Το Ελληνικό και ο Μουζάλας που δεν φταίει ποτέ

Μερικά πράγματα έπρεπε να είναι απλά αλλά δεν είναι. Όσο και να φωνάξει λχ ο Μουζάλας μπροστά στις κάμερες, όσες ευθύνες και να ρίξει σε αλληλέγγυους που “προσφέρουν κακές υπηρεσίες στους πρόσφυγες”, η μαύρη αλήθεια είναι ότι ο υπουργός δεν έκανε τίποτα για να λύσει τα προβλήματα των χιλιάδων “ξεχασμένων” στο Ελληνικό που ζουν κάτω από άθλιες συνθήκες.

Και δεν είναι λύση το “όποιου δεν του αρέσει να φύγει”, που τόσο εύκολα ξεστόμισε ο υπουργός. Αντίθετα είναι καιρός να καταλάβει, και αν δεν μπορεί να του δώσουν να το καταλάβει οι… αρμοδιότεροι, οι συντονιστές του κυβερνητικού έργου ή και ο ίδιος ο πρωθυπουργός, ότι η δουλειά του δεν είναι να κουκουλώνει τα προβλήματα, βάζοντας το μαχαίρι στο λαιμό ανθρώπων που βρέθηκαν στην ανάγκη μας.

Όπως επίσης, δεν είναι δουλειά του να σπέρνει μισαλλοδοξία για να την θερίσει μόλις της δοθεί ευκαιρία κάποια νεοναζιστική συμμορία. Αυτό που πρέπει να κάνει είναι να καταγράφει τα προβλήματα και να δίνει εγκαίρως, ουσιαστικές λύσεις. Αυτό δηλαδή που δεν έκανε στη Μόρια και τη Σούδα, αυτό που δεν έκανε στη Σάμο, αυτό που δεν έκανε ούτε χτες στο Ελληνικό.

Γιατί τα προβλήματα τα γνωρίζει. Τα έχουν καταγράψει οι αρμόδιες υπηρεσίες, τα έχει καταγγείλει η τοπική και η περιφερειακή αυτοδιοίκηση, τα έχουν αναφέρει οι ΜΚΟ. Και πάνω απ’ όλα τα διαπιστώνουν συνεχώς οι χιλιάδες απλοί .άνθρωποι που συνεισφέρουν το κατά δύναμη και βλέπουν έναν υπουργό που έκανε “όνομα” με τις ΜΚΟ και την αλληλεγγύη να πορεύεται πλέον καταγγέλλοντας τους αλληλέγγυους και τις ΜΚΟ!

Αλλά κι αυτές τις καταγγελίες τις κάνει με τον τρόπο εκείνου που έχει λερωμένη την φωλιά του: Γενικόλογα, χωρίς πραγματική διάθεση να λυθούν προβλήματα, αλλά με μόνο στόχο να δημιουργηθούν κάποιες εντυπώσεις που θα τον βγάζουν λάδι. Δεν είπε -για παράδειγμα- ούτε λέξη για την Danish Refugee Council που έχει αναλάβει τη διανομή του απαράδεκτου όπως καταγγέλλουν οι πρόσφυγες φαγητού.

Δεν είναι μόνο η ασυνέπεια και η εμφανής αδυναμία του κ. Μουζάλα να κοιταχτεί στον καθρέφτη, να αναστοχαστεί, και κάνοντας την αυτοκριτική του να προωθήσει λύσεις. Μετά από ενάμιση χρόνο στον υπουργικό θώκο, έχει καταδείξει ακόμα και στους καλύτερούς του φίλους ότι αδυνατεί να κάνει αυτοκριτική, γιατί εάν το μπορούσε δεν θα είχαν συμβεί οι τραγωδίες στη Μόρια, και αδυνατεί να συνεργαστεί -ενώ η συνεργασία είναι αναγκαία για επιτυχημένη πολιτική στο προσφυγικό.

Το μόνο που μπορεί να κάνει ο υπουργός είναι να επιρρίπτει διαρκώς σε άλλους τις ευθύνες του και να λέει άλλα τη μια κι άλλα την άλλη: Είχε υποσχεθεί να μεταφερθούν σε άλλες δομές οι πρόσφυγες και οι μετανάστες που ζουν στο Ελληνικό. Δεν το έκανε. Είχα υποσχεθεί -μέχρι να γίνει η μεταφορά- να βελτιωθούν οι συνθήκες διαβίωσης. Ούτε αυτό το έκανε. Είχε υποσχεθεί να πάνε τα παιδιά στο σχολείο. Ούτε αυτό το κατάφερε.

Το μόνο που μπόρεσε ήταν να πετάξει μερικές δόσεις δηλητήριου, δηλώνοντας ότι τα προσφυγόπουλα μεταφέρονται με κρατικά κονδύλια στα σχολεία αντίθετα από τα δικά μας παιδιά, κάτι που γνωρίζει ότι δεν ισχύει. Γιατί και τα δικά μας παιδιά -όπου υπάρχει ανάγκη- μεταφέρονται στα σχολεία με κονδύλια της αυτοδιοίκησης.

Έτσι όμως, κουκουλώνοντας τα προβλήματα και μεταθέτοντας τις ευθύνες, αντί για λύσεις έχουμε μπαλώματα που στο πρώτο ζόρι και αυτά θα σκιστούν, αποκαλύπτοντας τη γύμνια μας.

Αλλά τότε, τα στραβά δεν θα γίνονται ίσια.

*Ο Βαγγέλης Δεληπέτρος είναι δημοσιογράφος.