Ferrari 333 SP Α’ Μέρος

Και μόνο το γεγονός ότι η Ferrari 333 SP κλήθηκε το 1994 να «ενσαρκώσει» την επιστροφή της ιταλικής φίρμας στους αγώνες αντοχής έπειτα από 21 ολόκληρα χρόνια απουσίας (τελευταία, εργοστασιακή της συμμετοχή με ένα πρωτότυπο ήταν το 1973, όταν η 312 PB ηττήθηκε από τις γαλλικές Matra) την καθιστά ως ένα ιστορικό αγωνιστικό. Η 333, όμως, στην 9ετή καριέρα της έκανε τα πάντα ώστε αυτή η επιστροφή να αναδειχθεί όσο πιο λαμπρή γίνεται…



Η σχεδίασή και εξέλιξή της έγιναν, μεταξύ άλλων, και στην Dallara, στο Βαράνο Ντε Μελεγκάρι με υπεύθυνους, μεταξύ άλλων, τους «ingenieri» Μαρτίνο, Ριόλι, Καμασέλα και Σέτι. Έφερε μονοκόκ σασί από ανθρακονήματα, έναν κινητήρα που προερχόταν από τη Formula 1 και θα εφοδίαζε, μεγαλωμένος στα 4,7 λίτρα, την F50 το 1995, απλή αλλά επιτυχημένη αεροδυναμική χωρίς ιδιαίτερα περίπλοκα ηλεκτρονικά συστήματα όπως abs ή anti-spin. Στις μεγάλες ευθείες, όμως, και στις ταχείες καμπές συνιστούσε το «απόλυτο όπλο» και κατάφερε να «κατατροπώσει» αντιπάλους όπως τις Porsche 911 GT1 Evo και 911 GT1 ’98 και τις Riley & Scott Ford και Oldsmobile…




The debut…



Το ντεμπούτο της έγινε στο πρωτάθλημα Βορείου Αμερικής Πρωτοτύπων – GT, IMSA (International Motorsport Association), που μετά το θάνατο του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος Group C αναδείχθηκε ως ο σημαντικότερος θεσμός των αγώνων αντοχής της υφηλίου με τη νέα κατηγορία των ανοικτών πρωτοτύπων, World Sport Cars (WSC).



Τον Απρίλιο του 1994, στο ντεμπούτο της, ο Τζέι Κόχραν με την 333 της Euromotorsport νίκησε στο Ρόουντ Ατλάντα της Τζόρτζια και δεύτεροι τερμάτισαν οι Τζανπιέρο Μορέτι και Ελισέο Σαλαζάρ με την 333 SP της Momo. Ακολούθησαν ακόμη τέσσερις νίκες, σε Λάιμ Ροκ, Ινδιανάπολη, Γουότκινς Γκλεν και Λαγκούνα Σέκα, αλλά οι τίτλοι χάθηκαν από συγκυρίες όπως… επαφές που είχαν οι 333 μεταξύ τους, με κύριο υπαίτιο τον «χολερικό» Σαλαζάρ, στον τελευταίο αγώνα στο Φοίνιξ…




Titles and Glory…



Oι τίτλοι, χάρη και στον αριστουργηματικό 4λιτρο 5βάλβιδο V12 με μέγιστη ισχύ που μπορούσε να φτάσει τους 750 ίππους (στις 13.500 σ.α.λ., 635 ίππους στις 11.500 σ.α.λ.) και που προερχόταν από το μηχανικό σύνολο του μονοθεσίου της Ferrari στην F1 το 1991, την πανέμορφη πλην άτυχη 642 F1, ήλθαν την επόμενη χρονιά.



Το 1995 η 333 κατέκτησε το πρωτάθλημα Οδηγών (με τον αείμνηστο, καθώς πέθανε από καρκίνο το 2003, Ισπανό Φερμίν Βέλεζ για την ομάδα Scandia) και Κατασκευαστών IMSA, επιτυχία που επανέλαβε και το 1998 (Κατασκευαστών χάρη στην ομάδα Doyle Risi του Γουέιν Τέιλορ με οδηγό τον ίδιο και τους Βέλεζ, Φαν Ντε Πόλε και Κολάρ), ενώ η ίδια χρονιά σήμανε και την οριστική έλευσή της στη Γηραιά Ηπειρο όπου κατέκτησε, ούτε λίγο ούτε πολύ, τέσσερις συνεχόμενους τίτλους Οδηγών και Κατασκευαστών του Παγκοσμίου Κυπέλλου Σπορ (1998, 1999, 2000 και 2001)!



Το 1998 και 1999 με τους Βιτσέντζο Σοσπίρι και Εμανουέλ Κολάρ (ομάδα JB), το 2000 με τους Νταβίντ Τεριέν και Κρίστιαν Πεσκατόρι (JMB – η συνεχίστρια της JB) και το 2001 με τον Μάρκο Ζάντρα (BMS Scuderia Italia).




Scarlet Myth…



Αυτοί οι τίτλοι, σε συνδυασμό με τις νίκες στις 12 ώρες του Σίμπρινγκ το 1995, το 1997 και το 1998 (οι δύο πρώτες της Scandia και η τρίτη της Momo), στις 24 ώρες της Ντεϊτόνα το 1998 (χάρη στη Momo και τους Λουέντικ – Μπάλντι – Τάις – Μορέτι), αλλά και σε πολλές άλλες μυθικές πίστες όπως η Ινδιανάπολη (το μεικτό σιρκουί που περιλαμβάνει και τις αργές στροφές του «infield»), το Γουότκινς Γκλεν, το Σπα, η Μόντσα, το Ρόουντ Ατλάντα, η Λαγκούνα Σέκα, το Μοσπόρ, το Ζόλντερ, το Ντόνινγκντον Παρκ, το Πάικς Πικ, το Λας Βέγκας, το «κοντό» σιρκουί του Λε Μαν (το «Μπουγκάτι») το Ρόουντ Αμέρικα στα περίχωρα του Σιάτλ, το Νίρμπουργκρινγκ κ.α. την κατέστησαν ως το πολύνικες αγωνιστικό της μακράς ιστορίας της Ferrari, με περισσότερες νίκες ακόμη και από την Testa Rossa της δεκαετίας του ’50 και το ‘60!



