Η πίστα του Nürburgring

Οι ομάδες της Brawn GP με 6 νίκες και η Red Bull με 2 πρωτιές μέχρι στιγμής, αποτελούν τους κύριους πρωταγωνιστές στην φετινή πορεία προς τον τίτλο. Οι υπόλοιποι απλώς αναζητούν κάποιους βαθμούς που θα τους ανεβάσουν πιο ψηλά στην βαθμολογία των κατασκευαστών.



Η πίστα στο ξεκίνημα της λειτουργίας της αποτελούνταν από δύο μέρη: το Nordschleife και το Sudschleife. Μαζί και τα δύο έφτιαχναν μια πολύπλοκη πίστα 22,5 χλμ. από 172 απίθανες στροφές, που έκαναν τον αγώνα ακόμα πιο δύσκολο ενώ οι πιλότοι έπρεπε να οδηγούν με απόλυτη ακρίβεια και αυτοσυγκέντρωση.



Παρά το γεγονός ότι η πίστα ήταν γεμάτη στροφιλίκια, εν τούτοις θεωρούνταν από τις πιο ασφαλείς. Θεωρία όμως που στην πορεία του χρόνου (σ. σ το 1976) ανατράπηκε από το ατύχημα που είχε ο Νίκι Λάουντα. Ο θρυλικός πιλότος οφείλει στην καλή του τύχη ότι ακόμη βρίσκεται στη ζωή και στην κακή του τύχη τις παραμορφώσεις που έχει υποστεί στο πρόσωπο από τα σοβαρά εγκαύματα. Το ατύχημα αυτό στάθηκε αιτία αναστολής της άδειας διεξαγωγής αγώνων Φ1 στο Nürburgring .



Ακολούθησε μια σειρά βελτιωτικών έργων, προκειμένου η πίστα να γίνει σύγχρονη , ασφαλής και συγχρόνως να δίνει την δυνατότητα της εύκολης παρακολούθησης αγώνων από τους θεατές. Και το 1984 σε έναν ξεχωριστό αγώνα έκαναν την εμφάνισή τους 20 Mercedes 190Es, δίνοντας έτσι στο Nürburgring ξανά την χαμένη αίγλη του.



Ονόματα όπως αυτά των Νίκι Λάουντα, Κάρλος Ρόιτμαν, Κέκε Ρόσμπεργκ, Άλεν Προστ, Άιρτον Σένα, Τζέιμς Χάντ, Στίρλινγκ Μος, Τζακ Μπράμπαμ, Ντέιμον Χιλ, Τζον Σούρτις, προσέδωσαν ακόμα μεγαλύτερο κύρος. Ο νέος τότε Σένα κατάφερε να κερδίσει τα τότε φαβορί Λάουντα και Ρόιτμαν.



Έναν χρόνο αργότερα, το 1985, το Grand Prix της Formula 1 επέστρεψε, όμως θέματα που άπτονται με τα εμπορικά δικαιώματα την έβγαλαν και πάλι από το καλαντάρι της Φ1. Οι επιτυχίες του Μίκαελ Σουμάχερ ήταν αυτές που επανέφεραν το Nürburgring στο επίσημο πρόγραμμα της Φ1 από το 1995. Η είσοδος όμως του Grand Prix του Λουξεμβούργου το 1997 και το 1998 αποτέλεσε την αιτία ώστε ο αγώνας να γίνει μόλις 1 φορά ως το 2006.



Ακολούθησε η νέα συμφωνία για την πίστα του Χόκενχαϊμ και έτσι φτάνουμε στο σήμερα όπου μία από τις πιο ιστορικές πίστες θα ανοίξει και πάλι τις πύλες της για να υποδεχθεί τον «βασιλιά» του μηχανοκίνητου αθλητισμού.



Η νέα μορφή της πίστας μπορεί να μην έχει τον ίδιο βαθμό δυσκολίας όσο παλιά, ωστόσο εξακολουθεί να παραμένει αρκετά ανταγωνιστική. Και σίγουρα τα μονοθέσια θα οδηγήσουν τους θεατές σε ένα ταξίδι στο χρόνο αλλά και στο μέλλον. Γιατί ένα τόσο δυνατό παρελθόν δύσκολα μπορεί να σβηστεί, πόσο μάλιστα το μέλλον.



