Ένα παιδί μετράει τις ψήφους

Τέσσερα, πέντε έξι και άγνωστο πως η Μαιρούλα έγινε η πρωταγωνίστρια του προαυλίου όταν τα αγόρια της τάξης έπαιζαν ποδόσφαιρο.

Το αγοροκόριτσο ονόματι Μαιρούλα σιχτίριζε κάθε φορά που ερχόταν η ώρα της γυμναστικής καθότι δεν ήθελε να ξετυλίξει το σκέρτσο της στους παραδοσιακούς χορούς αλλά να κλωτσήσει και εκείνη τη στρογγυλή θεά, όπως έκανε τα καλοκαίρια με τα χωριατόπαιδα που την λάτρευαν.

Όλα άρχισαν  όταν έβαλε μπρος τη γυναικεία της φύση λέγοντας στα αγόρια ότι δεν την αφήνουν να παίξει γιατί πολύ απλά τη φοβούνται. Έτσι, τόσο απλά ο ανδρικός εγωισμός λειτούργησε και την άφησαν να παίξει.

Η Μαιρούλα όμως δεν ήταν “πρωτάρα” και το ένα γκολ που έβαλε στα μάτια των αγοριών μέτρησε για δέκα. Τότε αρκετά αγόρια  παραμέρισαν το γεγονός ότι ήταν κορίτσι και πείστηκαν.  Όμως άλλα, όπως ο Νικολάκης απλά δεν διανοούνταν ότι θα παίζει μαζί τους ένας εχθρός, ένα κορίτσι. Ένα εννιάχρονο αγόρι δε παίζει με κορίτσια είναι ακόμα στη φάση που απλά τα μισεί και δεν καταλαβαίνει πως στη πορεία θα τα αγαπήσει. Το να παίζεις με ένα κορίτσι είναι σαν να πηγαίνεις σινεμά σε βραδιά Champions League.

Έτσι, κλήθηκαν για πρώτη φορά στη ζωή τους να ψηφίσουν για κάτι, να κρίνουν κάτι που ναι μεν σε μας φαντάζει τόσο απλό αλλά στον κόσμο των παιδιών και ειδικά των αγοριών ήταν  και παραήταν σοβαρό ζήτημα.

Τα αγόρια, λοιπόν, έκοψαν χαρτάκια στα οποία έγραψαν ένα απλό ναι όσοι ήθελαν στη παρέα τους τη Μαιρούλα και ένα απλό όχι όσοι ήθελαν να τη στείλουν στον μαρτυρικό χορό του Ζαλόγγου με τις όμοιές της.

Έριξαν τα χαρτιά σε ένα σακουλάκι από πατατάκια, τα ανακάτεψαν και η Μαιρούλα περίμενε με αγωνία την ετυμηγορία, ενώ ο διαιτητής άρχισε την καταμέτρηση.

Έξι ψήφοι υπέρ και πέντε κατά! Κι όμως η Μαιρούλα τα είχε καταφέρει. Το γκολ της τους έπεισε ότι είναι μια από αυτούς.  Ο μόνος που δυσκολεύτηκε να το χωνέψει ήταν ο Νικολάκης ο οποίος μετά από καμιά δεκαριά καλαμιές το πήρε απόφαση…

Αργότερα η Μαιρούλα μεγάλωσε και έγινε Μαρία, μπήκε στην εφηβεία αφήνοντας πίσω της την χαμένη αθωότητα του Δημοτικού και πέρασε το κατώφλι της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης. Εδώ βρέθηκε για πρώτη φορά στη θέση του ψηφοφόρου, μπερδεμένη για το αν θα πρέπει να ψηφίσει την κολλητή της για πρόεδρο του τμήματος ή απλά αυτόν που κρίνει καλύτερο για την εν λόγω θέση.

Το σακουλάκι με τα πατατάκια έγινε μαυροπίνακας όπου η καθηγήτρια κατέγραφε ψήφο ψήφο την σκληρή αναμέτρηση των πρωταγωνιστών και η κολλητή της κέρδισε με διαφορά μιας ψήφου.

Ναι η Μαρία είχε ψηφίσει την κολλητή, έτσι απλά χωρίς λόγο (Δεκαπέντε χρονών ήταν τι περιμένατε;)

Τα χρόνια πέρασαν και η Μαρία πέρασε τις πύλες του Πανεπιστημίου, όπου γνώρισε τον συνδικαλισμό και η αλήθεια είναι τον μίσησε λιγάκι.

Φωνές, πανό, σημειώσεις- δέλεαρ για μια ψήφο. Όλα αυτά της προκαλούσαν εμετό και κάθε φορά κατέβαινε να ψηφίσει, ούσα πεισματάρα θέλοντας με τη ψήφο της να αλλάξει αυτήν την εικόνα.

Έτσι με το που έγινε 18 ήθελε τόσο πολύ να ψηφίσει. Εκεί ήταν που περνώντας για πρώτη φορά το παραβάν θυμήθηκε τον μαυροπίνακα και την κολλητή της. Ξαφνικά ένιωσε τύψεις γιατί δε πίστευε πως η κολλητή της έκανε για αυτή τη θέση απλά την ψήφισε γιατί ήταν το φιλαράκι της και δεν ήθελε να την στενοχωρήσει.

Τότε ορκίστηκε να μην το ξανακάνει ποτέ αυτό.

…”Μαμά, μαμά ποιο φόρεμα να πάρω; Το καφέ ή το άσπρο;” ακούγεται μια παιδική φωνούλα από το βάθος του καταστήματος.

Όποιο σου αρέσει μικρή μου απαντά η Μαρία…

* Η Μαρίνα Χατζηδημητρίου σπούδασε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο στο τμήμα Επικοινωνίας, Μέσων και Πολιτισμού και έχει μεταπτυχιακό δίπλωμα στη Διοίκηση Υπηρεσιών με ειδίκευση στην Διοίκηση Οργανισμών Μέσων Ενημέρωσης και Ψυχαγωγίας (Media and Entertainment Management) – ΔΟΜΕΨ του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών. Μετά την πρακτική της στο ραδιόφωνο του Alpha, εντάχθηκε στο προσωπικό της 24 Μedia και είναι Senior Editor του News247.gr