Κρυπτεία στον Παράδεισο

Δε ξέρω για αγγέλους, αλλά ο Παράδεισος έχει την κρυπτεία του. Α, ναι! Δεν το ξέρατε; Βέβαια, τα προνομιούχα πλάσματα  που κατοικούν στον Παράδεισο έχουν την κρυπτεία τους, ως άμυνα έναντι των εχθρών τους. Επιτρέψτε μου να εξηγηθώ –τί είναι τέλος πάντων αυτή η κρυπτεία, γιατί την έχουν ανάγκη οι Παραδείσιοι, ποιοι είναι αυτοί και ποιοι οι εχθροί τους.

Λοιπόν, η κρυπτεία είναι μια μυστική οργάνωση, μια συμμορία, που βοηθάει αυτούς που κατοικούν εκτός  Παραδείσου να καταλάβουν τη θέση τους. Να αποδεχτούν την τάξη του κόσμου. Να χωνέψουν το γεγονός πως ο Παράδεισος είναι για Ελάχιστους, και η Κόλαση για Όλους Τους Άλλους, γηγενείς και επήλυδες. Ναι! Η κρυπτεία λοιπόν πήρε το ονομά της από εκείνη την ομάδα των αρχαίων Σπαρτιατών, οι οποίοι έβγαιναν τη νύχτα, στα κρυφά και τα μουλωχτά, και καθάριζαν εκείνο τον στιβαρό και περήφανο είλωτα, από τον οποίο έκριναν ότι μπορεί να κινδυνεύσουν στο μέλλον. Σκότωναν προληπτικώς.

Βέβαια, θα μου πείτε εδώ πως ακόμα κι η Κου Κλουξ Κλαν, ακόμα κι οι λευκοί ρατσιστές αριστοκράτες του Αμερικάνικου Νότου έστηναν ένα φλεγόμενο σταυρό μπροστά  από το σπίτι του ενοχλητικού μαύρου, πριν τον λιντσάρουν. Όμως τα μέλη της Λακεδαιμόνιας  κρυπτείας, αυτοί οι ηρωικοί Σπαρτιάτες πολεμιστές,  δεν έμπαιναν στον κόπο να προειδοποιήσουν, απλώς κάνανε ντου μέσα στα μαύρα μεσάνυχτα κι έκοβαν το λαιμό του άτακτου είλωτα μπροστά στην οικογένειά του. Για παραδειγματισμό.

Οι Σπαρτιάτες κινδύνευαν από τους Είλωτες. Οι Εκλεκτοί του Παραδείσου νιώθουν πως απειλούνται από όλους εμάς, τους Κολασμένους, που είμαστε υποχρεωτικά νομοταγείς, επειδή αφενός δεν  έχουμε την τεχνογνωσία και τις γνωριμίες να φοροδιαφύγουμε, και αφετέρου δεν έχουμε και τίποτα να κρύψουμε – οι πέντε δεκάρες που είχαμε στην μπάντα,  σ’ αυτά τα δέκα χρόνια της Κρίσης, πάνε, εξαερώθηκαν.

Είμαστε κάπως σαν τον γάιδαρο του Χότζα – τρώμε όλο και λιγότερο, και πάνω που θα μάθουμε να επιβιώνουμε χωρίς να τρώμε καθόλου, πεθαίνουμε.  Οι Κολασμένοι είμαστε εμείς. Με την παράλογη, άδικη, αντικοινωνική και επαχθή φορολογία που μας έχει επιβληθεί, με τον κεφαλικό φόρο που πληρώνουμε, αγοράζουμε πανάκριβα γλίσχρες υπηρεσίες Υγείας, Παιδείας και Πρόνοιας, ενώ τα Γηρατειά ψάχνουν την περηφάνια τους στα πεταμένα περισσεύματα της Λαϊκής.

Οι κάτοικοι του Παραδείσου, από την άλλη, με το χρυσάφι τους καβατζωμένο και απροσπέλαστο από νόμους, εφορίες και λοιπούς ελεγκτικούς μηχανισμούς, κάθονται εκεί, στην κορφή της τροφικής αλυσίδας, και βγάζουν δεκάρικους λόγους, με υψωμένο φρύδι, για φορολογική συνείδηση, για κοινωνική υπευθυνότητα, για ισονομία, δικαιοσύνη, νομιμότητα και δημοκρατία.

Όμως, όλο και λιγότεροι Κολασμένοι  δίνουν βάση σ’ αυτά τα ψεύτικα τα λόγια τα μεγάλα, κι  αρχίζουν να σηκώνουν κεφάλι. Ψάχνουν πολύ, μιλούν πολύ, βγάζουν γλώσσα, αυθαδιάζουν, φέρνουν στο φως μυστικά έγγραφα του Παραδείσου. Τα βλέπουν αυτά οι Παραδείσιοι, που ζουν εις βάρος των άλλων, που το πλεόνασμά τους είναι ακριβώς ό,τι λείπει από όλους τους άλλους, ώστε να ζήσουν μια αξιοπρεπή ζωή, και σκέφτονται πως η πλέμπα, οι πολλοί έχουν ξεχάσει τη θέση τους, έχουν υψωθεί, και πρέπει να ταπεινωθούν. Άμεσα.

Ε, εδώ μπαίνει η κρυπτεία.  Το οπλισμένο δεξί χέρι των Κατοίκων του Παραδείσου. Που σήμερα θα πετάξει σπασμένα μπουκάλια και κοτρόνες στο σπίτι ενός παιδιού μέσα στη νύχτα, και αύριο θα βάλει μπουρλότο σε μια παράγκα, με τη φαμίλια μέσα. Και μεθαύριο θα εκτελέσει ένα δημοσιογράφο. Γιατί; Για να σωφρονιστούν όσοι πιστεύουν πως είναι ίσοι ενώπιον του νόμου με βασίλισσες, επιχειρηματίες, τραπεζίτες, πολιτικούς, ροκ σταρς και λοιπά παραδείσια πλάσματα.

*Ο Παύλος Μεθενίτης είναι δημοσιογράφος του Ραδιοφώνου 24/7