Σεπτέμβριο με πρεμιέρα στην Αθήνα

Φεύγω από την ταινία του Φατίχ Ακίν στον Δαναό έχοντας ραντεβού «κάτω». Παρκάρω τη βέσπα στην Σταδίου και μόλις φτάνω στο φανάρι να περάσω απέναντι, βλέπω το καμένο Αττικόν και συνειδητοποιώ ότι η βέσπα έχει πάει από μόνη της. Δεν γίνονται φέτος οι Νύχτες Πρεμιέρας εδώ, δεν είναι ανοιχτά εδώ, έχει καεί εδώ, ξέχασες τον χειμώνα;

Εκπλήσσομαι από τον εαυτό μου, και καταλαβαίνω ότι το ραντεβού μου είναι, πια, στην Όπερα, ξαναπάω προς τη βέσπα και κατεβαίνω την Σόλωνος. Στο φανάρι βλέπω την Μαρία, είναι σκοτεινά και είναι μόνη, δεν σκιάζεται όμως, και αρχίζουμε την κουβέντα στη μέση του δρόμου έτσι όπως μόνο οι Μεσογειακοί άνθρωποι ξέρουν να κάνουν, δεν ξέρουν καν, απλώς κάνουν.

«Μόλις είδα το Metropolitan (Whit Stillman) και πάω σπίτι, εσύ;» «Πάω στο πάρτυ του Φατίχ», λέω, και ξάφνου από πίσω μου ακούω μια φωνή «Κορίτσια, εξηγήστε μου τι κάνετε στην μέση του δρομου, δύο όμορφα κορίτσια σαν κι εσάς». Δεν βλέπω καλά, είμαι πάνω στη βέσπα, θα έπρεπε να φρικάρω στα σκοτάδια αλλά η φωνή είναι αστεία και κάπως ξενική.

Μαρία «συγνώμη, δεν είστε ο Τέρρυ Παπαντίνας;».  Και φυσικά είναι ο Τέρρυ Παπαντίνας, ο ροκ εν ρολ σταρ που δεν έγινε, ο έλληνας Searching for Sugarman, ο ήρως  του T for Trouble and the Self Admiration society. Είμαστε στην Σόλωνος και μας κάνει καμάκι ο Τέρρυ Παπαντίνας!

«Κύριε Παπαντίνα, κάνω την παραγωγή στην καινούργια ταινία του Δημήτρη, τι ωραία που είναι η μουσική σας»… ο Τέρρυ είναι σούπερ τύπος και εμείς γελάμε συνέχεια, κάνει και air guitar στη μέση του δρόμου, «κορίτσια, δεν το πιστεύω ότι σας συνάντησα, τι φανταστική που είναι η ζωή», μισή ώρα μετά, και αφού μας κάλεσε στο Κύτταρο στις 5 Οκτωβρίου, όπου θα παίξει, και αφού έχω στήσει το ραντεβού μου για το πάρτυ, ξαναπερνάω από τον Αττικόν, δεν βλέπω πια το καμένο Αττικόν, είμαι σίγουρη ότι θα ανοίξει, δεν είναι ο κόσμος μου αυτός γιατί είναι διαφορετικός. 

Φτάνω στο πάρτυ και ο DJ, τώρα, Φατίχ, παίζει Beatles. “Taxman”. Προφανώς του έχουν πει ότι έχουν έρθει τα εκκαθαριστικά της εφορίας, σκέφτομαι. Ο κολλητός του φίλος Ζήνος μου φέρνει ένα κρασί. Δεν ξέρω τι θα γίνει τον χειμώνα, αλλά εγώ θα πηγαίνω σινεμά. Και σκέφτομαι, μερικές φορές, ότι, όπως λέει η Τάρα στο τέλος της Επίθεσης του Γιγαντιαίου Μουσακά «Αλέξη δεν είναι υπέροχη αυτή η πόλη;»

*Ο Τέρρυ Παπαντίνας είναι ένας αυθεντικός ροκ εν ρολ σταρ

*Η Μαρία Δρανδάκη είναι παραγωγός στο νέο ντοκυμανταίρ του σκηνοθέτη του T 4 Τrouble and the Self Admiration Society Δημήτρη Αθυρίδη, για το ZDF/ARTE,  με τίτλο «Ένα Βήμα Μπροστά» για την προεκλογική εκστρατεία του Γιάννη Μπουτάρη στη Θεσσαλονίκη, με μουσική του…Τέρρυ Παπαντίνας.

*Η “Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά” είναι η πρώτη ταινία του Πάνου Χ. Κούτρα (Αληθινή Ζωή, Στρέλλα)

*Η Αμάντα Λιβανού είναι παραγωγός της ταινίας “They Glow in The Dark” του Παναγιώτη Ευαγγελίδη (μόνιμου συνεργάτη του Πάνου Χ. Κούτρα), που συμπεριλαμβάνεται σαν work in progress στις Νύχτες Πρεμιέρας.

*Το Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Αθήνας «Νύχτες Πρεμιέρας» συνεχίζονται εδώ και 18 χρόνια και πάνε για 19. Είναι η χαρά του αιθουσάρχη γιατί είναι κάθε βράδυ sold out.

*Το Αττικόν και ο Απόλλωνας κάηκαν τον χειμώνα του 2012 χωρίς κανένα λόγο, θύματα μιας παράλογης βίας που δεν θα σταματήσει τους ανθρώπους να κάνουν την ζωή τους ομορφότερη πηγαίνοντας στο σινεμά.

*Η Αμάντα Λιβανού, σπούδασε Ιστορία και Πολιτικές Επιστήμες αλλά δεν τις εξάσκησε ποτέ. Από το 1997 εργάζεται σε διάφορες θέσεις στην παραγωγή αρχικά διαφήμισης, και εν συνεχεία κινηματογράφου, τα τελευταία χρόνια σαν ανεξάρτητη παραγωγός. Από τον Απρίλιο του 2012 συνεργάζεται με την εταιρία διανομής Feelgood Entertainment στην επικοινωνία και την παραγωγή.