρηματολογία για τις θυσίες, τα μέτρα και το κλείσιμο της αξιολόγησης, αντλεί τη νομιμοποίησή της από την υπόσχεση ότι θα υπάρξει ελάφρυνση χρέους και η οικονομία θα μπορέσει να ανασάνει.

Ουσιαστικά όμως έχουμε βρεθεί σε αδιέξοδο, καθώς οι τα ευρωπαϊκά κράτη δεν είναι διατεθειμένα να “κουρέψουν” αυτά που τους χρωστάμε, το ΔΝΤ που είναι υπέρ του “κουρέματος”, απαιτεί (βάσει καταστατικού) τη Σταύρωση του ελληνικού λαού για άλλη μια φορά και η Γερμανία επιθυμεί τη συμμετοχή του Ταμείου στο πρόγραμμα.

Η κυβέρνηση δείχνει τώρα να ενοχλείται από την άκαμπτη στάση του ΔΝΤ, ωστόσο δεν μπορούμε να πούμε ότι προκαλεί έκπληξη η απαίτηση των εκπροσώπων του για περικοπές, χωρίς έλεος.

Έχουν πέσει τόσες φορές έξω στις προβλέψεις τους, που τώρα δεν μπορούν παρά να επιστρέψουν στο καταστατικό τους, στη συμμετοχή μόνο αν το χρέος καταστεί βιώσιμο και επομένως τους κανόνες της αδυσώπητης λιτότητας. Στη γνωστή δηλητηριώδη συνταγή του ΔΝΤ δηλαδή.

Με αυτά τα δεδομένα, αν η κυβέρνηση δεν ρίχνει απλώς λεκτικά πυροτεχνήματα, τότε ίσως αναζητά πλέον λύσεις αποκλειστικά εντός της ευρωπαϊκής οικογένειας. Είναι όμως αυτό εφικτό ή θα οδηγηθούμε ξανά σε ατέρμονες διαπραγματεύσεις, που όπως είδαμε και πέρσι είναι πάντα σε βάρος του αδύναμου;

Επίσης αν υποθέσουμε ότι πράγματι ο στόχος είναι λύση χωρίς ΔΝΤ αυτό σημαίνει ότι μιλάμε πλέον για κάποια περίοδο χάριτος ή επιμήκυνση και βάζουμε στην  άκρη την Ανάσταση μέσω του “κουρέματος”. Αλλάζει επομένως το αφήγημα του Ιουλίου.

Το βέβαιο είναι ότι, μετά από 6 χρόνια στο Γολγοθά, ο ελληνικός λαός δεν θα αντέξει την Σταύρωση, που ζητά ξανά το ΔΝΤ.

*Του Μάνου Χωριανόπουλου, Διευθυντή Σύνταξης του NEWS 247