Όσο υπάρχουν τα blogs

 Όταν πριν από λίγους μήνες ο αυστραλός μεγιστάνας των Μέσων Ρούπερτ Μέρντοχ εξέφρασε το ενδιαφέρον του για την εξαγορά της Wall Street Journal, όλοι ήταν βέβαιο ότι θα έβγαινε νικητής και σε αυτό το παιχνίδι. Έχοντας στην κατοχή του μια από τις πλέον έγκυρες επιχειρηματικά και πολιτικά εφημερίδες των Ηνωμένων Πολιτειών, απλώς επιβεβεβαιώνει την ισχύ του.
Ο Μέρντοχ θεωρείται ένα λαμπρό παράδειγμα επιχειρηματία, που ξεκίνησε από την μικρή τοπική εφημερίδα του πατέρα του στην Αδελαϊδα και κατέληξε να ελέγχει μέσω της εταιρείας του News Corporation-ενδεικτικά μιλώντας-δεκάδες τηλεοπτικά δίκτυα (Fox News), κινηματογραφικά στούντιο, εφημερίδες στη Βρετανία (The Sun,The Sunday Times,The Times), στην Αυστραλία και την Ασία (Daily Telegraph,Sunday Herald Sun,Sunday Mail, The Sunday Telegraph,Weekly Times), στις Ηνωμένες Πολιτείες (New York Post), εκδοτικούς οίκους, περιοδικά και διαδικτυακούς τόπους όπως το Myspace.
Συχνά ο Μέρντοχ επικρίθηκε για τη στήριξη που προσέφερε αρχικά στη Μάργκαρετ Θάτσερ και στη συνέχεια στον Τόνι Μπλερ. Πολλοί μάλιστα κατηγόρησαν το βρετανό πρωθυπουργό ότι επηρεάστηκε από τον αυστραλό μεγιστάνα στο ζήτημα του πολέμου στο Ιράκ. Τώρα, με μια από τις ισχυρότερες εφημερίδες των Ηνωμένων ΠΟλιτειών στα χέρια του και τις προεδρικές εκλογές του 2008 ενόψει, θα έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον να δούμε ποιον υποψήφιο θα επιλέξει να στηρίξει.
Το φαινόμενο Μέρντοχ όμως δεν είναι μοναδικό. Όλο και περισσότερα Μέσα συγκεντρώνονται στα χέρια λίγων, προκαλώντας ανησυχία για το μέλλον τους, καθώς μετατρέπονται σχεδόν αποκλειστικά σε επιχειρήσεις που πρέπει να αποφέρουν κέρδη και λιγότερο σε ένα εργαλείο πληροφόρησης και προβληματισμού. Ίσως γι’αυτό το λόγο τα blogs γνωρίζουν όλο και μεγαλύτερη άνθηση. Από την εποχή του πολέμου στο Ιράκ- που όσοι είχαν πρόσβαση στο Διαδίκτυο έδιναν τη δική τους οπτική για την κατάσταση και όχι τη χειραγωγούμενη ή περιορισμένη λόγω πηγών- φάνηκε ότι οι bloggers έκαναν τη δική τους επανάσταση.

Το Διαδίκτυο, όσο και αν γίνονται προσπάθειες να ελεγχθεί, όσο και αν τίθεται υπό αμφισβήτηση, παραμένει ένας χώρος όπου ο καθένας έχει το δικαίωμα να εκφράζει ελεύθερα την άποψή του, να δέχεται κριτική, να επιχειρηματολογεί και να απορρίπτεται. Εξίσου, μπορεί να αντιδρά, να καταγγέλλει, να φέρνει στο φως γεγονότα που ενδεχομένως να είχαν αποσιωπηθεί. Ελπίζω λοιπόν ότι όσο περισσότερο τα Μέσα θα ελέγχονται από τους λίγους, άλλο τόσο οι περισσότεροι θα βρίσκουν τη δική τους διέξοδο.