Ένας αρχηγός, μια παράταξη και ελάχιστος χρόνος

Η ομιλία του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης Αλέξη Τσίπρα στο Βελλίδειο, διακόπηκε αρκετές φορές από χειροκροτήματα. Αναμενόμενο, αν σκεφθούμε τη σύνθεση του ακροατηρίου. 

Σε δύο σημεία το χειροκρότημα ήταν παρατεταμένο. Το πρώτο ήταν όταν ο κ. Τσίπρας αναφέρθηκε στο Μακεδονικό και στη στάση της Νέας Δημοκρατίας πριν και μετά τις εκλογές. Το δεύτερο σημείο, ήταν το κάλεσμα του κ. Τσίπρα για συστράτευση σε μια προοδευτική κατεύθυνση και η ανάλυσή του για το τι σημαίνει προοδευτικός με αναφορές και στην οικολογία. 

Για το Μακεδονικό η πραγματικότητα έχει καταγραφεί. Ο τέως πρωθυπουργός έλυσε ένα εθνικό πρόβλημα ετών και πλήρωσε το κόστος στην κάλπη. Η Νέα Δημοκρατία καβάλησε το κύμα των “Μακεδονομάχων” προεκλογικά και μετεκλογικά -ευτυχώς για τον τόπο- έβαλε στην άκρη τα περί προδοσίας. Για τους παραπλανημένους Μακεδονομάχους ισχύει το γνωστό ρητό για την απομάκρυνση εκ του ταμείου. Το κάλεσμα για τη δημιουργία προοδευτικού μετώπου, είναι ένα ζήτημα περισσότερο μπερδεμένο, ένας δρόμος δύσβατος, που χρειάζεται αποφάσεις καλά μελετημένες, αλλά όχι σε κάποιο μακρινό μέλλον. Σε αυτό το δρόμο υπάρχουν ορισμένα δεδομένα. 

Πρώτον, ο επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης, έχει κατοχυρώσει την κυριαρχία του στον χώρο με το 31,5% των εθνικών εκλογών. 

Δεύτερον, λέει ο ίδιος ανοιχτά ότι θέλει να εκφράσει τους πολίτες που αυτοτοποθετούνται στην Αριστερά και στην Κεντροαριστερά, να κάνει άνοιγμα και να μετεξελίξει το κόμμα του. 

Τρίτον, παίζει χωρίς αντίπαλο στο χώρο. Στο χωρίς προοπτική ΚΙΝΑΛ αρκεί ένας γραφίστας για να το κάνει άνω κάτω. 

Μετά όμως αρχίζουν τα δύσκολα για το σχέδιο του κ. Τσίπρα. Οι αντιστάσεις που υπάρχουν για τον μετασχηματισμό του κόμματος, είναι ισχυρές και η σύνθεση που δεν θα οδηγήσει σε περιχαράκωση, αλλά σε ειλικρινές άνοιγμα στην κοινωνία, είναι μια δύσκολη υπόθεση. 

Υπάρχουν στελέχη και ψηφοφόροι που αυτοπροσδιορίζονται ως προοδευτικοί και αυτή τη στιγμή είναι “ορφανοί” ή με το ένα πόδι έξω από το ΚΙΝΑΛ. 

Περιμένουν ένα νεύμα από τον κ. Τσίπρα, αλλά δεν θα περιμένουν για πάντα και θα είναι δύσκολο να περάσουν από την κρησάρα της κομματικής καθαρότητας. 

Ο Αλέξης Τσίπρας στην ομιλία του στη ΔΕΘ, προχώρησε σε αυτοκριτική. Μίλησε για συγκεκριμένα λάθη και παραλείψεις και το ερώτημα είναι ξεκάθαρο. Αυτοί που τα έκαναν μπορούν να παραμείνουν στη βιτρίνα του κόμματος ή θα μπουν στην άκρη; 

Διότι αν έκαναν ό,τι έκαναν και παραμένουν στη βιτρίνα, τότε το εγχείρημα της προσέλκυσης προοδευτικών πολιτών, γίνεται ακόμα πιο δύσκολο. 

Ο κυριότερος όμως παράγοντας δυσκολίας, είναι ο χρόνος. Υπό φυσιολογικές συνθήκες, η αξιωματική αντιπολίτευση θα είχε μπόλικο χρόνο να συζητάει. Ο χρόνος αυτός όμως δεν υπάρχει, καθώς η κυβέρνηση κινείται με ταχύτητα όχι μόνο για την εφαρμογή του προγράμματός της, αλλά κυρίως για τη θωράκιση και την ενίσχυση της εξουσίας της. 

Σε αυτό βοηθούν και οι οργουελικές συνθήκες που δημιουργούνται στη δημόσια σφαίρα, αφού μετά από πολλές δεκαετίες η χώρα φαίνεται ότι απέκτησε αλάνθαστη κυβέρνηση και εξαφανίστηκε η αντιπολίτευση. 

Το κάλεσμα του Αλέξη Τσίπρα για την ανασυγκρότηση της προοδευτικής παράταξης, πρέπει σύντομα να πάρει συγκεκριμένη μορφή. Όταν οι βουλιμικές τάσεις του άλλου πόλου εξουσίας ή κάποια πιθανά αδιέξοδα στην οικονομία, οδηγήσουν στην έναρξη της επιχείρησης πολιτικής εξόντωσης του βασικού αντιπάλου, ο τέως πρωθυπουργός δεν θα αρκεί να έχει πίσω του ένα κόμμα. Θα χρειαστεί μια παράταξη.