Λείπει ο λόγος για το μέλλον

Το δεύτερο ντιμπέιτ τέλειωσε, το θέαμα ήταν ποιο ενδιαφέρον από το πρώτο, οι επικοινωνιολόγοι και οι δημοσιογράφοι μιλάνε και γράφουν για το ποιος νίκησε ( όχι πάντα και τόσα αθώα, αφού πολλοί εμφανίζονται ως κομματικοί εκπρόσωποι !) και η ζωή συνεχίζεται.

Βγήκε κάτι από την χθεσινή λογομαχία; Βγήκε :

ΠΡΩΤΟΝ,  ότι το αντιμνημόνιο πέθανε και χθες επισφραγίστηκε αυτό  και από το ντιμπέιτ και ιδιαίτερα από τις παρεμβάσεις του κ.Α.Τσίπρα . Το δεδομένο αυτό κάνει επιτακτικό όπως ο ηγέτης του ΣΥΡΙΖΑ αποκρυσταλλώσει ένα σαφή αυτοκριτικό λόγο για όλα όσα είχε υποσχεθεί και βέβαια μια πιο καθαρή στρατηγική για το που θα το πάει. Διαφορετικά δεν θα γίνεται πιστευτός για όσα έκανε και θα κάνει.

ΔΕΥΤΕΡΟ, ότι και οι δύο « μονομάχοι » έχουν μια τεράστια εμμονή με το χθες ,προτιμούν και τους είναι πιο εύκολο μάλλον να μιλάνε για το παρελθόν ,παρά για το αύριο ,για το τι μέλλει γεννέσθαι . Είναι κατανοητό ,γιατί τους συνδέει το Μνημόνιο που ξέρουν πολύ καλά ότι πρέπει να εφαρμόσoυν κατά γράμμα για να μην συζητάμε πάλι για GREXIT. Ωστόσο αυτή η παντελής έλλειψη για τα στοιχεία που θα συγκροτούν την εθνική ανασυγκρότηση και μια νέα πορεία εξόδου από την κρίση ,δημιουργεί πολιτικό κενό και αυτό δεν φαίνεται ότι μπορεί να καλυφτεί μέχρι τις εκλογές . Το μήνυμα μιας ΑΛΛΑΓΗΣ είναι δυσανάγνωστο και επομένως το αύριο παραμένει θολό .

ΤΡΙΤΟ, θέλουν δεν θέλουν κάποιοι ,στο επίκεντρο έχει μπει η ανάγκη διερεύνησης των δυνατοτήτων για ευρύτερες συναινέσεις και συνεργασίες σε Κυβερνητικό επίπεδο. Έχει μπει γιατί συνιστά εθνική ανάγκη ,αλλά και λαική απαίτηση και όχι γιατί κάποιοι πονηροί η κάποια συμφέροντα  προσπαθούν να το επιβάλουν .Υπάρχει όμως και κάτι ακόμα .Το νιμπέιτ έδειξε ότι οι δύο μεγάλες πολιτικές δυνάμεις είναι πολύ πιο κοντά απότι λένε και μάλιστα ότι υπάρχει και προσωπική χημεία ανάμεσα στους δύο μονομάχους.Ας μην ξαφνιαστούν επομένως κάποιοι αν την επομένη των εκλογών δουν να δρομολογούνται λύσεις που σήμερα ξορκίζονται..

Αυτά πρόκυψαν επί της ουσίας από το ντιμπέιτ των δύο .Τα άλλα ήταν για τις εντυπώσεις η τμήματα του θεάματος που δεν μπορεί να μηδενιστεί η αξία τους. Ο Α.Τσίπρας π.χ ήταν εμφανώς αμυντικός ,απολογητικός και αμήχανος ειδικά στο μισό ντιμπέιτ. Ήταν όμως πιο σαφής και κοφτός προς το τέλος .Ο Β.Μειμαράκης ήταν άνετος , έδειχνε να έχει μεγάλη αυτοπεποίθηση ,αλλά παγιδεύτηκε σε ένα σοβαρό,καθοριστικό λάθος : Σπατάλησε τον χρόνο του από ένα σημείο και μετά σε επιθέσεις κατά του π.Πρωθυπουργού με τρόπο κιόλας που κούρασε θολώνοντας το μήνυμα της συναίνεσης που έχει αναγάγει σε προεκλογική σημαία του . Οι ατάκες έπαιξαν και αυτές τον ρόλο τους .Καλύτερη αυτή για τον « ωρομίσθιο». Πάντως ασς επισημανθεί ,ότι άλλο άνεση και χαλαρός λόγος  και άλλο αγένεια.Ο π. Πρωθυθπουργός δεν είναι ο « αυτός ».

Νίκησε κανείς; Νίκησε…. Η ασάφεια για το μέλλον ,η αίσθηση ότι δεν ακούγεται και κάτι νέο ,ριζοσπαστικό ,ελπιδοφόρο. Νίκησε η πεποίθηση ότι ο φορέας και ο εκφραστής του νέου αναζητείται από μια κοινωνία ζαλισμένη,χτυπημένη που περιμένει τα χειρότερα.

Τα άλλα θα τα δείξουν οι κάλπες…

* Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι πολιτικός Αναλυτής, στέλεχος της Εταιρείας δημοσκοπήσεων OPINION POLL. Έχει πλούσια αρθρογραφία για θέματα Αυτοδιοίκησης, Ανάπτυξης, ανανέωσης του πολιτικού συστήματος κ.λ.π. Είναι συγγραφέας δύο βιβλίων.