Gilles Villeneuve Circuit

Η πίστα πήρε και το όνομα του Καναδού οδηγού, Ζιλ Βιλνέβ μετά το θάνατό του. Το σιρκουί είναι σχεδιασμένο με 15 στροφές (9 δεξιές) έχει συνολικό μήκος 4,421 χμ., αποτελούμενο από δημόσιους δρόμους καθημερινής κυκλοφορίας, αλλά και κομμάτια αποκλειστικά για αγώνες.



Παρά τις αλλαγές, η πίστα του Μόντρεάλ παραμένει επικίνδυνη για τα αυτοκίνητα, καταπονώντας ιδιαίτερα το σασί και τα φρένα των μονοθεσίων. Τα τελευταία υπερθερμαίνονται και φθείρονται γρήγορα, λόγω των συνεχών και βίαιων επιβραδύνσεων.








Στον Καναδά όμως δεν καταπονούνται μόνο τα μονοθέσια, αλλά και οι οδηγοί, οι οποίοι (λόγω των υψηλών ταχυτήτων και των επιταχύνσεων στις εξόδους των στροφών) δέχονται τεράστιες πλευρικές επιταχύνσεις.



Ο Καναδάς είναι όπως η Μελβούρνη. Οι πρώτες στροφές είναι δύσκολες και υπάρχουν ανωμαλίες στην στροφή 2. Η στροφή 4 είναι δύσκολη – ακόμα κι αν δεν πηγαίνεις γρήγορα, σκέφτεσαι τις μπαριέρες, που βρίσκονται πολύ κοντά. Έπειτα, το οδόστρωμα είναι απίστευτα ανώμαλο στην στροφή 6 όπως και κάτω από την γέφυρα που δεν μπορείς να δεις καλά.



Υπάρχουν μεγάλα κερμπς στη στροφή 8 ενώ στην στροφή 10 μπορείς να φρενάρεις πολύ αργά – βασικά είναι μία πραγματικά σφιχτή φουρκέτα. Έπειτα μία μακριά ευθεία, όπου φτάνουμε τα 320 χλμ./ώρα και μετά τρίτη σχέση στο κιβώτιο για το τελευταίο σικέιν, το οποίο… δαγκώνει.




Ο… δολοφόνος των φρένων








Μην αναφέρετε τα φρένα. Στο “Circuit Gilles Villeneuve”, το φρενάρισμα είναι το ίδιο σημαντικό με την ταχύτητα. Πέντε φορές κατά την διάρκεια ενός γύρου τα φρένα πρέπει να αστράψουν στους 1000οC και να φέρουν το μονοθέσιο από τα περίπου 300 χλμ./ώρα στο μηδέν σε περίπου 120 μέτρα.



Είναι μια τρομερή προοπτική και, στα χαρτιά, τα φρένα μπορούν να ανταποκριθούν – αλλά μόνο όταν εξετάζουμε κάθε στροφή μόνη της. Εάν τις… αραδιάσεις σε μία διαδρομή περίπου 4,5 χιλιομέτρων τότε ξαφνικά, η σημαντικότατη περίοδος αποκατάστασής τους δεν αρκεί.



Οπότε οι αεραγωγοί των φρένων απαιτούν περισσότερη προσοχή από ποτέ. Είναι αλήθεια ότι οι ομάδες αποκτούν μεγάλη εμπειρία στην ζέστη του Μπαχρέιν, αλλά το Μόντρεαλ, παρά τις πολύ καλύτερες κλιματολογικές συνθήκες παραμένει η πιο απαιτητική πίστα του ημερολογίου, όσον αφορά στα φρένα.








Αυτή η… συνήθεια του να σταματάς τόσο δραματικά κάθε λίγα δευτερόλεπτα και μετά να επιταχύνεις εξαγριωμένα προκαλεί, επίσης, προβλήματα στα ελαστικά.



Ο χρόνος που θα απαιτηθεί για το set-up την Παρασκευή είναι κρίσιμος. Οι οδηγοί δεν θέλουν να σπρώχνουν τα μονοθέσιά τους από τον τσιμεντένιο τοίχο που… φρουρεί την άκρη του οδοστρώματος (“Τοίχο των Πρωταθλητών”). Η απώλεια σε χρόνο θα γίνει αισθητή εάν η φθορά των ελαστικών δεν γίνεται σωστά, ώστε τα πίσω ελαστικά να ανταποκριθούν στην άμεση ανάγκη για πρόσφυση.








Οι κινητήρες θα δοκιμαστούν, επίσης. Το Μόντρεαλ όχι μόνο απαιτεί την τρίτη υψηλότερη ταχύτητα του ημερολογίου, αλλά και την τρίτη πιο χαμηλή. Επομένως το εύρος της απόδοσης είναι κυρίαρχο: τα μονοθέσια χρειάζονται υψηλή ροπή στις χαμηλές στροφές και πρέπει να πάνε με τέρμα γκάζι για το 55% του γύρου, με το πιο χρονοβόρο κομμάτι να απαιτεί τέρμα γκάζι για 13 δευτερόλεπτα.



Από όποια οπτική γωνία κι αν το δεις, το Μόντρεαλ είναι ιδιαίτερα σκληρό.




Μόντρεαλ

Γύροι: 70

Μήκος πίστας: 4.361 μ.

Συνολική απόσταση: 305,270 χλμ.




Ο αγώνας του 2006









Ο αγώνας του 2005









Το τρομακτικό ατύχημα του Κουμπίτσα το 2007









Στη μνήμη του Ζιλ Βιλνέβ