Συγκεκριμένα, η 333 SP προσμετρά 44 νίκες γενικής, 5 ακόμη με κινητήρα V10 Judd (εγχείρημα του Κέβιν Ντοράν για την ομάδα Doran – Lista, όταν περιορισμοί στους κανονισμούς στην Αμερική έπληξαν την ανταγωνιστικότητα του ιταλικού V12 – αλλά και του πρώην οδηγού της Formula 1 Τζιοβάνι Λαβάτζι για την ομάδα του GLV Brums), και 4 ακόμη νίκες στην κλάση της, φτάνοντας τις 53 συνολικά…



Η μεγαλύτερη νίκη της ήταν, μάλλον, εκείνη στο «Petit Le Mans», στα 1.000 μίλια του Ρόουντα Ατλάντα, το 1998 με τους Τέιλορ-Φαν Ντε Πουέλ-Κολάρ της Doyle-Risi όταν επεβλήθη της Porsche 911 GT1 ’98 που είχε νικήσει τις Mercedes, BMW, Toyota και Nissan στο Λε Μαν την ίδια χρονιά, αλλά και της Joest Porsche WSC95, που είχε επιτύχει το ίδιο to 1996 και το 1997!




Crying Shame…



Το μεγάλο κρίμα της όλης υπόθεσης, όμως, ήταν ότι το ιταλικό εργοστάσιο, δηλαδή η εργοστασιακή Ferrari, ποτέ δεν αποφάσισε να εξελίξει ικανοποιητικά την 333, αφήνοντας τις τύχες της εξέλιξής της σχεδόν πάντα σε ιδιωτικά χέρια και στον οίκο του Μικελότο το 1997, και αυτός είναι ο λόγος που δεν κατάφερε να επικρατήσει ποτέ στις 24 ώρες του Μαν.



Το καλύτερο αποτέλεσμά της εκεί ήταν μια 6η θέση γενικής το 1997 (με τη Momo) και η νίκη της κλάσης των ανοικτών πρωτοτύπων (και 8η θέση γενικής) το 1998 χάρη στην Doyle Risi και τους Τέιλορ – Βέλεζ – Φαν Ντε Πόλε…




Τεχνικά Χαρακτηριστικά Ferrari 333 SP (1994)

Σασί: Μονοκοκ από ανθρακονήματα με μήτρα κυψελωτού αλουμινίου



Αμάξωμα: Από ανθρακονήματα και Νόμεξ



Σύστημα διεύθυνσης: Υδραυλική Κρεμαγιέρα



Ελαστικά (μπροστά-πίσω): 25,4 εκ. πλάτος/43,18 εκ. διάμετρο (10’’ – 17’’) – 38 εκ. πλάτος/43,18 εκ. διάμετρο (14’’ – 17’’)



Κινητήρας: Ατμοσφαιρικός V12 3.997 κ.εκ., κεντρικά τοποθετημένος



Μέγ.Ισχύς: Περίπου 750 ίπποι στις 13.500 σ.α.λ. – 600+/11.000 σ.α.λ.



Μπλοκ – Κεφαλές: Από ελαφρύ κράμα αλουμινίου



Βαλβίδες-Εκκεντροφόροι: 5/κύλινδρο (3 εισαγωγής, 2 εξαγωγής από τιτάνιο) – 2 επικεφαλής (DOHC)



Μετάδοση κίνησης στις βαλβίδες: Με γρανάζια



Τροφοδοσία – Ανάφλεξη: Ηλεκτρονική διαχείριση Weber – Marelli, Ψεκασμός, Drive by Wire (ενεργοποίηση γκαζιού με ποτενσιόμετρο)



Λίπανση: Ξηρό κάρτερ



Ψύξη: Κύκλωμα με υγρό υψηλής πίεσης, δύο ψυγεία νερού, από ένα λαδιού για κινητήρα – κιβώτιο



Μετάδοση: Μηχανικό 5τάχυτο (5+R) σειριακό κιβώτιο, εγκάρσια τοποθετημένο, κίνηση πίσω



Συμπλέκτης: 4δισκος ξηρός (διάμετρος 140 χλστ.)



Διαφορικό: Περιορισμένης ολίσθησης πίσω



Φρένα: Δίσκοι κράματος αλουμινίου Brembo



Αναρτήσεις: Ανεξάρτητες, διπλά ψαλίδια, ράβδος ώσης («push rod»), αντιστρεπτική ράβδος



Μεταξόνιο: 2.750 χλστ.



Μετατρόχιο (μπροστά, πίσω σε χλστ.): 1.660 – 1.572



Μήκος – Πλάτος – Ύψος (σε χλστ.): 4.502 – 1994 – 1.067



Βάρος (χωρίς καύσιμα): 889 κιλά



Χωρητικότητα Ρεζερβουάρ (βενζίνης): 70 – 100 λίτρα



Επιδόσεις: Μέγιστη Ταχύτητα: 350+ χλμ./ώρα



Επιτάχυνση 0-100 χλμ./ώρα: 3,5+- δλ.



Τιμή (εκτιμηθείσα): 1.000.000+ Ευρώ