Καρέ- καρέ οι στροφές της πίστας:

Το σημείο εκκίνησης των μονοθέσιων	Πριν μπουν οι πιλότοι στην 1η στροφή της πίστας, φτάνουν στο σημείο Castrol S, εκεί όπου η ταχύτητα ήδη έχει φτάσει τα 297 χλμ./ώρα, ενώ η δύναμη που δέχονται οδηγοί και μονοθέσια αγγίζει τα 0.8 G.	Η 1η στροφή είναι αρκετά κλειστή, η ταχύτητα πέφτει αισθητά στα 79 χλμ./ ώρα, ενώ η δύναμη που ασκείται ανεβαίνει στα 2.33 G.	Στη 2η στροφή η ταχύτητα αρχίζει να ανακτάται φθάνοντας τα 151 χλμ./ ώρα, ενώ στο κιβώτιο υπάρχει η 3η σχέση.
Η 3η στροφή της πίστας αποτελεί ακόμα ένα κλειστό κομμάτι με το ανώτατο όριο της ταχύτητας να μην ξεπερνά τα 98 χλμ./ώρα.	Τα 152 χλμ./ώρα που φτάνουν τα μονοθέσια στην 4η στροφή, προμηνύουν ότι η ευθεία που ακολουθεί θα είναι ικανή για να εκτοξεύσει την αδρεναλίνη. Με την 7η σχέση στο κιβώτιο η ταχύτητα αγγίζει τα 270 χλμ./ώρα.	Η 5η στροφή, είναι ένα γρήγορο πέρασμα δίνοντας την ευκαιρία στον οδηγό να πατήσει γκάζι μέχρι το ανώτατο όριο των 206 χλμ./ώρα.	To Ford Kurve είναι ένα συντηρητικό μέρος όπου ρίχνει τα επίπεδα της ταχύτητας στα 127χλμ./ώρα, ενώ τα G ανεβαίνουν στα 3.39.
Τα 281 χλμ./ώρα σ’ αυτό το σημείο αποτελούν ένα θεαματικό πέρασμα των μονοθέσιων πριν γίνει η είσοδος στην 7η στροφή.	Το Dunlop Kehre μπορεί να αποτελέσει το σημείο όπου μπορούν να γίνουν και προσπεράσεις. Η ταχύτητα φτάνει στα 103 χλμ./ ώρα.	Η στροφή 8 πραγματικά έχει να επιδείξει υψηλές ταχύτητες φτάνοντας στα όρια τους οδηγούς και κάνοντας τους θεατές να αναφωνούν. Τα 258 χλμ./ ώρα δεν είναι και λίγα εξάλλου.	Η στροφή Schumacher S είναι ακόμα πιο γρήγορη και από την προηγούμενη κατά 10 περίπου χλμ./ ώρα. Η ταχύτητα που μπορεί να φτάσει ένα μονοθέσιο είναι 269 χλμ./ ώρα.
Σ’ αυτό το σημείο τα 290 χλμ./ώρα είναι ότι πιο γρήγορο μπορεί να συμβεί σ’ αυτήν την πίστα.	Kumho Kurve. Ένα δεξιόστροφο κομμάτι των 162 χλμ./ώρα. Αρκετά γρήγορο, βοηθά τους πιλότους να διατηρηθούν σε γρήγορα επίπεδα.	Η 11η στροφή του Bit Kurve κάνει τα μονοθέσια να συγκλίνουν προς τα αριστερά, δίνοντας τους την ευκαιρία να περάσουν σε ακόμα γρηγορότερα επίπεδα των 171 χλμ./ώρα.	Ακόμα ένα ταχύ κομμάτι της πίστας ανεβάζοντας πάλι τα επίπεδα στα 269 χλμ,/ώρα.
Στη στροφή Rheinland- Pfalz- Bogen οι πιλότοι προσφέρουν στους φίλους του αθλήματος ένα άκρως εντυπωσιακό πέρασμα, με την ταχύτητα να φτάνει στα 278 χλμ./ώρα.	Η σταδιακή άνοδος της ταχύτητας αρχίζει και σ’ αυτό το σημείο φτάνει στα 281 χλμ./ ώρα.	Η 13η στροφή κλείνει προς τα δεξιά και ρίχνει τα επίπεδα στα 91 χλμ./ώρα περίπου.	Το πέρασμα από την γωνία της NGK Schikane κυμαίνεται περίπου στα ίδια επίπεδα με την ταχύτητα να αγγίζει τα 115 χλμ./ ώρα.
Το τελευταίο γρήγορο σημείο πριν περάσουν από την αφετηρία , το όριο της ταχύτητας επιστρέφει σε υψηλότατο επίπεδο, αγγίζοντας τα 219 χλμ./ώρα.	Η Coca- cola Kurve αποτελεί την στροφή που οδηγεί προς την ευθεία του τερματισμού. Η ταχύτητα φτάνει μέχρι τα 127 χλμ./ώρα.