Cherchez le Grec

Έλληνας λοιπόν ο εμπρηστής της Χίου. Ο νέος που αποφάσισε να αποτεφρώνει που και που την πατρίδα του επειδή δεν διορίστηκε στο Δημόσιο. Όχι αλλοδαπός, όχι Γκρίζος Λύκος, όχι Αλβανός, όχι Πακιστανός, ούτε Αφγανός. Έλληνας, όπως και ο εμπρηστής της Ζακύνθου.

Έλληνες όμως και οι χιλιάδες «ευπατρίδες» φοροφυγάδες που προέκυψαν από τους ελέγχους της Γενικής Γραμματείας Πληροφοριακών Συστημάτων και του ΣΔΟΕ. Έλληνες και οι επιχειρηματίες στα νησιά που κόβουν μια απόδειξη στη χάση και μια στη φέξη.

Έλληνες Εφιάλτες τη στιγμη της μεγάλης μάχης. Μιας μάχης στην πρώτη γραμμή της οποίας βρίσκονται οι μισθωτοί του ιδιωτικού τομέα και οι νέοι άνεργοι. Μιας μάχης όχι ενάντια σε ξένους δυνάστες αλλά σε ντόπιους καθημερινούς τυράννους.

Μιας μάχης εμφύλιας. Γιατί είμαστε χωρισμένοι στα δυο. Με το ένα κομμάτι της χώρας να την κρατάει στην επιφάνεια με προσωπικό κόστος και θυσίες και το άλλο να την τραβάει στην άβυσσο σε ένα ντελίριο ασυδοσίας και αστακοπολέμων.

Αρκετά όμως με τις ανόητες θεωρίες των συμπλεγματικών αριστεροδεξιών φωνακλάδων. Ο εχθρός δεν είναι εξωτερικός. Είναι εσωτερικός. Δεν είναι ούτε οι Πακιστανοί, ούτε οι Γερμανοί. Μιλάει την ίδια γλώσσα μ’ εσένα και σταυροκοπιέται δίπλα σου στην Ανάσταση.

Είναι αυτός με τον οποίο ενώσατε τις μούτζες σας ενάντια στο «τρισκατάρατο» Κοινοβούλιο και τους γερμανοτσολιάδες στο Σύνταγμα. Ο εχθρός της Ελλάδας είμαστε εμείς. Οι κατάλευκοι απόγονοι του Σωκράτη και του Περικλή. Δεν φτάσαμε εδω με υπογραφή μετανάστη, φτάσαμε εδώ με υπογραφή ελληνική «ε χάντρεντ περσέντ».

Δεν γίνεται η Ελλάδα καλύτερη αν ο «Ξένιος Δίας» μαζέψει 100 μελαμψούς κακομοίρηδες. Η Ελλάδα θα γίνει καλύτερη αν η αστυνομία μαζέψει 100 καθημερινούς φοροφυγάδες, τους βάλει στην κλούβα και τους καταχωνιάσει σε στρατόπεδα φιλοξενίας φοροαπατεώνων.

Εκεί να δούμε αν οι τοπικές κοινωνίες θα βγουν από τα ρούχα τους και αν ο δήμαρχος της κάθε Κορίνθου θα κόψει το νερό. Γιατί εκεί μέσα θα κλειστούν συγγενείς και φίλοι μας. Εκεί σε θέλω κάβουρα, να περπατας στα κάρβουνα. Δεν επιδεικνύει πυγμή και μαγκιά ένα έθνος κι ένα Κράτος απέναντι σε πεινασμένους μετανάστες. Αν το Κράτος μας έχει τα κότσια, αν εμείς δεν είμαστε ένα μάτσο καημένοι υποκριτές, η πυγμή πρέπει να επιδειχθεί απέναντι σε όσους συνεχίζουν να τσιμπάνε σάπιους μεζέδες από το σώμα μιας ετοιμοθάνατης χώρας που δεν αγάπησαν ποτέ. Απέναντι σε «Έλληνες».

Πόσο πια να μας παίρνει ο ύπνος με το παραμύθι του θεικά πλασμένου Έλληνα, πηγή ήθους και εντιμότητας; Η χώρα μας έφτασε εδώ εξ αιτίας ημών. Εξ αιτίας ελληνικής ανηθικότητας και ατιμίας. Και όποιος δεν καταλαβαίνει, δεν ξέρει που πατάει και που πηγαίνει, όπως λέει και ο Νιόνιος. Την επόμενη φορά λοιπόν που θα μυρίσετε καμένο πεύκο, την επόμενη φορά που θα έρθει το χαράτσι και μαζί και το εγκεφαλικό, μην αναζητήσετε εξιλαστήριο θύμα στο μετανάστη της γειτονιάς σας. Πλησιάστε την ωριμότητα, μη φοβηθείτε. Cherchez le Grec.

* Ο Μιχάλης Λούπης σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στο πανεπιστήμιο του Κάρντιφ με μεταπτυχιακό στη Ναυτιλιακή Πολιτική όμως ασχολήθηκε με τα περιοδικά και την τηλεόραση ως δημοσιογράφος. Έχει εργαστεί στις εκδόσεις Λυμπέρη, στο Mega Channel και στον ΣΚΑΙ. Την περίοδο 2010 -2012 εργάστηκε στο γραφείο τύπου του ΥΠΠΟΤ.