Το Μάτι, οι Πρέσπες και ο θρίαμβος της μικροπολιτικής

Στην ομιλία του στη Σύνοδο Κορυφής του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για το Κλίμα, ο πρωθυπουργός έδειξε να αντιλαμβάνεται και τη σημασία του θέματος και το πώς πρέπει να αντιμετωπίζονται τα ζητήματα κλιματικής αλλαγής και οι περιβαλλοντικές καταστροφές.

Η περιγραφή του για την τραγωδία στο Μάτι, ήταν ακριβής, ωστόσο σε προφανή αναντιστοιχία με τη στάση της Νέας Δημοκρατίας όλο τον τελευταίο χρόνο.  Τι μεσολάβησε; Μα φυσικά οι εκλογές.

“Νωρίς το απόγευμα της 23ης Ιουλίου πέρυσι μία μικρή φωτιά ξέσπασε σε λόφο έξω από την Αθήνα. Οι πυροσβεστικές υπηρεσίες αντιμετωπίζουν χιλιάδες τέτοιες φωτιές κάθε χρόνο. Αυτή όμως ήταν διαφορετική. Οδηγημένη από ισχυρότατους ανέμους, εξαπλώθηκε γρήγορα και έφθασε στην προαστιακή κωμόπολη του Ματιού. Μόλις μπήκε στην πευκόφυτη οικιστική περιοχή κατέστη αδύνατο να περιοριστεί. Οι άνθρωποι έτρεχαν για να σώσουν τη ζωή τους πριν δοθεί οιαδήποτε εντολή εκκένωσης. 102 δεν τα κατάφεραν. Πέθαναν σε μια πύρινη κόλαση. Όλα έγιναν σε λιγότερο από τέσσερις ώρες. Η καταστροφή στο Μάτι συγκλόνισε βαθύτατα την ελληνική κοινωνία. Τα ακραία καιρικά φαινόμενα είναι η άμεση συνέπεια της κλιματικής αλλαγής. Δεν είναι πρόβλημα που μπορούμε να μεταθέσουμε για λίγες δεκαετίες. Πρέπει να αντιμετωπιστεί εδώ και τώρα, καθώς οι επιπτώσεις της επηρεάζουν τις ζωές εκείνων που, μέχρι πρότινος, δεν ενδιαφέρονταν πολύ για το θέμα”, είπε ο πρωθυπουργός από το βήμα του ΟΗΕ.

Τον Αύγουστο του 2018, ο κ. Μητσοτάκης, ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης είχε επισκεφθεί το Μάτι και είχε δεσμευτεί ότι “οι υπεύθυνοι θα λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους”.

“Έχω μεγάλη εμπιστοσύνη στη δικαιοσύνη, θα κάνει τη δουλειά της αλλά σε μια δημοκρατία υπάρχει ευθύνη και υπάρχει και λογοδοσία, κάποιοι έφταιγαν που 102 άνθρωποι έχασαν τις ζωές τους και εκατοντάδες αν όχι χιλιάδες έχασαν τις περιουσίες τους”, είχε δηλώσει.

Είναι προφανής η διαφορά αντιμετώπισης του ίδιου ζητήματος, όχι μόνο από τον νυν πρωθυπουργό και τότε αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης, αλλά και από δημοσιολογούντες, που αντιμετώπισαν μια εθνική τραγωδία, ως ένα αμιγώς πολιτικό γεγονός. Ως μια ευκαιρία να πλήξουν τον αντίπαλο.

Τότε, οι ευθύνες της προηγούμενης κυβέρνησης ως προς την αντίδραση του κρατικού μηχανισμού και τον συντονισμό -υπαρκτές και με πολιτικό κόστος που έπρεπε να αναληφθεί- μετατράπηκαν με μεγάλη ευκολία από τη Νέα Δημοκρατία σε απροκάλυπτη εκμετάλλευση της τραγωδίας.

Το αντί-ΣΥΡΙΖΑ μέτωπο δεν επέτρεψε να υπάρξει πραγματική συζήτηση για τα αίτια της τραγωδίας, καθώς τα λάθη της τότε κυβέρνησης ήταν το μόνο θέμα που έπρεπε να μείνει στο κάδρο. Ούτε η κλιματική αλλαγή, ούτε οι νοοτροπίες, ούτε οι αυθαιρεσίες ετών.

Μόλις πέρασαν οι πρώτες μέρες του βουβού πένθους, η τραγωδία στο Μάτι, μπήκε στη ζυγαριά του πολιτικού κέρδους και του πολιτικού κόστους.

Ίδια τακτική ακολουθήθηκε και στο Μακεδονικό. Η στάση της Νέας Δημοκρατίας πριν και μετά τις εκλογές ήταν απολύτως κυνική και απολύτως αποτελεσματική.

Αγκάλιασε τα συλλαλητήρια, έδειξε ανοχή στις κραυγές περί “προδοτών”, κεφαλαιοποίησε το πολιτικό κέρδος στις εκλογές και σήμερα “μάχεται” για την αυστηρή τήρηση της Συμφωνίας των Πρεσπών.

Μπορεί ένα κόμμα σε δυο κομβικά ζητήματα, να υποστηρίζει εντελώς άλλα πράγματα με διαφορά λίγων μηνών; Μπορεί, αρκεί να έχουν μεσολαβήσει εκλογές και όλοι οι κομματικοί στόχοι να έχουν επιτευχθεί. Τόσο απλά και τόσο κυνικά.