Αν βρούμε άλλες 7.000 ΤΡΑΙΝΟΣΕ …καθαρίσαμε;

Μέσα στην παραζάλη των κομματικών ανακοινώσεων και της επικοινωνιακής αντιπαράθεσης για την πώληση της ΤΡΑΙΝΟΣΕ το μόνο βέβαιο είναι ότι η εταιρεία απέκτησε ξένο ιδιοκτήτη, χωρίς να μειωθεί -όπως υποτίθεται ότι ήταν ο στόχος- το ελληνικό χρέος, καθώς τα 45 εκατ. του τιμήματος δεν φτάνουν ούτε για ζήτω, και χωρίς να υπάρχει καμιά εγγύηση ότι η “νέα εταιρεία” θα συμβάλλει στην περιβόητη έξοδο από την κρίση.

Επειδή λοιπόν όντως τα 45 εκατομμύρια είναι ψίχουλα, η αντιπολίτευση θα είχε δίκιο στις αιτιάσεις της εάν δεν είχε υπερψηφίσει το μνημόνιο μέσω του οποίου μπήκαμε στο μονόδρομο που μάς έφερε στην… “μοναδική” προσφορά της Ferrovie.

Γιατί δεν είναι δυνατόν όλοι τους, από τη ΝΔ μέχρι το Πασόκ κι από το Ποτάμι μέχρι τον Θεοχάρη, να “ξεχνούν”, πολύ βολικά και πολύ οργανωμένα, ότι το περιβόητο 3ο Μνημόνιο έστειλε στο καλάθι των αχρήστων, μαζί με τις “παλιές” θέσεις του Σύριζα, τις προτάσεις των… υπουργών του για “επανεξέταση από την αρχή του μοντέλου της ΤΡΑΙΝΟΣΕ” και έκανε “υποχρεωτική” την πώλησή της TΡΑΙΝΟΣΕ στην ιταλική εταιρεία.

Άλλωστε δεν είναι δυνατόν να αγνοούν ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή και γενικότερα οι “Θεσμοί”, χρησιμοποιώντας άλλη μια φορά το μαστίγιο και το καρότο, έβαλαν να κρέμεται πάνω από τις σκέψεις για “επανεξέταση” η πρόθεσή τους να κηρυχτούν παράνομες οι κρατικές ενισχύσεις στην ΤΡΑΙΝΟΣΕ, που φτάνουν τα 750 εκατομμύρια, δηλαδή… 16 φορές η τιμή πώλησης της εταιρείας!

Και, προφανώς, όλοι τους γνωρίζουν ότι τώρα που το αγαπημένο τους ΤΑΪΠΕΔ πήρε την απόφαση που ήθελαν να πάρει “ανοίγει ο δρόμος για επιτυχές κλείσιμο του φακέλου” και διαγραφή του προβλήματος. Για να μην μιλήσουν όμως για την ουσία, και να μην θίξουν τους αξιότιμους εκπροσώπους των θεσμών και τα παιχνίδια που παίζουν, αντιπαραθέτουν τα 300 εκατ. που υποτίθεται ότι είχε εξασφαλίσει η κυβέρνηση Σαμαρά ως αντίτιμο για την πώληση.

Γιατί τέτοια προσφορά δεν υπήρξε ποτέ! Υπήρξε “ενδιαφέρον” από Γάλλους, Ρουμάνους και Ρώσους, που ο ένας μετά από τον άλλον την έκαναν, αφήνοντας τον διαγωνισμό στον αέρα και στην ευθύνη της… επόμενης κυβέρνησης.

Σήμερα λοιπόν φωνάζουν απλώς για τα μάτια του κόσμου. Υποβοηθούμενοι βέβαια από τον Σύριζα, που έχοντας λερωμένη την φωλιά του δεν μπορεί να πει το απλό, “τι να κάνουμε το έχουμε υπογράψει και αυτό και άλλα τέτοια όπως θα φανεί τους επόμενους μήνες και εσείς μάς στηρίξατε”.

Τι να πει λχ ο Σταθάκης που κατακεραύνωνε τον Σαμαρά για την πιθανότητα να πουληθεί η ΤΡΑΙΝΟΣΕ έναντι 300 εκατ. ενώ τώρα αποδέχεται τα 45 εκατ. και τα… ενστερνίζεται κιόλας; Και τι να πει ο Σπίρτζης που θα έφερνε τα “νέο μοντέλο” λειτουργίας της εταιρείας και το έκανε γαργάρα;

Οπότε, επί της ουσίας, μούγκα στη στρούγκα όλοι. Ούτε λέξη για την αποτίμηση της εταιρείας από τους δύο “διαφορετικούς ανεξάρτητους αποτιμητές”. Ούτε φράση για την “θετική γνωμοδότηση του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων”, που και αυτό αποτελείται από… ανεξάρτητους ειδικούς.

Και πάνω απ’ όλα ούτε σκέψη να τεθεί σε συζήτηση αυτό καθαυτό το Μνημόνιο και τα κίνητρα των “Θεσμών” που μάς το επέβαλαν, για την… αποπληρωμή του χρέους βεβαίως βεβαίως.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας.