Δεν θα αφυπνισθεί η άλλη πλευρά;

Ο Νίκος Μαραντζίδης δεν έχει ανάγκη υποστηριτκών για την συνέχεια του  θαυμάσιου ακαδημαικού του έργου. Οι αλήτες όμως που τον γρονθοκόπησαν δεν πρόκειται να πτοηθούν από τις λογής – συχνά υποκριτικές – ανακοινώσεις των κομμάτων που καταδίκασαν την πράξη τους.

Νομίζω πως η Αριστερά και πολλοί στενόμυαλοι οπαδοί της δεν πτοούνται από λόγια. Έχουν μάθει στο ακαταδίωκτο και την σχετική ασυλία. Κεφαλαιοποιώντας τις ανόητες διώξεις που υπέστησαν οι πρόγονοί τους μετά το τέλος του εμφύλιου, φαντάζονται τον εαυτό τους ιερομάρτυρα των όποιων (ακόμα και φανταστικών) αγώνων του έθνους. Τους είναι έτσι αδιανόητο να δεχθούν την όποια κριτική.

Τα σημερινά τους φυντάνια καταφεύγουν στην βία μιας και τα επιχειρήματά τους είναι ξεδοντιασμένα και έωλα. Σε αυτό όμως συνυπεύθυνη είναι και η ξεπερασμένη παλαιομοδίτικη δεξιά, με την λεγόμενη “λαϊκή” της ουρά.

Αυτή δεν τολμά να αντιμετωπίσει πολιτικά τον διογκωμένο δημόσιο τομέα κι αυτή μετέτρεψε την Αριστερά σε λατρευτικό περίπου αντικείμενο αρνούμενη να αποκαλύψει τον καταστροφικό της πολιτικο-ιδεολογικό της ρόλο κι’ επιμένοντας να εκθειάζει στελέχη της για το “αγωνιστικό” υποτίθεται παρελθόν τους.

Πρέπει όλοι να νοιώσουν πως κανένας δεν έχει το δικαίωμα να βιαιοπραγεί εκ του ασφαλούς, επειδή μερικές δεκάδες ατιμώρητοι ανεγκέφαλοι απειλούν θεούς και δαίμονες αν κάποιοι συλληφθούν και δικασθούν.

Ο εκτελεστής – τρομοκράτης εκδίδει βιβλία που προβάλλονται δίχως την παραμικρή καταισχύνη. Όπως και τραμπούκοι αθωώνονται με αστήρικτες δικαιολογίες. Παράγοντες της Χρυσής Αυγής διώκονται για εγκληματικές πράξεις. Οι φονιάδες  όμως κάποιων δικών της στελεχών παραμένουν ασύλληπτοι, και ουδείς δείχνει να νοιάζεται για την σχετική κρατική αδράνεια. Γιατί;

Αν στη θέση του Μαραντζίδη βρισκόταν επώνυμο στέλεχος της Αριστεράς θα είχαν βουίξει τα ΜΜΕ, ερωτήσεις θα είχαν κατατεθεί στη Βουλή και πιθανότατα θα είχαν οργανωθεί πορείες – μέχρι και την Αμερικανική πρεσβεία!!!

Κάποτε οφείλει να αφυπνισθεί και η άλλη πλευρά. Διατρανώνοντας και τις αντιθέσεις της με πολλά από αυτά που σήμερα συμβαίνουν. Διαφορετικά η χώρα θα πιάσει πάτο. Και θα αναλάβει η ανεδαφική Αριστερά να μας σώσει… Γιατί αυτό θα μας αξίζει!!

* Ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος υπήρξε για πολλά χρόνια Βουλευτής, Υπουργός και Δήμαρχος Πειραιά. Από το 1994 έχει εγκαταλείψει την πολιτική κι απασχολείται στον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας, στην ενημέρωση και στον πανεπιστημιακό χώρο. Έχει διδάξει σε ΗΠΑ, Ρωσία και Ελλάδα ενώ υπήρξε visiting scholar του Κολλεγίου St. Edmund’s του Πανεπιστημίου του Cambridge και δύο φορές εταίρος δημόσιας πολιτικής του μεγάλου ερευνητικού κέντρου Woodrow Wilson Center της Ουάσινγκτον. Διετέλεσε σύμβουλος της Ρωσικής Κυβέρνησης για ζητήματα Ανταγωνισμού και Απελευθέρωσης των Αγορών. Τώρα διευθύνει το Ινστιτούτο Διπλωματίας του Αμερικανικού Κολλεγίου της Ελλάδας (Deree) και διδάσκει Επικοινωνία και Ανάλυση Ρίσκου στον Πανεπιστήμιο του Καλίνινγκραντ (πρ. Konigsberg) στη Ρωσία.