Φωτογραφίες: Αυτά είναι τα πραγματικά παιδιά της ζούγκλας

Παιδιά που η ζωή και η πραγματικότητα του έδειξε το σκληρό τους πρόσωπο, που έπρεπε να μάθουν από νωρίς να επιβιώνουν γιατί οι άνθρωποι τους απογοήτευσαν, αλλά τα ζώα τους έσωσαν.

Η φωτογράφος Julia Fullerton-Batten εξιστορείται μέσα από φωτογραφίες της τις συγκλονιστικές ιστορίες 7 παιδιών που τα μεγάλωσαν τα ζώα.

Μπορεί οι ιστορίες του μικρού Μόγλη ή του Ταρζάν, που τους μεγάλωσαν τα ζώα της ζούγκλας, να μοιάζουν με παραμύθια, ωστόσο το παρακάτω εγχείρημα αποδεικνύει ότι θα μπορούσαν να βασιστούν σε πραγματικά γεγονότα.

Oxana Malaya, Ουκρανία 1991

Η Oxana έμαθε από παιδί ότι η ζωή είναι σκληρή και οι άνθρωποι ακόμα πιο σκληροί. Βρέθηκε να μεγαλώνει με σκυλιά το 1991. Ήταν 8 ετών και είχε περάσει τα περισσότερα χρόνια της ζωής της, περίπου έξι, μεγαλώνοντας με αδέσποτα σκυλιά. Οι γονείς της ήταν αλκοολικοί και ένα βράδυ σε ηλικία, μόλις 2 ετών, την παράτησαν στο δρόμο.

Ήταν τότε που ακολούθησε αδέσποτα σκυλιά σε μια εγκαταλελειμμένη φάρμα, όπου έγινε το σπίτι της και τα σκυλιά προστάτες της. Η μικρή Oxana είχε υιοθετήσει εξ ολοκλήρου τις συνήθεις των σκυλιών, καθώς όταν εντοπίστηκε περπατούσε σαν σκύλος, γάβγιζε και όταν ερχόταν αντιμέτωπη με απειλή έβγαζε τα δόντια της. Η ίδια είχε ξεχάσει να μιλά και οι μόνες λέξεις που γνώριζε ήταν το “ναι” και το “όχι”. Τώρα, φιλοξενείται σε μια κλινική στην Οδησσό.

Shamdeo, Ινδία 1972

Ίσως, η ιστορία του Shamdeo να αποτελεί την πηγή έμπνευσης του Ταρζάν, ωστόσο με μια σημαντική παραλλαγή. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, τα παιδί που κατέφυγε στο δάσος της Ινδίας έπρεπε να δώσει μάχη με τα ζώα για να εξασφαλίσει την τροφή του.

Η φωτογραφία απεικονίζει τον μικρό Shamdeo, που εντοπίστηκε στο δάσος το 1972 σε ηλικία 4 ετών. Όταν εντοπίστηκε έπαιζε με μια αγέλη λύκων, είχε πολύ σκούρο δέρμα, μακρυά νύχια και συνήθεις άγριου ζώου. Λάτρευε να κυνηγά και να καταναλώνει ωμά πτηνά. Δεν κατάφερε ποτέ να “εκπολιτίσει” και να μάθει να μιλά, επικοινωνούσε με νοήματα. Πέθανε το 1985, σε ηλικία περίπου 17 ετών.

Marina Chapman, Κολομβία 1959

Η ιστορία της Marina αποτέλεσε την πηγή έμπνευσης για το συγκεκριμένο εγχείρημα της φωτογράφου Julia Fullerton-Batten. Η μικρή είχε πέσει θύμα απαγωγής σε ηλικία 5 ετών από ένα απομακρυσμένο χωρίο, ωστόσο οι απαγωγείς της την εγκατέλειψαν στη ζούγκλα, με αποτέλεσμα να μεγαλώνει με μια οικογένεια μαϊμούδων. Πέρασε 5 χρόνια στη ζούγκλα, προτού ανακαλυφθεί από μια αμάδα κυνηγών.

Η Chapman είχε υιοθετήσει και αυτή τις συνήθεις των ζώων με τα οποία μεγάλωνε, τις μαϊμούδες και τρεφόταν με οτιδήποτε τρέφονταν η “οικογένειά” της. Αυτή τη στιγμή ζει στο Yorkshire με τον σύζυγο και τις δυο κόρες της. Η ιστορία της έγινε παγκόσμια γνωστή μέσα από το βιβλίο “Το κορίτσι χωρίς όνομα”.

