Ανοησίας Εγκώμιον: Ξέρετε, οι δικαστές δεν ομιλούν δημόσια. Αποφαίνονται με τις αποφάσεις τους

H αφορμή του παρόντος είναι η εξής ερώτηση ανώτερου δικαστικού λειτουργού:

«Ας υποθέσουμε ότι δημοσιοποιούνται οι αριθμοί λογαριασμού μου στο διαδίκτυο, ότι ένας «εγκληματίας» διάδικος που θέλει να με βλάψει καταθέτει με διατραπεζικό έμβασμα ή μέσω e-banking ένα χρηματικό ποσόν στον άνω λογαριασμό μου. Το γεγονός το αγνοώ (αλλά και το μαθαίνω κάποια στιγμή ) και εκείνος για επιτύχει αναβολή της υποθέσεως ή αίτηση εξαιρέσεως μου ή άδικη καταδίωξη μου, το δημοσιοποιεί, πώς προστατεύομαι, πως μπορώ να αποδείξω ότι δεν δωροδοκήθηκα;»

Έμεινα άφωνος και προ του υπαρκτού κινδύνου και προ της αδυναμίας αντιδράσεως σε τέτοια υπαρκτή απειλή. Ο δικαστής, λοιπόν, είναι ταγμένος στην εφαρμογή των νόμων, που έχει επιβάλλει η πολιτική εξουσία.  Και είναι αναμφισβήτητο πως επιτελεί ιδιαιτέρως σημαντικό λειτούργημα, εφόσον η παροχή δικαιοσύνης από το Κράτος είναι απαραίτητος όρος για την εξασφάλιση κοινωνικής ειρήνης, μέσω της επίλυσης των τυχόν διαφορών που προκύπτουν. Εφόσον όμως  όλοι επωμιζόμαστε τα λάθη της Ελληνικής Δικαιοσύνης, έχουμε σαφέστατα ως πολίτες δικαίωμα κριτικής των λειτουργών της.

Εντύπωση προκαλεί η εμμονή του Προέδρου της Βουλής για τη δημοσιοποίηση του περιεχομένου των δηλώσεων «πόθεν έσχες» των ανωτέρων και ανωτάτων Δικαστικών και Εισαγγελικών λειτουργών, αν και σύσσωμες οι Δικαστικές Ενώσεις εκφράζουν την ανησυχία και τον προβληματισμό τους για τη δημοσιοποίηση αυτή, λόγω «της φύσεως των καθηκόντων τους». Ελπίζω η παραπάνω θέση να μην είναι και η επίσημη της Κυβέρνησης. Ο πρώην πρόεδρος της Γ΄Μονάδας της Αρχής Καταπολέμησης της Νομιμοποίησης Εσόδων Αθήνα, πρώην Αντεισαγγελέας του Αρείου Πάγου και πρώην Υφυπουργός Δικαιοσύνης κ.Παναγιώτης Νικολούδης, στο από 25-6-2012 έγγραφό του, είχε τονίσει ότι οι παραπάνω δηλώσεις ΔΕΝ αναρτώνται στο διαδίκτυο εκ μέρους της Αρχής. Η επικαλούμενη διαφάνεια μπορεί να εξυπηρετηθεί και χωρίς την έκθεση σε δημόσια θέα των ονομάτων των συγγενικών προσώπων, των διευθύνσεων κατοικίας, και ιδίως των αριθμών των τραπεζικών λογαριασμών κ.λ.π.

Το δικαστικό Σώμα θρηνεί θύματα από εγκληματικές ενέργειες τρομοκρατών αλλά και ανθρώπων του κοινού ποινικού δικαίου. Σήμερα δεν υπάρχουν φοβισμένοι δικαστές και  στην Ελλάδα της «διαφθοράς»,  χρειαζόμαστε  γενναίους  και έντιμους δικαστές .

