Ένα “ευχαριστώ” στον άνθρωπο που μας έδωσε τα τηλεχειριστήρια

Δεν ξέρουμε αν έχετε προλάβει την εποχή που δεν υπήρχαν τηλεχειριστήρια για τις τηλεοράσεις, αλλά θα αντιλαμβάνεστε πως δεν ήταν πολύ άνετη αυτή η συνθήκη. ‘Ηταν και ένας από τους λόγους που παιδιά της εποχής απέκτησαν μυωπία. Για να αποφύγουν τα ‘πέρα-δώθε’ προκειμένου να αλλάξουν κανάλια ή να ρυθμίσουν τον ήχο, κάθονταν σε απόσταση βολής -ώστε να φτάνουν τα κουμπιά στη συσκευή με το τέντωμα του χεριού.

Η αλήθεια είναι πως δεν υπήρχαν και πολλές επιλογές. Δύο ήταν. Αλλά εφόσον υπήρχε η δυνατότητα της αλλαγής, δεν περνούσε ανεκμετάλλευτη. Αυτήν την -κουραστική και επιβλαβή- πραγματικότητα ήλθε να αλλάξει ο Γιουτζίν Πόλεϊ (Eugene Polley) το 1955, όταν ανακάλυψε μια τεχνολογία που χρησιμοποιούμε σήμερα σε όλα τα τηλεχειριστήρια των ηλεκτρονικών συσκευών. Θα τον τιμήσουμε ανήμερα της συμπλήρωσης 9 χρόνων από το θάνατο του (20/5/2012). Όταν είπε το ‘αντίο’ ήταν 96 χρόνων. Θα ζει πάντα στα σπίτια μας.

Tη δεκαετία του ’50 η Zenith Radio Corporation παρουσίασε στον πλανήτη ένα αξεσουάρ που ονόμασε ‘Lazy bones’. Συνδεόταν με ένα καλώδιο -μήκους έξι μέτρων- με την τηλεόραση και η δουλειά γινόταν με το πάτημα ενός κουμπιού (σαν τα μπάζερ των τηλεπαιχνιδιών). Πολλοί έσπευσαν να τιμήσουν την ανακάλυψη, για να διαπιστώσουν ότι υπήρχε ένα θέμα με την πρακτική χρήση -το μακρύ καλώδιο δημιουργούσε προβλήματα. Η Zenith αφουγκράστηκε τις ανάγκες του –αμερικανικού– λαού, που είχαν μια κοινή συνισταμένη με εκείνες του ιδρυτή της εταιρίας, Eugene F. McDonald Jr. Ο εν λόγω είχε κουραστεί να είναι έρμαιο των διαφημίσεων και έθεσε στους μηχανικούς του την πρόκληση να φτιάξουν κάτι που θα του επέτρεπε να κάνει mute ή να αλλάξει κανάλι, χωρίς να σηκωθεί από τον καναπέ του. Το 1955 η Zenith παρουσίασε το πρώτο ασύρματο τηλεχειριστήριο τηλεόρασης.

Το δημιούργημα του Polley (που δεν ήταν ηλεκτρολόγος μηχανικός, αλλά μηχανολόγος μηχανικός) ονομάστηκε Flash-Matic. Ήταν σαν ‘πιστόλι’ που παρέπεμπε -σε εμφάνιση- στο σημερινό δρεπανοκατσάβιδο. Δεν βίδωνε, αλλά ‘πετούσε’ ακτίνες προς τους αισθητήρες που υπήρχαν στις γωνίες της οθόνης. Ανάλογα με το τι ήθελε να κάνει ο τηλεθεατής (να αλλάξει κανάλι ή να ρυθμίσει την ένταση) ‘σημάδευε’ στον ανάλογο προορισμό. Η κάτω δεξιά γωνία ‘άναβε’ και ‘έσβηνε’ τη συσκευή ή την έκλεινε, η κάτω αριστερή έκλεινε τον ήχο και οι δυο πάνω άλλαζαν τα κανάλια (αριστερά προς τα πίσω, δεξιά προς τα εμπρός). Η εταιρία ενημέρωνε πως η πατέντα δεν προκαλούσε πρόβλημα στην υγεία των ανθρώπων. Η τιμή ήταν στα 149.95 δολάρια. Είναι 1.494 σημερινά. Σημείωση: εκείνη την εποχή με 600 δολάρια μπορούσες να αγοράσεις αυτοκίνητο.

Η Zenith Electronics (που σήμερα ανήκει στην LG) κατασκεύαζε τότε ραδιοτηλεοπτικούς δέκτες και τα ανταλλακτικά τους. Χρωστούσε το ‘θαύμα’ της στον άνθρωπο που είχε προσλάβει το 1935, για να δουλέψει στις αποθήκες της.