John Ssebunya, Ουγκάντα 1991

Μια ακόμη συγκλονιστική υπόθεση παιδιού που μεγάλωσε μέσα στη ζούγκλα ήταν αυτή του John Ssebunya από την Ουγκάντα. Ο John το είχε σκάσει από το σπίτι του το 1988, σε ηλικία 3 ετών, όταν είδε τον πατέρα του να δολοφονεί μπροστά στα μάτια του τη μητέρα του.

Ο μικρός εξαφανίστηκε στη ζούγκλα όπου μεγάλωσε μαζί με μαϊμούδες. Εντοπίστηκε το 1991 σε ηλικία περίπου 6 ετών και μεταφέρθηκε σε ένα ορφανοτροφείο. Όταν τον βρήκαν δεν ήξερε να μιλά και είχε στα γόνατά του κάλλους, από τη συνήθειά του να περπατά στα τέσσερα άκρα, όπως τα ζώα.

Σήμερα, ξέρει να μιλά και αποτελεί μέλος της χορωδίας “Το μαργαριτάρι της Αφρικής.

Madina, Ρωσία 2013

Η μικρή Madina μεγάλωσε με τη συντροφιά των σκυλιών, που μοιράζονταν μαζί της το φαγητό και κουλουριάζαν γύρο της, τις κρύες νύχτες του χειμώνα. Η μικρή έζησε με τα σκυλιά από τη γέννησή της έως την ηλικία των τριών, όταν και την ανακάλυψαν υπάλληλοι της πρόνοιας το 2013.

Η Madina είχε εγκαταλειφθεί από τον πατέρα της λίγο μετά τη γέννησή της και την κηδεμονία της είχε η 23χρονη μητέρα της που ήταν εθισμένη στις καταχρήσεις και αδυνατούσε να τη φροντίζει. Όταν εντοπίστηκε στο παλιό σπίτι στο οποίο ζούσε ήταν γυμνή, μπουσουλούσε κια γάβγιζε σαν σκύλος. Δεν ήξερε να μιλά και τρεφόταν κυρίως με κόκαλα. Σήμερα βρίσκεται σε ορφανοτροφείο, ενώ οι γιατροί που την εξέτασαν τη βρήκαν απόλυτα υγιή, σωματικά και ψυχολογικά.

Sujit Kumar, Φίτζι 1978

Ο Sujit Kumar μεγάλωσε σε έναν αχυρώνα γεμάτο κότες. Ο ίδιος εντοπίστηκε σε ηλικία 8 ετών στη μέση του δρόμου να χτυπά τα χέρια του σαν φτερά και να κακαρίζει. Σε πολύ μικρή ηλικία οι γονείς του τον είχαν κλειδώσει σε ένα κοτέτσι, η μητέρα του αυτοκτόνησε και ο πατέρας του δολοφονήθηκε, πέρασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής του έχοντας συντροφιά τις κότες. Αργότερα την επιμέλεια ανέλαβε ο παππούς του, που τον άφησε να μεγαλώνει στο κοτέτσι, καθώς αυτό αποτελούσε φυσικό περιβάλλον για τον μικρό.

Όταν τον εντόπισαν δεν ήξερε να μιλά και παρά τις προσπάθειες να του μάθουν ανθρωπινές συνήθεις δεν τα κατάφεραν ποτέ. Σήμερα, σε ηλικία 32 ετών δεν γνωρίζει ακόμη να μιλά.

Ivan Mishukov, Ρωσία 1998

Ο Ivan το έσκασε από το σπίτι του σε ηλικία 4 ετών, εκ τότε πέρασε 2 χρόνια στους δρόμους, ταΐζοντας τα αδέσποτα σκυλιά που του κρατούσαν συντροφιά. Ο μικρός ζητιάνευε και μοιραζόταν την τροφή με τα σκυλιά, με αντάλλαγμα τη συντροφιά τα βράδια και τον χειμώνα. Σε αντίθεση με τις παραπάνω περιπτώσεις ο Ivan επικοινωνούσε άριστα με τους ανθρώπους και δεν είχε υιοθετήσει τις συνήθεις της νέας του “οικογένειας”.

Εντοπίστηκε το 1998 και μεταφέρθηκε σε ορφανοτροφείο .

(Πηγή: BBC)