Είναι πραγματικά να ν’ ανησυχεί κανείς πώς έχει μας  εγκαταλείψει ο «κοινός νούς» σε ζητήματα τεράστιας σημασίας ,όπως η απονομή της Δικαιοσύνης και προστασίας των λειτουργών της. Φαίνεται πως υπάρχουν κάποιοι σοβαροί λόγοι που επιδιώκεται η δημοσιοποίηση των δηλώσεων «ποθεν έσχες» των δικαστικών λειτουργών. Ο λόγος είναι η διαφάνεια. Δεν γεννάται αμφιβολία ότι η υποβολή και ο έλεγχος των δηλώσεων «πόθεν έσχες» είναι απολύτως αναγκαίοι όροι για την εμπέδωση του κράτους δικαίου ,την διαφάνεια και τον αυστηρό έλεγχο της διαφθοράς. Όμως ο αντίλογος που προκαλεί την ανάγκη στάθμισης είναι ότι  η δημοσιοποίηση των στοιχείων αυτών (αριθμού τραπεζικών λογαριασμών, Τράπεζας, αριθμού ταυτότητας, ΑΦΜ, τηλεφώνου, διευθύνσεως κατοικίας, εγγυτέρων συγγενών) δεν είναι απαραίτητη στον επιδιωκόμενο σκοπό ,αλλά  είναι και εξόχως επικίνδυνη ενιότε. Εάν κάποιος με εγκληματική συμπεριφορά θέλει να συλλέξει πληροφορίες για τον δικαστή που θα δικάσει ή δίκασε την υπόθεση του, αυτό καθίσταται πλέον  απολύτως ευχερές. Ο κίνδυνος είναι ακριβώς ο ίδιος από την αποκάλυψη των στοιχείων  οργάνων των υπηρεσιών που προασπίζουν την εθνική και την κοινωνική ασφάλεια. Τέτοιο «δώρο»  για την πραγμάτωση των ανόμων ενεργειών κανείς δεν θα μπορούσε να φαντασθεί. Ακούγεται δε ότι θα αφορά η δημοσιοποίηση μόνον τους ανώτατους δικαστές. Η σκέψη και μόνο γεννά τρόμο ύποπτοι είναι Ανώτατοι Δικαστές ή αυτοί φαίνεται δεν εκβιάζονται και δεν απειλούνται! Αυτή η υπόδειξη και ως ιδέα είναι προσβλητική της αξιοπρέπειας των ανθρώπων αυτών. Αντί όλων αυτών των «ανοησιών» μήπως οδηγούμεθα πλέον σ’ ένα Κράτος που δεν θα σέβεται και θα υπερασπίζεται  ούτε τους υπερασπιστές του; Είδαμε το Κράτος ότι στο όνομα της κρίσης έχει καταργήσει κάθε ρύθμιση που προστατεύει την περιουσία του πολίτη απέναντι του αυτό δεν είναι μέτρο αφορά την ποιότητα λειτουργίας των θεσμών. Κανείς ούτε οι δικαστές είναι υπεράνω του νόμου και πρέπει πρώτοι να παραδειγματίζουν με τις πράξεις τους και τις αποφάσεις τους Νομίζω ότι η αναγκαία στάθμιση των δεδομένων που οδηγεί μοιραία ότι η προτεινομένη ρύθμιση οι κίνδυνοι είναι περισσότεροι από το προσδοκώμενο αποτέλεσμα. «Δεν ξέρω κατά πόσον ο νόμος των πιθανοτήτων ισχύει στα Μαθηματικά ,σας λέω ότι στην Ιστορία ισχύει απολύτως»(1).

Άλλωστε αν μ’ αυτό τον τρόπο  οδηγούμεθα ακόμη και εξ αμελείας στην έμμεση κατάλυση της δικαστικής ανεξαρτησίας, τότε αναγκαία η ρήση του Δημοσθένη «Τα δεδικασμεν’ακυρα ποιείν ,δεινόν ανόσιον και δήμου καταλυσις»

ΥΓ: “Η Ελλάδα επιβάλλεται να επανεξετάσει το σύστημα των βουλευτικών ασυλιών και να θεσπίσει κανόνες δεοντολογίας για τους βουλευτές- Πρέπει ακόμη να κωδικοποιήσει τους κανόνες δεοντολογίας και να εξορθολογίσει τη γενική εποπτεία επί των δικαστών και των εισαγγελέων Έκθεση της “Ομάδας Κρατών κατά της Διαφθοράς του Συμβουλίου της Ευρώπης” (GRECO).

(1) Σταμάτης Καργάκος

* Ο Αντώνης Αργυρός είναι δικηγόρος παρ’ Αρείω Πάγω. Το 2012 διετέλεσε Υπουργός Επικρατείας στην κυβέρνηση Πικραμμένου. Από το 2004 είναι Δικηγόρος και Αναπληρωτής Νομικός Σύμβουλος στο Εθνικό και Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών. Με σημαντική επιστημονική δράση, άρθρα και σχόλια σε δικαστικές αποφάσεις δημοσιεύονται στα πιο γνωστά νομικά περιοδικά.