Ο Polley δεν ολοκλήρωσε ποτέ τις σπουδές του στο Armour Institute of Technology, γιατί δεν είχε χρήματα να πληρώσει τα δίδακτρα του τελευταίου εξαμήνου. Όταν ήταν 10 χρόνων ο πατέρας του εγκατέλειψε την ‘εικόνα’ και εκείνος βρέθηκε να μεγαλώνει μόνο με τη μητέρα του που δούλευε όλη μέρα, για να μπορούν να ζήσουν. Εξ ου και δέχθηκε με χαρά τη δουλειά στην αποθήκη της Zenith, πριν τον ‘διορίσουν’ στο τμήμα με τα ανταλλακτικά και από εκεί (το 1930) στους μηχανικούς. Έπειτα τοποθετήθηκε στο τμήμα που δούλευε στη βελτίωση των ραντάρ που αγόραζε το Υπουργείο Αμύνης των ΗΠΑ για χρήση κατά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Eκ του παραλλήλου, ασχολήθηκε με τα ραδιόφωνα αυτοκινήτων που λειτουργούσαν με ένα κουμπί και τη δημιουργία του video disk, ‘προάγγελου’ του DVD. Όπως έγραψε το Street στην αναγγελία θανάτου του Polley, το Μάιο του 2012 μέσα στα χρόνια του ανατέθηκαν πολλές θέσεις ευθύνης στην τεχνολογική εταιρία και ανταποκρίθηκε σε όλες.

Στο μεσοδιάστημα έγινε ‘ο τσάρος του ζάπινγκ’, ο ‘πατέρας του couch potato’ και ‘το beach boy του surfing στα κανάλια’. Το αφεντικό του τον τίμησε με ειδικό βραβείο που είχε και bonus 1.000 δολάρια. Ένα χρόνο μετά και ενώ είχε διαπιστωθεί πως οι αισθητήρες ‘ανταποκρίνονταν’ και σε φώτα που δεν αφορούσαν το Flash-Matic (επηρεαζόταν από τον ήλιο -αν έπιανε κάποια γωνία), το αφεντικό της επιχείρησης ζήτησε και άλλες ιδέες. Απέρριψε τα ραδιοκύματα, καθώς διαπιστώθηκε πως με ένα πάτημα άλλαζαν κανάλια και στις τηλεοράσεις άλλων δωματίων και προτίμησε την υπερηχητική τεχνολογία που είχε προτείνει ο Dr. Robert Adler. Ο Εβραίος εφευρέτης είχε γεννηθεί στην Αυστρία, όπου σπούδασε φυσική στο Πανεπιστήμιο της Βιέννης και έφυγε για τις ΗΠΑ, μετά την είσοδο των Ναζί στη χώρα του. Έπιασε δουλειά στη Zenith το 1941. Όταν αποσύρθηκε ήταν ο αντιπρόεδρος και διευθυντής του ερευνητικού κέντρου. Είχε εξασφαλίσει και 180 διπλώματα ευρεσιτεχνίας.

Αυτός ‘πάτησε’ στο έργο του Polley για να δημιουργήσει το Space Command, το οποίο έκανε τη Zenith κατά πολλά εκατομμύρια πλουσιότερη. Oι συχνότητες που χρησιμοποιήθηκαν ήταν πολύ υψηλές για το ανθρώπινο αυτί, εν τούτοις γίνονταν αντιληπτές από τα κατοικίδια. H βιομηχανία πέρασε τη δεκαετία του ’80 στην υπέρυθρη τεχνολογία IR, η οποία χρησιμοποιεί υπέρυθρων ακτίνων, τόσο χαμηλής συχνότητας που δεν την ‘πιάνει’ το ανθρώπινο μάτι. Επίσης, τα κουμπιά έγιναν πολλά περισσότερα.

Το 1997 η επιτροπή που αποφασίζει για τα Emmy ζήτησε από την επιχείρηση να ενημερώσει για το όνομα του συνεργάτη της που είχε φτιάξει το τηλεχειριστήριο. Για να είναι όλοι χαρούμενοι, ο ιδιοκτήτης πρότεινε και τον Polley και τον Adler που κέρδισαν το βραβείο. Το 2009 απονεμήθηκε μόνο στον Polley η ύψιστη τιμή της δουλειάς του, το βραβείο Masaru Ibuka Consumer Electronics.

Ο άνθρωπος μας βγήκε στη σύνταξη το 1982. Είχε εξασφαλίσει 18 διπλώματα ευρεσιτεχνίας. Αγόραζε πάντα τις τελευταίες λέξεις της τεχνολογίας, αλλά στο σπίτι του είχε σε περίοπτη θέση το Flash-Matic.

Το 2012 που εγκατέλειψε το μάταιο τούτο κόσμο ο Polley αυτό που άφησε πίσω ήταν η λογική με την οποία λειτουργούν πια, όλα τα τηλεχειριστήρια.

Ακολουθήστε το News247.gr στο Google News και μάθετε πρώτοι όλες τις ειδήσεις