Ζήτω Η ΕΛΑΔΕ. Σωθήκαμε!

Πιστεύει κανείς ότι η Κατερίνα Σαββαΐδου, ξύπνησε το πρωί της 12ης Ιανουαρίου 2015 και βάζοντας το πρωινό make up της, την έπιασε ο πόνος να δώσει παράταση στους καναλάρχες; Υπάρχει σίγουρα πιθανότητα να είχε άλλα πράγματα στο κεφάλι της και αυτό καταρρίπτει την υπερασπιστική γραμμή της, σχετικά με την παραίτηση από τη θέση της Γ.Γ. Δημοσίων Εσόδων. 

Στην πραγματικότητα, η Κατερίνα Σαββαΐδου, έχει πέσει θύμα της υποκρισίας του πολιτικού συστήματος, στην οποία ταυτόχρονα συμμετείχε. Τοποθετήθηκε επί Νέας Δημοκρατίας και εξέδωσε μια απόφαση που -κατά πως φαίνεται- δεν είχε τη δικαιοδοσία να εκδώσει.

Αυτό γεννά πολλά ερωτήματα. Αν για παράδειγμα δέχθηκε πιέσεις προς αυτή την κατεύθυνση, τότε κατάργησε μόνη της την ανεξαρτησία την οποία τώρα επικαλείται και δεν παραιτείται. Επίσης γεννάται ακόμη ένα θεμελιώδες ερώτημα: πώς διοικείται αυτή η χώρα; Καθώς επί τόσους μήνες που η χαριστική διάταξη ήταν ενεργή, κανείς δικαστής δεν είχε ελέγξει την απόφαση. Χρειάζεται προσφυγή άλλωστε. Για κάτι τέτοιο η δικαιοσύνη δεν κινείται αυτεπάγγελτα.

Η ΝΔ διαμαρτύρεται που η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ διώχνει τη Γενική Γραμματέα. Η ίδια είχε ψηφίσει σχετικό νόμο που προέβλεπε ότι αν υπάρχει ποινική δίωξη, ο υπάλληλος αυτοδικαίως αποπέμπεται. Ο ΣΥΡΙΖΑ νωρίτερα είχε καταργήσει το νόμο, αλλά τώρα γκρινιάζει που δεν φεύγει η Σαββαίδου.

Η κυρία Σαββαΐδου στηρίζοντας τώρα έμπρακτα την ανεξαρτησία της αρχής, δεν παραιτείται και η Κυβέρνηση -όπως όλες οι προηγούμενες- παίζει πόκερ με τους θεσμούς. Δεν είναι άλλωστε η πρώτη που πιέζεται να παραιτηθεί. Ο προκάτοχός της Χ. Θεοχάρης, είχε επίσης υποχρεωθεί σε παραίτηση.

Η Κυβέρνηση δεν το έβαλε κάτω με την επίμονη γραμματέα. Σκέφτηκε out of the box (εκτός νόρμας δηλαδή που λένε και οι διαφημιστές) και βρήκε φυσικά τη λύση. Αποφάσισε να φτιάξει μια νέα ανεξάρτητη αρχή και να αφαιρέσει τις αρμοδιότητες από την “παλαιά” αρχή της κας. Σαββαίδου. Τόσο απλό. Βρήκε και το όνομα μάλιστα: Ελληνική Αρχή Δημοσίων Εσόδων (ΕΛΑΔΕ)! Η ΓΓΔΕ απεβίωσε, ζήτω η ΕΛΑΔΕ. Σωθήκαμε. Η ανεξαρτησία της νέας αρχής έχει πληγεί θανάσιμα πριν ακόμη από την ίδρυσή της.

Οι Κυβερνήσεις γενικά δεν τα πάνε καλά με τις ανεξάρτητες αρχές. Καθώς η θέση του Γ.Γ. Δημοσίων Εσόδων εγκρίνεται από τον εκάστοτε Πρωθυπουργό και αποτελεί εισήγηση του Υπουργού Οικονομικών, η σχέση με το πρόσωπο που επιλέγεται είναι δεδομένη. Αν όχι σχέση εξάρτησης, σίγουρα σχέση αμοιβαίας κατανόησης. Επ αυτού, υπάρχουν δύο βασικές απόψεις.

Η μία εκφράζεται από λίγους πολιτικούς και πολύ περισσότερους πολίτες και λέει ότι: η ανεξαρτησία μερικών αρχών είναι ημίμετρο καθώς σύσσωμη η δημόσια διοίκηση θα έπρεπε να είναι ανεξάρτητη. Να μην αλλάζει δηλαδή όλο το Δημόσιο κάθε φορά που αλλάζει μια Κυβέρνηση. Συμβαίνει στις περισσότερες προηγμένες χώρες και τα αποτελέσματα είναι μάλλον καλύτερα από τα δικά μας.

Η δεύτερη είναι μάλλον η αγαπημένη των πολιτικών. Αποτυπώθηκε άλλωστε πολύ εύστοχα από τον αρθρογράφο της εφημερίδας Αυγή: “Είναι σαφές ότι η σημερινή κυβέρνηση λίγα θα μπορέσει να κάνει με αυτά τα «ανεξάρτητα» νησιά μέσα στον κρατικό μηχανισμό, αν δεν προστρέξει σε αντίδοτα” (16 Μαρτίου 2015). Έτσι έχουν δείξει ότι θέλουν τη δημόσια διοίκηση όλοι όσοι κυβέρνησαν μέχρι σήμερα. Είναι μια άποψη που δεν πέτυχε στο παρελθόν και γι’ αυτό η τρόικα πιέζει για την ανεξαρτητοποίηση βασικών λειτουργιών της δημόσιας διοίκησης.

Με αυτή την αφορμή ξετυλίχτηκε και πάλι η εφευρετικότητα των Ελλήνων πολιτικών. Χωρίς την τρόικα ικανοποιημένη, δεν υπάρχουν λεφτά και χωρίς λεφτά το ενδιαφέρον μειώνεται.  Ανεξαρτητοποιούν λοιπόν τις αρχές για τα μάτια των δανειστών -που είναι και ανέξοδη μεταρρύθμιση-  αλλά όποτε “σφίξουν τα γάλατα” πατάνε πόδι και ζητούν “να διευκολύνετε με την παραίτηση σας”. Άμα ο υπάλληλος είναι ζόρικος και πολύ ανεξάρτητος, απλώς δημιουργούν μια νέα αρχή. Εν τω μεταξύ προσθέτουν γαλόνια στην αναξιοπιστία της χώρας…

*Ο Σταμάτης Ζαχαρός είναι Σύμβουλος Έκδοσης της 24 MEDIA ( @SZacharos)