Rally Acropolis

Όπου χώματα εννοούμε τις ειδικές διαδρομές του Ράλι Ακρόπολις και οι τρελο-οδηγοί είναι οι “θεοί” του WRC. Έτσι τους μάθαμε, έτσι θα συνεχίσουμε να τους φωνάζουμε, ακόμα και αν οι… σημερινοί πρωταγωνιστές είναι λίγοι μπροστά στον Μίκολα, τον Ρερλ, τον Άλεν και την υπόλοιπη παρέα.



“Now it’s time” που έλεγε και ο… Αλ Μπάντι. Ώρα για το Ακρόπολις. Την 55η έκδοση του. Τη μοναδική επαφή της χώρας μας με τον κορυφαίο μηχανοκίνητο αθλητισμό. Τη μοναδική διεθνή διοργάνωση που φιλοξενούμε κάθε χρόνο. Τον αγώνα που προσφέρει δωρεάν διαφήμιση στις ομορφιές της χώρας μας. Από πού νομίζετε ότι έμαθαν οι ξένοι τα Μετέωρα;








Το Ράλι Ακρόπολις δεν είναι ο σημαντικότερος αγώνας του WRC. Είναι ένας από τους καλύτερους, για αυτό και οι ξένοι μας προτιμούν όλα αυτά τα χρόνια (και θα συνεχίσουν να το κάνουν, αν εξακολουθήσουμε να ενεργούμε σύμφωνα με το αλφαβητάρι της FIA).



Οι καλύτεροι οδηγοί του Παγκοσμίου Πρωταθλήματος έχουν κυριαρχήσει στα ελληνικά “ιερά” χώματα. Όπως και να έχει, μία πρωτιά στο Ράλι Ακρόπολις αποτελεί αστέρι στο βιογραφικό τους.



Ορισμένοι κέρδισαν εδώ για πρώτη φορά, όπως ο Βάλτερ Ρερλ (1975), ο Άρι Βάτανεν (1980) και ο Κάρλος Σάινθ (1990). Για αυτό και μας αγαπάνε. Ας μην το ξεχνάμε αυτό! Οι οδηγοί και οι ομάδες ΘΕΛΟΥΝ να έρχονται εδώ. Κι ας είναι η ζέστη ανυπόφορη. Κι ας μπλέκουν οι οδηγοί στην κίνηση (ναι, έχει παρατηρηθεί αυτό!)




Ράλι για “σκληρούς” χαρακτήρες

Το Ράλι Ακρόπολις είναι πολύ απαιτητικό: Ζητά πολλά από τα αυτοκίνητα, τα λάστιχα και τους οδηγούς. Η μάχη είναι άνιση και πολλοί αναγκάζονται να εγκαταλείψουν, βλαστημώντας. Τότε δεν μας αγαπάνε. Προτεραιότητα όλων, όπως σε κάθε αγώνα που παίζονται βαθμοί, είναι να τερματίσουν. Μετά βλέπουμε.



Το χώρα θέλει καρδιά και νικητές αναδεικνύονται αυτοί που έχουν μεγάλη καρδιά. Ένας τύπος με μεγάλη καρδιά, ο Κόλιν Μακρέι πήρε πέντε νίκες στο Ακρόπολις. Δεν βρίσκεται πια ανάμεσα μας, όμως αποτελεί σημείο αναφοράς για τον οδηγό-πρότυπο του ελληνικού αγώνα. Οι διοργανωτές έχουν αθλοθετήσει ένα έπαθλο προς τιμήν του. Το λιγότερο που θα μπορούσαν να κάνουν για έναν άνθρωπο

που μας έκανε να φάμε τη σκόνη μας και να πούμε κι ευχαριστώ από πάνω!




Φρέσκα κουλούρια

Το Μαρκόπουλο δεν ικανοποίησε το 2007 και η ΕΛΠΑ επέλεξε φέτος το, σαφώς οικονομικότερο, Τατόι. Εκεί θα βρίσκεται η “καρδιά” του αγώνα, τα αρχηγεία των ομάδων. Το Τατόι θα φιλοξενήσει και τις υπερειδικές διαδρομές.



Με την πρώτη το απόγευμα της Πέμπτης (29/05) ξεκινάει το πανηγύρι. Χαμηλό το εισιτήριο, ευκαιρία για τους μπαμπάδες να μην πάνε τα παιδιά τους στις κούνιες ή στον παιδότοπο, αλλά στον παιδότοπο των μεγάλων παιδιών.



