Ραχάτ λουκούμ…

Το ραχάτ λουκούμ είναι πεντανόστιμο λουκούμι πασπαλισμένο με ινδική καρύδα και μέσα μεγάλα κομμάτια καρυδιού που το βρίσκεις στην Κομοτηνή.

Όταν το τρως ξεχνάς τον πόνο σου, γλυκαίνεσαι, μαγεύεσαι και ονειρεύεσαι πως βρίσκεσαι στα βάθη της Ασίας, ξαπλωμένη σε μαξιλάρια, με χαμάμ και με πιλάφια μες στην ευδαιμονία…

Ονειρεύεσαι την Πόλη με τους αργούς ρυθμούς,  γιαβάς – γιαβάς και μια ζωή σαν τα παραμύθια της Χαλιμάς. Εκεί επάνω έρχονται να καθίσουν όμορφα-όμορφα τα Τούρκικα σήριαλ! Γυναίκες κούκλες, άντρες μοντέλα (θα μπορούσαν να ήταν και Παριζιάνοι), διαμάντια, σμαράγδια, χρυσοποίκιλτα υφάσματα, χαλιά, κιλίμια και μαξιλάρια της Ανατολίας.

Ο πασάς και η σουλτάνα!! Ίντριγκες, έρωτες και αγάπες και πίκρες και καημοί που μόνο οι ανατολίτες ξέρουν να ζουν και να πνίγουν τον καημό τους στο ραχάτ λουκούμ… και επάνω εκεί ξυπνήσαμε…Παιδιά πλάκα μας κάνετε; Αυτά έχετε να μας δείξετε στην τηλεόραση;

Αυτά θα βλέπει η κόρη μου μεγαλώνοντας; Πώς θα γίνει σουλτάνα στο χαρέμι του πασά; Το 2012; Τουλάχιστον εμείς βλέπαμε πως θα βγούμε στη δουλειά, πως θα σπουδάσουμε και πως θα βελτιώσουμε τη θέση μας σαν γυναίκες. Άλλο τι έγινε τελικά που η ανεργία στην Ελλάδα μεταξύ των γυναικών έχει φτάσει στο 60.4% (ηλικίες 15-25 ετών).

Μήπως το τούρκικο σήριαλ είναι το αντίδοτο; Δηλαδή, σουλτάνα θα σε έχω μάνα μου και εγώ εσένα πασά στα Γιάννενα; Έλα όμως που στο μεταξύ και ο πασάς δεν τα πάει τόσο καλά; Μια μικρή λεπτομέρεια σας διέφυγε.

Πού να τα βρει ο έρημος τα λεφτά; Αλλά δεν πειράζει! Ξέρω πλέον τι θα μάθω στην κόρη μου, γιατί μια σύγχυση τώρα με την κρίση την περνάω. Ό,τι δε μου έμαθε η μάνα μου και ο πατέρας μου, που μου φάγανε τα αυτιά να σπουδάσω, να είναι ανεξάρτητη και να δουλεύω. Και να το αποτέλεσμα!! Όχι, λάθος κάνατε γονείς μου. Εγώ στην  κόρη μου θα μάθω άλλα.

Πώς να είναι σουλτάνα σε χαρέμι, να προσέχει τον πασά, να κάνει ίντριγκες ενάντια σε όλες τις άλλες γυναίκες αντίζηλους και έτσι θα κερδίσει πολλά. Θα έχει ωραία φορέματα, θα κάθεται σε μαξιλάρια και θα περνάει ραχάτ λουκούμ… Και εάν φάει και μια σφαλιάρα παραπάνω, δε χάθηκε ο κόσμος. Η μόνη θα είναι; Εξάλλου το λέει και η τηλεόραση, αυτό το «εκπληκτικό παιδαγωγικό μέσο» που έχει μεγαλώσει γενιές και γενιές και έχει διαμορφώσει του κόσμου τις αντιλήψεις. 

Να είσαι δούλα και κυρά. Εξάλλου σε τι διαφέρει η ελληνική πολιτική σκηνή από τα τούρκικα σήριαλ; Έρωτες (γεροντοέρωτες) που σε οδηγούν στη φυλακή, σουλτάνες με αγορές εκατομμυρίων, λίστες που χάνονται και βρίσκονται, ένοχοι και αθώοι και άμα χάσεις ένα επεισόδιο δε μπορείς να το παρακολουθήσεις το σήριαλ …Ταμάμ.

Στο μεταξύ εγώ θα συνεχίσω να δουλεύω, να πληρώνω εφορία, να διεκδικώ ίσα δικαιώματα στην εργασία, να ονειρεύομαι τα Λονδίνα και τα Παρίσια των εφηβικών μου χρόνων και τα Ευρωπαϊκά και ανθρωπιστικά ιδεώδη που χάνονται μέρα-μέρα στα βάθη της Ανατολής!

* Η Άννα Τσιμπουκλή είναι εκπαιδευτική Ψυχολόγος