Η φτώχεια ως “υποχρέωση” του Αριστερού

Στην Ελλάδα υπήρχε και υπάρχει η αντίληψη ότι ο “ποβερισμός” είναι ένα ιδανικό που ταιριάζει στην Αριστερά.

Μια στρεβλή θέση, που αφενός παίρνει ως δεδομένο την  εξιδανίκευση της φτώχειας και την ψευδοθεωρία ότι η Αριστερά επιδιώκει εξίσωση προς τα κάτω για όλους -ενώ επιδιώκει το αντίθετο- και ότι όσοι έχουν προοδευτικές απόψεις και νοιάζονται για το διπλανό τους, πρέπει απαραίτητα να είναι ρακένδυτοι. 

Είναι φυσικά μια βολική άποψη, καθώς αυτοί που την εκφέρουν, αφενός θεωρούν ότι έχουν αποκλειστικό δικαίωμα να απολαμβάνουν τα οφέλη της εργασίας (δικής τους ή των άλλων), αφετέρου γνωρίζουν πολύ καλά ότι ένας προλετάριος ή ένας αγρότης που δουλεύει όλη μέρα είναι πολύ δύσκολο στον ελάχιστο χρόνο που του απομένει να μη σκέφτεται το στομάχι του, αλλά να οργανώνει επαναστάσεις (εναντίον τους).

Είναι επίσης μια άποψη ανιστόρητη, καθώς είναι γνωστό ότι στην πρωτοπορία της Αριστεράς, βρέθηκαν πολλές φορές  οι λεγόμενοι “αποστάτες της τάξης τους”, άνθρωποι που παρά το ότι θα μπορούσαν να ακολουθήσουν μια πολύ πιο εύκολη ζωή βάσει καταγωγής και περιουσίας, επέλεξαν να σταθούν δίπλα στους φτωχούς. Τρανότερο παράδειγμα όλων ο Ερνέστο Τσε Γκεβάρα.

Ο καυγάς που προκλήθηκε στην Ελλάδα για τη βίλα του επικεφαλής των Podemos, βασίζεται στην παραπάνω παρεξήγηση. Οι εγχώριοι κατήγοροι και υπερασπιστές, συγκρούστηκαν με πάθος.

Οι μεν βρήκαν ευκαιρία να ειρωνευτούν την κυβέρνηση εξ αντανακλάσεως, οι δε “τσίμπησαν”, υπερασπιζόμενοι το δικαίωμά του να έχει ένα ακριβό σπίτι.

Οι πρώτοι παγιδευμένοι στη θεωρία του Αριστερού, που στο μυαλό τους για να είναι συνεπής πρέπει να πεινάει και να βασανίζεται. Οι δεύτεροι από μια ακατανόητη υποχρέωση να υψώσουν τείχη για να προστατευθούν από το λάθος του Ιγκλέσιας.

Διότι σαφώς πρόκειται περί λάθους. Και αυτό αποδεικνύεται από το γεγονός ότι τα μέλη των Podemos κλήθηκαν από τον ίδιο σε ψηφοφορία για το αν θα πρέπει να συνεχίσει να ηγείται, μετά τις αντιδράσεις που προκλήθηκαν.

Αν ο ηγέτης του κόμματος, δεν μπορεί να καταλάβει τις διαβαθμίσεις που υπάρχουν ανάμεσα στο πάμπτωχος και στο βίλα με πισίνα, τότε είναι ακατάλληλος για τη θέση του.

Όχι επειδή δεν έχει δικαίωμα στα νομίμως αποκτηθέντα πλούτη. Αλλά λόγω αδυναμίας κατανόησης του τι σημαίνει ο αρχηγός του συγκεκριμένου κόμματος με τη συγκεκριμένη ρητορική, σε μια χώρα που οι φτωχοί χάνουν τα σπίτια τους, να αγοράζει το συγκεκριμένο ακίνητο.

Με λίγα λόγια, πρέπει να καθαιρεθεί όχι λόγω συβαριτισμού, αλλά κυρίως λόγω βλακείας για το εκπληκτικό δώρο που έκανε στους ιδεολογικούς αντιπάλους της Αριστεράς, εντός και εκτός Ισπανίας.