Ο απερχόμενος πρωθυπουργός της Ελλάδας είναι, με τον τρόπο αυτόν, Ορμπάν και Μακρόν σε συσκευασία ενός. Ένας πολιτικός ο οποίος στην προσπάθειά του να ελέγξει το κόμμα που έχει καταβολές λαϊκής δεξιάς το περικύκλωσε.
Ο θάνατος του Μωυσή Ελισάφ πενθείται τόσο ομόθυμα όσο κανείς άλλος. Ο δήμαρχος, δάσκαλος, διανοούμενος και γιατρός κατάφερε μέσα από τη σύντομη και ατελή αυτοδιοικητική θητεία του να σπάσει το στίγμα της εβραϊκότητας σε ένα περιβάλλον "υπόκωφου αντισημιτισμού".
Ο Κασιδιάρης δεν θα μπορεί να είναι υποψήφιος με κόμμα. Αν όμως βάλει τον (όποιον) ξάδελφό του με το ίδιο όνομα και επίθετο, όσο ελληνικά τραγελαφικό ή εξοργιστικό κι αν μας φαίνεται, θα το υποστούμε. Ποιες λύσεις υπάρχουν.
Ο Δημήτρης Χριστόπουλος, ο οποίος συμμετείχε στην εκδήλωση «”Μένουμε Ευρώπη”; Υποκλοπές, δικαιώματα και κράτος δικαίου» που πραγματοποιήθηκε την Πέμπτη στο Ινστιτούτο Γκαίτε στην Αθήνα, γράφει για την ανάγκη μιας μεγάλης θεσμικής τομής.
Ο Δημήτρης Χριστόπουλος αναλύει το γιατί αφαιρέθηκε ορθώς τόσο η ελληνική ιθαγένεια από τον Κωνσταντίνο Γλύξμπουργκ, όσο και η περιουσία του στη χώρα. Αυτά που θέλουν να ξεχάσουμε οι νοσταλγοί της βασιλείας.
Παντού ανησυχία για την εικόνα της Ευρώπης μαζί και η Ελλάδα, η οποία πάλι με στερεοτυπικά κιάλια του ευρωπαϊκού βορρά εμφανίζεται ως μια χώρα όπου οι στοιχειώδεις κανόνες του πολιτικού παιγνίου αδυνατούν να γίνουν σεβαστοί.
Ο Δημήτρης Χριστόπουλος γράφει για τον υποτιμιτικό νεολογισμό που θέλει να δείξει την αφέλεια όσων διαμαρτύρονται για τ' ανθρώπινα δικαιώματα στον σύγχρονο κόσμο.
Ο Δημήτρης Χριστόπουλος γράφει για τη δεξίωση που παρέθεσε η Αλβανική πρεσβεία στην Ελλάδα για τη 110η επέτειο της ανεξαρτησίας της Αλβανίας, στο Μέγαρο Μουσικής.
Το σκάνδαλο των υποκλοπών βρίσκεται στο προσκήνιο της πολιτικής -και όχι μόνο- συζήτησης, όπως είθισται. Και μια σημαντική πρωτοβουλία του Ινστιτούτου Γκαίτε φρόντισε η υπόθεση να μην βρεθεί στο περιθώριο.
Τι υπηρετεί να δημοσιοποιηθούν διακόσια δεκατρία ονόματα ανθρώπων που πιθανώς να αποτελούσαν το "πελατολόγιο" του σωματέμπορα που συνελήφθη χωρίς καν να έχουν ασκηθεί κατηγορίες εναντίον τους;
Το πένθος για την "Αλβανίδα" Ειρήνη Παπά στη γειτονική χώρα και το παράδειγμα του "Γερμανού" Αϊζενχάουερ που λιάνισε τα στρατεύματα του Χίτλερ κι έγινε Αμερικανός πρόεδρος.
Για πρώτη φορά στην μεταπολίτευση, κυβέρνηση παρακολουθεί υποψήφιο πολιτικό αρχηγό κι έχει ο θεός να μάθουμε ποιους ακόμη. Μια η συγνώμη, πολλές οι ντροπές.
