Το δίκιο του χρυσαυγίτη και το δίκιο του Κατρούγκαλου

Την Τετάρτη (16/10) ο χρυσαυγίτης βουλευτής Παναγιώτης Ηλιόπουλος, στη συζήτηση για την άρση  της ασυλίας του, είπε με σχεδόν σπαραχτικό τρόπο: «Θα έρθει σε λίγο καιρό η αγέννητη κόρη μου και θα με ρωτήσει: “Πατέρα γιατί σε ταλαιπώρησαν τόσο;” και θα της πω: “Κορίτσι μου, κάποια στιγμή θεωρήθηκε έγκλημα να αγαπάς την πατρίδα σου, θεωρήθηκε κακούργημα να προσφέρεις το μισθό σου σε συνανθρώπους σου που το  έχουν ανάγκη, ακόμα και να δίνεις το αίμα σου σε αυτούς που το χρειάζονται  θεωρήθηκε κακούργημα”».

Δυο ημέρες νωρίτερα, τη Δευτέρα 14/10 στην «Ανατροπή» του MEGA, ο καθηγητής συνταγματικού δικαίου Γιώργος Κατρούγκαλος μίλησε για τη βία στην κοινωνία και τα πανεπιστήμια: «Υπάρχουν περιπτώσεις που ο λαός δεν μπορεί να αντιδράσει αλλιώς, παρά μονάχα με τη βία. Οι καταλήψεις των φοιτητών, δεν είναι βία, είναι έκφραση δικαιώματος. Προσωπικά, υπάρχουν περιπτώσεις που θεωρώ δικαιολογημένη την κατάληψη ενός δημοσίου κτιρίου. Η κοινωνία οφείλει να αντιδρά, ακόμα κι αν η αντίδραση της δεν κινείται μέσα στα θεσμοθετημένα όρια».  Στις επίμονες ερωτήσεις και επιθέσεις των υπόλοιπων καλεσμένων (έξαλλη η Σώτη Τριανταφύλλου τον κατηγόρησε για απαράδεκτη ελαφρότητα και αήθη συμπεριφορά) και στην απαίτηση να εξηγήσει ποιος ακριβώς αποφασίζει το σωστό, το δίκαιο, το συνταγματικό, επέμεινε δίχως καμία παρέκκλιση: «Η κοινωνία».

Τι σχέση έχει το ένα περιστατικό με το άλλο, θα πείτε. Πάλι η θεωρία των δυο άκρων (ο καθηγητής Κατρούγκαλος ανήκει πολιτικά στην αριστερά), το τσουβάλιασμα, οι συμψηφισμοί κ.λ.π.  Βαρετό. Συμφωνώ. Ο καθένας έχει βγάλει τα συμπεράσματα του πια και οι συζητήσεις πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα είτε γίνονται για ψηφοθηρικούς σκοπούς, είτε δεν έχουν ουσιαστικά αντίκρισμα.

Αυτό που θέλω απλώς να επισημάνω είναι ότι και στη μία περίπτωση και στην άλλη, οι ομιλητές πίστευαν (φαινόταν ξεκάθαρα στο ύφος τους) ότι έχουν δίκιο. Ναι, ο Ηλιόπουλος θεωρεί ότι δεν αποτελεί τίποτα περισσότερο από  έναν καλό πατριώτη. Κι αν ο πατριωτισμός επιβάλει να κοπούν μερικά μελαμψά (όχι λόγω ηλιοθεραπείας) λαρύγγια, τότε τι να γίνει, οι μεγάλες ιδέες απαιτούν θυσίες.

Για τον Κατρούγκαλο, να είμαι ειλικρινής, δεν παίρνω και όρκο. Ίσως σε κάποιο ποσοστό ήθελε να κολακέψει τους φοιτητές του ή απλώς φιλοδοξεί να ακολουθήσει πολιτική καριέρα Πιθανότατα πάντως πίστευε κι εκείνος ότι μιλάει σωστά, σαν γνήσιος αριστερός αντιεξουσιαστής – διανοούμενος. Κι αν εξαιτίας των όσων είπε, σήμερα – αύριο ανοίξουν μερικά κεφάλια συναδέλφων του καθηγητών, ΟΚ, επανάσταση δίχως…καρούμπαλα δεν μπορεί να υπάρξει…

Με τρομάζουν οι ιδεολογίες. Κουμουνιστής, σοσιαλιστής, αντιεξουσιαστής, εθνικιστής, όλα τα σε «-ιστής». Οι ιδεολογίες του 20ου αιώνα εκφυλίστηκαν σε ιδεοληψίες. Κι έπειτα σε σφαγές. Ο κόσμος, εν αντιθέσει με ότι πιστεύουν οι περισσότεροι, δεν πάσχει από την κατάρρευση  των ιδεολογιών. Πάσχει από την κατάρρευση της προσωπικής ηθικής.  Από την αδυναμία του καθενός μας να ξεχωρίσει το σωστό από το λάθος. Μια αδυναμία η οποία εκτρέφεται στον κόρφο των «ιδεολογιών». Ειδικά εκείνων που προτάσσουν μια ολόκληρη κοσμοθεωρία για να εξηγήσουν τα πάντα και θυσιάζουν με ευκολία την ατομική κρίση στο «δίκιο του αγώνα».

Οι μεγαλύτεροι εγκληματίες της παγκόσμιας ιστορίας, «πέτυχαν» επειδή κατάφεραν να αφαιρέσουν από τους ανθρώπους την  ικανότητα να σκέφτονται για τον εαυτό τους και τους έπεισαν ότι οι φρικαλεότητες τους ήταν ιδεολογικά δικαιολογημένες, Γιατί είχαν στόχο το ευρύτερο καλό.

Είτε μιλάμε για το ολοκαύτωμα, είτε για ένα μαχαίρωμα στο Πέραμα, η αφετηρία παραμένει κοινή. Το «δίκιο» της βίας. Αυτό είναι το θέμα μου λοιπόν. Το δίκιο της βίας και τα αμέτρητα θύματα του. Δολοφόνοι και δολοφονηθέντες…

Το άρθρο του κ. Κεφαλογιάννη δημοσιεύτηκε πρώτη φορά την Πέμπτη στο

* Ο Κώστας Κεφαλογιάννης  είναι δημοσιογράφος. Εργάστηκε στις εφημερίδες Εξουσία, Sportime, Εξέδρα των Σπορ και στους ραδιοφωνικούς σταθμούς Sportime 89,2 και Arrena 89,2. Αρθρογραφεί καθημερινά στο www.prismanews.gr και στο Contra.gr. Συνήθως είναι πιο φλύαρος από το βιογραφικό του…