Γιε μου είν’ ο πόνος μου αβάσταχτος καλέ μου

Άκουσα τον Αρχιεπίσκοπο Αθηνών να λέει ότι “λυπάται” και “πονάει” τον πρωθυπουργό γιατί έχει “μπλέξει”. Προφανώς εννοούσε ότι ο Αλέξης Τσίπρας ως καλός χριστιανός κάνει την προσευχή του πριν πέσει για ύπνο, αλλά υπάρχουν “άγρια φυτά” που δεν τον αφήνουν… ν’ αγιάσει. Αυτές τις απόψεις- μεταξύ άλλων- ο κ. Ιερώνυμος τις διατύπωσε ενώπιον του αρχηγού των ΑΝΕΛ, ο οποίος προηγουμένως τον είχε διαβεβαιώσει ότι το Άγιο Φως θα συνεχίσει να έρχεται αεροπορικώς business class και να γίνεται δεκτό με τιμές αρχηγού κράτους.

Πολύ ωραία όλα αυτά για μια χώρα που έχει λύσει όλα τα προβλήματά της, το κράτος λειτουργεί στην εντέλεια, οι πολίτες ευημερούν και η αξιοπιστία της αναγνωρίζεται διεθνώς. Επειδή όμως μιλάμε για την Ελλάδα, που έχει τον συγκεκριμένο πρωθυπουργό και το συγκεκριμένο στελεχικό δυναμικό που τον πλαισιώνει, ίσως ο Αρχιεπίσκοπος αντί να λυπάται τον πρωθυπουργό θα ήταν καλύτερο να λυπάται το χριστεπώνυμο πλήρωμα, το οποίο πονάει όταν πληρώνει και μάλιστα ακριβά τα “βάτα” στα οποία μπλέχθηκε ο Αλέξης Τσίπρας.

Αυτά λοιπόν τα “άγρια φυτά”, στα οποία όταν μπλέξεις δεν μπορείς να ξεμπλέξεις κατά τα λεγόμενα του Αρχιεπισκόπου, φέρουν ακεραία την ευθύνη για τις αμαρτίες  που έχει επωμιστεί ο καλός χριστιανός Αλέξης Τσίπρας. Αυτόν που ο Πάνος Καμμένος, όταν κατά την προεκλογική περίοδο του Σεπτεμβρίου έσπασε το αριστερό του χέρι, έσπευσε όχι μόνο να του μάθει να γράφει αλλά και να σταυροκοπιέται με το δεξί. Ωστόσο ανεξαρτήτως των θρησκευτικών πεποιθήσεων του πρωθυπουργού, έχει σημασία η δημόσια ομολογία αγάπης προς τον Αλέξη Τσίπρα.

Και μάλιστα από τον Αρχιεπίσκοπο που η πλειονότητα των υπουργών και των στελεχών του ΣΥΡΙΖΑ δεν αγαπά ιδιαιτέρως. Παρ’ όλα αυτά ο κ. Ιερώνυμος, σε μια δύσκολη ομολογουμένως στιγμή για την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ- ΑΝΕΛ( αν προτιμάτε “απίστων” και “πιστών”), δεν δίστασε να πει ότι τον αγαπά, τον σέβεται και έχει καλή συνεργασία μαζί του. Τόσο καλή, μάλιστα, ώστε “σαν πατέρας προς παιδί” να τον λυπάται και να τον πονάει γιατί “θέλει, αγωνίζεται, προσπαθεί”. Τέτοια καλά λόγια δεν θα έλεγε ούτε ο Αλέκος Φλαμπουράρης. Τα είπε, όμως, ο Αρχιεπίσκοπος και έχουν τη σημασία τους μέρες που είναι. Εβδομάδα των παθών γαρ.

Όπως έχει σημασία -και μάλιστα μεγάλη- ότι ο Αρχιεπίσκοπος έδωσε εξηγήσεις για να μην έχει παρεξηγήσεις διευκρινίζοντας ότι, τα “βάτα” δεν είναι ο Μπαλαούρας και οι “άπιστοι” συριζαίοι, αλλά η τρόικα, ο Σόιμπλε και το ΔΝΤ. Τουτέστιν, όπως είπε, όλοι εκείνοι που “δεν τον βοηθούν να ξεπεράσει τα προβλήματά του”. Έχω την υποψία ότι ο Αρχιεπίσκοπος προκειμένου να μη φέρει σε δύσκολη θέση το “παιδί” του, χαρακτηρίζει “βάτα” όλους πλην εκείνων που ο ίδιος θεωρεί “βάτα”. Άλλωστε αν δεν τους θεωρούσε έτσι, τι λόγο είχε να τον επισκεφθεί ο κ. Καμμένος;

Επί της ουσίας ο Αρχιεπίσκοπος το έκανε για το “παιδί” του. Καλώς, αφού ως “πατέρας” έτσι έπρεπε να κάνει. Ωστόσο ένας πατέρας οφείλει να μην αφήνει το παιδί να μπλέκει και όταν μπλέκει να το βοηθά για να ξεμπλέξει. Θυμίζω πως ξέμπλεξε ο πρωθυπουργός από τον κ. Φίλη. Αλλά, είπαμε, ο κ. Ιερώνυμος δεν αναφερόταν σε όλους αυτούς που τα έβαλαν στα καλά καθούμενα με το Άγιο Φως, αλλά στους ευρωπαίους και το ΔΝΤ. Δηλαδή, όλοι καταλάβαμε λάθος ότι ο Αρχιεπίσκοπος είχε ενοχληθεί από τις ανοησίες των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ και έπρεπε να βγει δίπλα στον κ. Καμμένο για να διευκρινίσει ότι δεν είναι “βάτα” ο κ. Μπαλαούρας, ο κ. Μπάρκας και οι υπόλοιποι, αλλά οι “έξω” με τους οποίους ο Αλέξης Τσίπρας και οι λοιπές αντιμνημονιακές δυνάμεις έκαναν καριέρα.

Ας κάνουμε το σταυρό μας…

*Ο Χάρης Παυλίδης είναι δημοσιογράφος