Η κοινότητα αλληλεγγύης που δένεται στην συμβίωση ανεξαρτήτως καταγωγής και ο ελληνικός αθλητισμός που αποδεικνύεται ο καλύτερός της σύμμαχός ενάντια στην έπαρση της εθνικοφροσύνης και την ανοησία του φυλετισμού.
Ο Κυριάκος Μητσοτάκης δεν δικαιούται να διερωτηθεί "ποιος κυβερνάει αυτή τη χώρα;". Αυτός την κυβερνάει. Ούτε παλάτι υπάρχει, ούτε στρατιωτικοί επίορκοι, ούτε τίποτε. Αυτός και μόνο.
Παρά την παρακμή του, το βουνό είναι απαράμιλλο. Ο πιο αυθεντικός προορισμός που έχει ακόμη να δώσει η χώρα αυτή. Ο τόπος όπου γνωρίζεις τους πιο ατόφιους ανθρώπους – ντόπιους και ταξιδιώτες
Η τιμητική πολιτογράφηση αποτελεί μια σταθερά της ιστορίας της ελληνικής ιθαγένειας, ριζωμένη στις απαρχές της συγκρότησης του κράτους. Η σκανδαλώδης υπόθεση πολιτογράφησης του Τουρκοκύπριου επιχειρηματία Γιασάμ Αγιαβέφε.
Αποχαιρετισμός στον "δικό μας" Ηλία Νικολακόπουλο. Στον δημοφιλή, μύστη της ιστορίας, εκλογολόγο. Λέξη που αποστρεφόταν αλλά τον συνόδευε ως τον δάσκαλο των εκλογών.
Η σκοταδιστική απόφαση στις ΗΠΑ για τις αμβλώσεις, που μετατρέπει το θέμα από δικαίωμα της γυναίκας σε υπόθεση του έθνους και οι ιδέες που ενδέχεται να μπαίνουν στους νεοσυντηρητικούς οπαδούς της "δημοκρατικής λύσης".
Με το νομοσχέδιο για τα Πανεπιστήμια ένα αδιάβατο και ολιγαρχικό πλέγμα εξουσίας συγκροτείται στο τρίγωνο πρύτανη, εκτελεστικού διευθυντή και συμβουλίου διοίκησης.
Πριν από 21 χρόνια το ΕΚΠΑ απέδιδε στον Βλαντίμιρ Πούτιν τον τίτλο του επίτιμου διδάκτορα. 21 χρόνια μετά μάλλον ο τότε πρύτανης Γιώργος Μπαμπινιώτης θέλει να ξεχάσει.
Η πονηριά της Ελλάδας, το βαθύ αδιέξοδο, στο οποίο βρίσκεται η χώρα μας στο προσφυγικό θέμα και το ένοχο ευρωπαϊκό μυστικό των επαναπροωθήσεων στο Αιγαίο.
Ο Δημήτρης Χριστόπουλος γράφει για την ανάγκη ματιάς πίσω από τη διευθέτηση του θέματος του αριστούχου μαθητή, Σαϊντού Καμαρά. Το μήνυμα αποτροπής για τους αιτούντες άσυλο και το πολύ δυσάρεστο συμπέρασμα.
Ο Δημήτρης Χριστόπουλος γράφει για την εκλιπούσα πρώην ΥΠΕΞ των ΗΠΑ Μ. Ολμπράιτ, την ηθικά ανυπόφορη δήλωσή της για τα νεκρά παιδιά στο Ιράκ το 1991 και τον Πούτιν.
Ο Δημήτρης Χριστόπουλος γράφει για την αποχώρηση της Ρωσίας από το Συμβούλιο της Ευρώπης, την θλιβερή πρωτοτυπία της Ελλάδας στα χρόνια της Χούντας και το πώς χάνεται ένας ακόμη θεσμικός δίαυλος επαφής με το καθεστώς Πούτιν.
Πηγαίνοντας από κρίση σε κρίση, μάθαμε να βαφτίζουμε "πόλεμο" κάθε έκτακτη ανάγκη. Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία, μας δείχνει πόσο λάθος κάνουμε, όταν χρησιμοποιούμε αστόχαστα αυτή τη λέξη.
.jpg "Ο Αριστόβουλος Μάνεσης και \"οι ζωές των άλλων\"")