”
Κοίταξε παιδί μου, αυτός είναι ο Λεωνίδας Κύρκος“, μου έλεγε ο μπαμπάς μου πριν από λίγα χρόνια και εγώ χάζευα το Escort που περνούσε από μπροστά μου. ”
Κοίταξε παιδί μου, αυτός είναι ο Άρης Βωβός“, θα πει το βράδυ της Πέμπτης ένας άλλος μπαμπάς στο παιδί του. ”
Τρέχει με ίδιο αυτοκίνητο με τους πρώτους. Είναι πολύ καλός“. Δεν θέλει και πολύ, ο μικρός ή η μικρή “τσιμπάει” και ένας die hard fan γεννιέται στο Τατόι.



Είναι μεγάλη υπόθεση που ένας Έλληνας οδηγός, νικητής το 1995 (το Ακρόπολις δεν βρισκόταν στο καλεντάρι της FIA), θα έχει τη δυνατότητα να τρέξει με μία εργοστασιακή ομάδα. Τη Munchi’s Ford με ένα περσινό Focus.



Η ομάδα μπάσκετ του, το Μαρούσι, λίγο έλειψε να πετάξει εκτός τελικών τον Ολυμπιακό. Την έκπληξη μπορεί να ολοκληρώσει ο ίδιος ο Βωβός. Γνωρίζει τις ειδικές, έχει ένα καλό όπλο στα χέρια του, διαθέτει έναν εξαιρετικό συνοδηγό στο πρόσωπο του “ΕΛ-ΕΜ”. Έχει τη δυνατότητα να τερματίσει μέσα στη βαθμολογούμενη οκτάδα (το είχε καταφέρει το 2004 πάλι με τη Ford).



Ένας πρώην νικητής του Ακρόπολις, ο Ντέιβιντ Ρίτσαρντς (συνοδηγός του Βάτανεν) μας επιφύλαξε ένα δωράκι. Έφερε το νέο του “παιδί”, το νέο Subaru Impreza για μία πρώτη βόλτα στην ελληνική γη.



Οι δύο οδηγοί του, ο Πέτερ Σόλμπεργκ και ο Κρις Άτκινσον υποδέχθηκαν με χαρά τα νέα και ελπίζουν ότι με το νέο παιχνίδι τους θα επιστρέψουν σε πρωταγωνιστικό ρόλο. Ο Σόλμπεργκ ανέβηκε για τελευταία φορά στο πόντιουμ πέρυσι στο Ακρόπολις.




Υπόθεση της Ford;

Επτά νίκες τα τελευταία δέκα χρόνια έχει πανηγυρίσει η αρμάδα του Γουίλσον;



Ωστόσο ο Μάρκους Γκρόνχολμ έχει σταματήσει να τρέχει και ο διάδοχος του, ο Μίκο Χίρβονεν παρότι πρωτοπόρος δεν μας έχει εντυπωσιάσει όσες φορές τον έχουμε δει στην Ελλάδα. Ο Γιάτι-Μάτι Λάτβαλα έχει τη ψήφο μας, αλλά οι παραστάσεις του από το Ακρόπολις δεν είναι πολλές.



Ο Σεμπάστιεν Λεμπ που βρίσκεται; Πάντα στο βάθρο (με μία νίκη το 2005), αλλά ο ελληνικός αγώνας δεν του αρέσει. Μία 41η νίκη στην καριέρα του θα του αρέσει πολύ κι ας λέει ότι δεν τον ενδιαφέρουν οι αριθμοί. Οι οδηγοί ζουν για τα ρεκόρ.



Ο Ιταλός Τζίτζι Γκάλι δεν θα νικήσει, αλλά σίγουρα θα εντυπωσιάσει και θα το χαρεί με τη ψυχή του. Και τα 62 πληρώματα αξίζουν το χειροκρότημα μας. Απλά όταν δούμε ελληνική σημαία, βάζουμε παραπάνω δύναμη. Ορισμένοι τρέχουν με δικά τους έξοδα.



Το Ράλι Ακρόπολις αποτελεί εμπειρία ζωής. Και για αυτούς που τρέχουν και για αυτούς που το παρακολουθούν. Αρκεί μία φορά για να κολλήσεις.