Προσοχή στο Brexit

Η δολοφονία της Βρετανίδας βουλευτή Jo Cox λένε ορισμένοι ότι μπορεί να ανατρέψει τα προγνωστικά για το δημοψήφισμα της 23ης Ιουνίου, που δείχνουν αποχώρηση της Μεγάλης Βρετανίας από την ΕΕ, ειδικά εάν αποδειχθεί ότι ο φερόμενος ως δράστης ήταν οπαδός του Brexit.

Τα μηνύματα όμως από τη γηραιά Αλβιώνα είναι ανησυχητικά όσον αφορά στο αποτέλεσμα και δεν μπορούμε παρά να θέσουμε το ερώτημα: Η Αθήνα λαμβάνει υπόψη το “κακό σενάριο” του Brexit στο σχεδιασμό της;

Ο Αλέξης Τσίπρας χθες μετά την είδηση του θανάτου της Cox έγραψε στο twitter ότι “Η μνήμη της θα συνοδεύει τους αγώνες για μια ενωμένη και ειρηνική Ευρώπη” και στη συνέχεια από το Μουσείο της Ακρόπολης όπου παρουσίασε το αναπτυξιακό σχέδιο της κυβέρνησης για μία φυγή προς τα εμπρός με δίκαιη ανάπτυξη , τόνισε ότι: “Ο κοινός εχθρός είναι όσοι θέλουν να διασπάσουν την ενότητα των λαών”. Φαίνεται πως δεν είναι οπαδός του Brexit, όπως άλλωστε αποδείχθηκε ότι δεν ήταν και οπαδός του Grexit.

Εχουν όμως λάβει στο Μαξίμου και στο υπουργείο Οικονομικών υπόψη τους το ενδεχόμενο το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος στη Μεγάλη Βρετανία να προκαλέσει αλυσιδωτές αναταράξεις στην ευρωπαϊκή οικονομία συνολικά, τις οποίες η Ελλάδα ως ο πλέον ευαίσθητος κρίκος αυτής της αλυσίδας και έχοντας τα δικά της δομικά και μνημονιακά προβλήματα, είναι πολύ πιθανό να βιώσει πιο έντονα; 

Ένα plan B για το Brexit είναι αναγκαίο. Δε φτιάξαμε ποτέ σχέδιο Β για το Grexit (και πρέπει να είμασταν η μόνη χώρα στον πλανήτη που δεν είχε εναλλακτικό σχεδιασμό πέρυσι για αυτό το σενάριο) προκειμένου να μην κατηγορηθεί κανείς για αυτό, όμως για το ενδεχόμενο οι μετασεισμοί μίας εξόδου του Ηνωμένου Βασιλείου από την Ενωμένη Ευρώπη (που ποιος ξέρει πόσο ενωμένη θα μείνει μετά από κάτι τέτοιο) να φτάσουν στη μικρή μας χώρα που παλεύει να σταθεί στα πόδια της, πρέπει να υπάρξει μία κάποιου είδους ασπίδα. 

Λένε πολλοί ακόμη και στην Ελλάδα ότι καλά θα κάνουν οι Βρετανοί να φύγουν από μία Ευρώπη που ολοένα και απομακρύνεται από τους πολίτες της. Συναισθηματικά, μπορεί να έχουν δίκιο. Πρακτικά όπως είπαμε, τις αναταράξεις θα τις νιώσει ο πιο αδύναμος κρίκος.

Λένε κάποιοι ότι το σοκ ενός Brexit, θα έβαζε μυαλό στην ηπειρωτική Ευρώπη και θα ήταν ίσως ο καταλύτης για αλλαγές. Πολύ φοβούμαστε, ότι δε μαθαίνουν τόσο εύκολα οι πολιτικές ηγεσίες και οι λαοί- αν ήταν έτσι, θα είχαν αντιδράσει διαφορετικά και στο ελληνικό ζήτημα…

Το μέλλον της Ευρώπης σε κάθε περίπτωση, είτε κερδίσει το Brexit, είτε το remain για το οποίο αγωνιζόταν και η δολοφονηθείσα Cox, είναι γεμάτο αδιέξοδα γιατί σε αδιέξοδο βρίσκονται οι πολίτες και οι λαοί. Στην άλλη πλευρά της Μάγχης, οι Γάλλοι δίνουν μία ύστατη λυσσαλέα μάχη για τα εργασιακά τους δικαιώματα, μία μάχη που θα κρίνει πολύ περισσότερα για την Ευρώπη.

Και by the way, που λένε οι Αγγλοσάξονες φίλοι μας, ανάπτυξη χωρίς εργασιακά δικαιώματα δε γίνεται, διαφορετικά όλοι θα είχαν ως πρότυπο το Πακιστάν και όχι τη Σουηδία. Επομένως η κυβέρνηση, αφού θωρακιστεί για το χειρότερο δυνατό σενάριο συνεπειών ενός Brexit, θα πρέπει να

ετοιμαστεί για να δώσει τη μάχη της διαπραγμάτευσης για τα εργασιακά το φθινόπωρο. Λαμβάνοντας υπόψη ότι το ΔΝΤ (τη στάση του οποίου έναντι της Ελλάδας επικαλούνται οι θιασώτες του Brexit, κάτι που θα έπρεπε να είναι ένα δίδαγμα για το Βερολίνο, όπως και το γεγονός ότι ένας στους τρεις Γερμανούς τάσσεται υπέρ του Germanexit), δεν έχει σκοπό λόγω ιδεολογικών εμμονών να φύγει χωρίς να έχει διαλύσει και ό,τι απέμεινε από εργασιακά δικαιώματα στη χώρα.  Λες και η ανάπτυξη ήρθε ποτέ σε χώρα σκλάβων με μισθούς πείνας που δεν έχουν ούτε το χρόνο ούτε το χρήμα να αγοράσουν, να επενδύσουν, να καταναλώσουν για να κινηθεί η αναπτυξιακή μηχανή.

*H Βίκυ Σαμαρά, είναι αρχισυντάκτρια του Πολιτικού Τμήματος του NEWS 247

(Πηγή φωτογραφίας: Sooc.gr)