ΣτΕ: Δικαίωσε εταιρεία για φθορά περιουσίας σε επεισόδια

Στις 5 Απριλίου 1995 εταιρεία που διατηρεί κατάστημα εμπορίας ηλεκτρονικών και ηλεκτρικών ειδών επί της οδού Στουρνάρη, είχε σταθμευμένο μπροστά στο κατάστημά της το φορτηγό αυτοκίνητό της φορτωμένο με εμπορεύματα για να τα παραδώσει σε πελάτη της την επόμενη μέρα.

Την ίδια ημέρα, περίπου 100 κουκουλοφόροι, με αφορμή τις φοιτητικές εκλογές στο Πολυτεχνείο, δημιούργησαν επεισόδια στην περιοχή του Πολυτεχνείου, κατά τα οποία προκλήθηκαν φθορές στο κτίριο και στους γύρω δρόμους.

Σύμφωνα με έγγραφο της Διεύθυνσης Ασφάλειας Αττικής, μεταξύ άλλων, οι αναρχικοί προκάλεσαν φθορές και πυρπόλησαν ένα εκδοτήριο του Ο.Α.Σ.Α., κατασστήματα και αυτοκίνητα που ήταν σταθμευμένα επί της ίδιας οδού, μεταξύ αυτών και της επίμαχης εταιρείας.

Τα επεισόδια συνεχίστηκαν μέχρι τα μεσάνυχτα, οπότε και οι αναρχικοί αποχώρησαν.

Η εταιρεία προσέφυγε στη Δικαιοσύνη και αξίωσε από το ελληνικό Δημόσιο να της καταβληθεί το ποσό των 33.802,18 ευρώ ως αποζημίωση για την καταστροφή του αυτοκινήτου της.

Στην αγωγή της η εταιρεία επικαλέστηκε το άρθρο 105 του εισαγωγικού Νόμου του Αστικού Κώδικα που αναφέρει ότι “γεννάται ευθύνη του Δημοσίου προς αποζημίωση για ζημία, η οποία προκλήθηκε από την πλημμελή εκτέλεση ή την παράλειψη εκτελέσεως από τα όργανα του επιβεβλημένου σε αυτά εκ νόμου καθήκοντος”.

Δικαίωση σε δεύτερο βαθμό

Πρωτόδικα η εταιρεία έχασε τη δικαστική “μάχη”, αλλά την κέρδισε στο Διοικητικό Εφετείο, που έκρινε ότι συντρέχει περίπτωση ευθύνης του Δημοσίου για αποζημίωση, λόγω παραλείψεων των οργάνων της αστυνομίας και της πυροσβεστικής.

Το Διοικητικό Εφετείο έκρινε, ότι τα επίμαχα περιστατικά φθοράς και εμπρησμού καταστημάτων και αυτοκινήτων δεν είχαν πολύ μεγάλη έκταση και ένταση και κατά συνέπεια “η αποτροπή τους δεν υπερέβαινε τις δυνατότητες της αστυνομικής και πυροσβεστικής δύναμης της Αθήνας, που όφειλε να προστατεύσει την περιουσία των πολιτών από κάθε απειλούμενη βλάβη ή καταστροφή”.

“Δεν κατέστη, επομένως, δυνατόν να εξασφαλισθεί ο σκοπός για τον οποίο υπάρχει και πρέπει να δρα η αστυνομική δύναμη, δηλαδή η εξασφάλιση της απρόσκοπτης κοινωνικής διαβίωσης των πολιτών, καθώς και η προστασία των ατομικών ελευθεριών του πολίτη, μεταξύ των οποίων περιλαμβάνεται και το δικαίωμα της ιδιοκτησίας”, ανέφερε η απόφαση της δευτεροβάθμιας απόφασης.

Καταδίκη του Δημοσίου και από το ΣτΕ

Οι σύμβουλοι Επικρατείας απέρριψαν την αίτηση του Δημοσίου που ζητούσε να αναιρεθεί η εφετειακή απόφαση που δικαίωσε την επίμαχη εταιρεία, κρίνοντας ότι είναι νόμιμη και επαρκώς αιτιολογημένη η κρίση της εφετειακής απόφασης.

Εξάλλου, όπως επεσήμαναν οι σύμβουλοι Επικρατείας, ούτε το Δημόσιο προέβαλε στη δίκη του Εφετείου ότι “δια της αμέσου επεμβάσεως των αστυνομικών οργάνων ελήφθησαν όλα τα ενδεικνυόμενα, κατά την ουσιαστική κρίση της αστυνομίας, μέτρα ώστε να κατασταλούν οι ταραχές εν τη γενέσει τους και, εάν αυτό ήταν απολύτως αδύνατον, να προληφθεί και να αποκλεισθεί το ενδεχόμενο οι ταραξίες να εισέλθουν εντός του Πολυτεχνείου, όπου ισχύει το πανεπιστημιακό άσυλο, γεγονός (είσοδος ταραξιών στο Πολυτεχνείο) το οποίο ήταν αναμενόμενο και συμβαίνον στη συντριπτική πλειοψηφία παρόμοιων ταραχών”.

Κατά συνέπεια, το ΣτΕ αφού απέρριψε τις αιτήσεις αναίρεσης του Δημοσίου, ανέπεμψε την υπόθεση και πάλι στο Διοικητικό Εφετείο, προκειμένου να προσδιορίσει επακριβώς την αξία του αυτοκινήτου που καταστράφηκε, καθώς δεν υπολογίστηκε η παλαιότητά του (η οποία επιφέρει μείωση της αγοραστικής αξίας του).

Το Εφετείο για τον υπολογισμό της αποζημίωσης δεν έλαβε υπόψη του την αξία του αυτοκινήτου (7.014 ευρώ) κατά την ημέρα της αγοράς του, αλλά και την απαιτούμενη δαπάνη για την αγορά παρόμοιου αυτοκινήτου, σύμφωνα με την αύξηση των τιμών των αυτοκινήτων (8.804 ευρώ).