Οι τσαμπουκαλισμοί των σαμαροβενιζέλων

Οι τσαμπουκαλισμοί των σαμαροβενιζέλων

Δύο μέτρα και σταθμά παντού και πάντα. Άλλα για τους πολλούς και άλλα για τους ίδιους. Σε αυτό συνοψίζεται η στάση των εμπλεκομένων στο σκάνδαλο Novartis που πάσχισαν πολύ για να κρυφτεί η ουσία

Δεν ήταν και τόσο ενδιαφέρουσα η συζήτηση χτες στη Βουλή καθώς έμεινε εντός των αναμενομένων πλαισίων. Ίσως γιατί οι περισσότεροι βουλευτές δεν έχουν τη δυνατότητα να ξεπεράσουν τον εαυτό τους και να υπερβούν τα εσκαμμένα. Ίσως πάλι γιατί με τα χρόνια οι λεκτικές αντιπαραθέσεις, οι ψευτοτσαμπουκαλισμοί και τα τηλεοπτικού χαρακτήρα σόου έχουν ναρκοθετήσει το έδαφος της ουσιαστικής πολιτικής αντιπαράθεσης.

Ούτε μάθαμε και πολλά για την Novartis. Ή μάλλον εμπεδώσαμε ότι υπήρξε σκάνδαλο, καθώς κανείς δεν τόλμησε να το αμφισβητήσει αυτό, αλλά αν πιστέψουμε τους αναφερόμενους στις καταθέσεις των μαρτύρων, ουδείς ευθύνεται. Γιατί όλοι έσπευσαν να δηλώσουν αθώοι του αίματος αλλά ουδείς έδωσε μια στοιχειώδη έστω εξήγηση ποιος είχε την “ιδιοκτησία” αυτού του πάρτι του φαρμάκου. Και βέβαια όλοι αυτοί οι λαλίστατοι κατά τα άλλα παρέλειψαν να αναφέρουν ότι αυτό το πάρτι το πληρώσαμε εμείς που ποτέ δεν χορέψαμε τσικ του τσικ με τους Φρουζήδες.

Αυτός όμως ήταν ο στόχος των Σαμαροβενιζέλων. Να εκτρέψουν τη συζήτηση από την ουσία του σκανδάλου και να συζητηθεί οτιδήποτε άλλο εκτός από την ανάγκη διερεύνησής του. Για αυτό και επιλέχτηκαν ξανά, και πριν από τη συζήτηση και κατά τη διάρκειά της, οι εμφυλιοπολεμικοί τόνοι, ο ακραίος διχαστικός λόγος και οι συνεχείς θρησκευτικές επικλήσεις της ημέρας… κρίσης που έρχεται.

Αν και δεν είναι και πολύ άνθρωποι της πίστης, συμπεριφέρθηκαν κυριολεκτικά σαν παλιοημερολογίτες, που μόνη τους έγνοια είναι να μην αλλάξει το παραμικρό από τον κόσμο “τους”. Γιατί όλοι τους, από τον Βενιζέλο μέχρι τον Άδωνη και από τον Λοβέρδο μέχρι τον Σαμαρά, ανήκουν ουσιαστικά στο ίδιο κόμμα. Το κόμμα των παρηκμασμένων ελίτ που μας οδήγησαν εδώ, αυτών που αντιμετωπίζουν διαχρονικά τον λαό σαν εχθρό, ενώ σκύβουν πειθήνια το κεφάλι στα κελεύσματα του ξένου παράγοντα.

Για αυτό και χρησιμοποίησαν σχεδόν τις ίδιες λέξεις χτες. Για αυτό και αλληλοχειροκροτούνταν. Και για αυτό, θέλοντας να τονίσουν ακόμα μια φορά πόσο ανώτεροι είναι, τα μέλη αυτής της λέσχης εξήγησαν σε όλους τους τόνους και με όλους τους τρόπους, ότι είναι οι ρυθμίσεις, οι νόμοι και οι κανόνες, ισχύουν για όλους τους άλλους αλλά όχι για αυτούς.

Αυτοί μηνύουν αλλά δεν (θέλουν να) μηνύονται. Καταγγέλλουν αλλά δεν (θέλουν να) καταγγέλλονται. Κατηγορούν αλλά δεν (θέλουν να) κατηγορούνται. Ζητούν εξηγήσεις διαρκώς, ακόμα κι όταν αυτοί είναι υπόλογοι, αλλά δεν θέλουν να εξηγούνται.

Γιατί αυτοί, πορφυρογέννητοι ή αυτοδημιούργητοι, περισσότερο ή λιγότερο συγκροτημένοι, περισσότερο ή λιγότερο ανερμάτιστοι, θεωρούν ότι δεν είναι σαν και εμάς τους αποδέλοιπους. Γιατί αυτοί είναι το… σύστημα. Και σύστημα θέλουν να παραμείνουν.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι Διευθυντής Σύνταξης στο Έθνος.

Ροή Ειδήσεων

Περισσότερα